Bitwa pod Sekigaharą

Bitwa pod Sekigaharą

Bitwa pod Sekigaharą (jap. 関ヶ原の戦い Sekigahara no tatakai) – bitwa w Japonii, która miała miejsce w dniu 15 września 1600 r. (według chińskiego kalendarza), a 21 października według obecnego, w pobliżu miejscowości Sekigahara.

Ze względu na znaczenie dla sytuacji wewnętrznej w kraju, znana też jako bitwa decydująca (jap. 天下分け目の戦い tenka-wakeme no tatakai).

Przeciwnicy

Naprzeciw siebie stanęły dwie armie: wschodnia i zachodnia.

• Armia wschodnia (tōgun), pod przywództwem Ieyasu Tokugawy. W jej skład wchodzili m.in.:
  • Hidetada Tokugawa;
  • Masanori Fukushima;
  • Yukinaga Asano;
  • Yoshishige Hachisuka;
  • Tadaoki Hosokawa;
  • Kazumasa Ikuma;
  • Kazutaka Nakamura;
  • Yoshiakira Katō;
  • Kazutoyo Yamanouchi;
  • Sadatsugu Tsutsui;
  • Nagamasa Kuroda.

Jej siły oblicza się na ok. 130 tys. żołnierzy, jednak nie wszystkie oddziały brały udział w bitwie.

• Armia zachodnia (seigun), koalicja zachodnich daimyō pod dowództwem Mitsunariego Ishidy, w skład której weszli m.in:
  • Yoshihiro Shimazu;
  • Yukinaga Konishi;
  • Hideie Ukita;
  • Hidemoto Mōri;
  • Masaie Natsuka;
  • Yoshitaka Ōtani;
  • Ekei Ankokuji;
  • Morichika Chōsokabe.

Jej siły wynosiły ok. 80 tys żołnierzy, ale podobnie jak w przypadku armii wschodniej, nie wszystkie oddziały wzięły udział w walce.

Oddziały Hideakiego Kobayakawy i Hiroie Kikkawy w decydującym momencie bitwy przeszły na stronę armii wschodniej.

Przebieg

Bitwa wybuchła 15 września 1600 r., gdy podczas ogromnej ulewy oddziały Fukushimy zmieniając swoje pozycje, wpadły na straż tylną Ukity. W ciężkich warunkach terenowych i w czasie deszczu armie rozpoczęły trwającą wiele godzin walkę.

Sytuacja armii zachodniej była lepsza dopóki wspomniane oddziały nie przeszły na stronę armii wschodniej. Zdrada zaowocowała pokaźnymi stratami w ludziach Konishiego i Ukity, które zostały niespodziewanie zaatakowane przez Hideakiego Kobayakawę. Po tym wydarzeniu panika ogarnęła armię zachodnią. Jednym z pierwszych, którzy uciekli był Mitsunari Ishida. Został złapany kilka dni później i publicznie stracony razem z Yukinagą Konishim i Ekei Ankokujim.

Bitwa otworzyła rodowi Tokugawa drogę do rzeczywistych rządów nad Japonią przez ponad 250 lat (epoka Edo), aż do drugiej połowy XIX wieku.

Lista dowódców

Armia wschodnia (siły Tokugawy)

• Tokugawa Ieyasu - 30 000 ludzi,
• Maeda Toshinaga -
• Date Masamune -
• Kato Kiyomasa - 3 000 ludzi,
• Fukushima Masanori - 6 000 ludzi,
• Hosokawa Tadaoki - 5 000 ludzi,
• Asano Yukinaga - 6 510 ludzi,
• Ikeda Terumasa - 4 560 ludzi,
• Kuroda Nagamasa - 5 400 ludzi,
• Kato Yoshiakira - 3 000 ludzi,
• Tanaka Yoshimasa - 3 000 ludzi,
• Todo Takatora - 2 490 ludzi,
• Mogami Yoshiaki -
• Yamauchi Katsutoyo - 2 058 ludzi,
• Hachisuka Yoshishige -
• Honda Tadakatsu - 500 ludzi,
• Terasawa Hirotaka - 2 400 ludzi,
• Ikoma Kazumasa - 1 830 ludzi,
• Ii Naomasa - 3 600 ludzi,
• Matsudaira Tadayoshi - 3 000 ludzi,
• Oda Nagamasu - 450 ludzi,
• Tsutsui Sadatsugu - 2 850, ludzi,
• Kanamori Nagachika - 1 140 ludzi,
• Tomita Nobutaka -
• Furuta Shigekatsu - 1 200 ludzi,
• Wakebe Mitsuyoshi -
• Horio Tadauji -
• Nakamura Kazutada -
• Arima Toyouji - 900 ludzi;

Armia zachodnia (siły Ishidy)

• Mōri Terumoto,
• Uesugi Kagekatsu,
• Maeda Toshimasa (brat Maeda Toshinaga),
• Ukita Hideie - 17 000 ludzi,
• Shimazu Yoshihiro - 1 500 ludzi,
• Kobayakawa Hideaki (defected) - 15 600 ludzi,
• Ishida Mitsunari - 4 000 ludzi,
• Konishi Yukinaga - 4 000 ludzi,
• Mashita Nagamori -
• Ogawa Suketada (defected) - 2 100 ludzi,
• Otani Yoshitsugu - 600 ludzi,
• Wakisaka Yasuharu (defected) - 990 ludzi,
• Ankokuji Ekei - 1 800 ludzi,
• Satake Yoshinobu -
• Oda Hidenobu -
• Chosokabe Morichika - 6 600 ludzi,
• Kutsuki Mototsuna (defected) - 600 ludzi,
• Akaza Naoyasu (defected) - 600 ludzi,
• Kikkawa Hiroie (defected) - 6 000 ludzi,
• Natsuka Masaie - 1 500 ludzi,
• Mori Hidemoto - 15 000 ludzi,
• Toda Katsushige - 1 500 ludzi,
• Sanada Masayuki -

Skutki

Bitwa pod Sekigaharą stała się przełomem w historii Japonii, wyniosła na szczyt władzy Tokugawę Ieyasu, który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu.

Miejsce bitwy

• Miejsce bitwy na Wikimapia

Bibliografia

• Jolanta Tubielewicz, Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1984, ISBN 83-04-01486-6
• J.W. Hall, Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj, Państwowy Instytut Wydawniczy, warszawa 1979, ISBN 83-06-00205-9

Zobacz też

• historia Japonii

Linki zewnętrzne

• Polityka.pl: Jan M. Długosz "Bitwa pod Sekigaharą" 2010-11-19