Strumienica

Strumienica - jest urządzeniem do przenoszenia cieczy, zawiesin, ciał sypkich oraz gazów. Strumienica musi być zasilana przez pompę, sprężarkę, lub parą z kotła. Działanie strumienicy polega na wytworzeniu różnicy ciśnień pomiędzy ciśnieniem w zbiorniku ssawnym, a ciśnieniem w komorze ssawnej.

Plik:Strumienica.jpg

Ciecz robocza, podawana przez pompę zasilającą poprzez dopływ (1), dostaje się do dyszy (2), gdzie następuje przyrost prędkości cieczy kosztem spadku ciśnienia (zobacz prawo Bernoulliego). Spadek ciśnienia w komorze ssawnej jest wystarczający do podniesienia cieczy lub zawiesiny z zbiornika ssawnego (3). Obie ciecze, zasilająca i pompowana, mieszają się w komorze wylotowej (4).

Zaletą strumienic jest brak ruchomych elementów, a co za tym idzie duża niezawodność. Wadą natomiast jest niska sprawność energetyczna (30 - 40 %), jednak czasem pozwala wykorzystać energię odpadową co podnosi sprawność całego urządzenia. Np. zastąpienie pompy tłokowej strumienicą na parę odlotową w parowozach zmniejsza zużycie węgla. Do jej zasilania wykorzystuje się energię odpadową, a ponadto woda zasilająca kocioł zostaje wstępnie podgrzana. Niewielkie rozmiary strumienicy pozwalają stosować ją jako pompę głębinową przy małej średnicy odwiertu, oraz jako uzupełnienie pomp odśrodkowych przy przekroczeniu maksymalnej wysokości ssania (hydroelewator).

Przykłady zastosowań

• filtr w akwarium napędzany pompką powietrza
• laboratoryjna pompka wodna stosowana powszechnie w laboratoriach chemicznych.
• pompa zasilająca kocioł parowy
• smoczek wytwarzający próżnię w skraplaczu
• układ zasysania w motopompie
• pompa do odkażania zasilana spalinami
• podawanie piasku z piasecznicy w lokomotywie
• skraplacz strumienicowy
• dyfuzyjna pompa próżniowa
• urządzenie ciągowe
• dmuchawka

Historia

• 1570 - pomysł (Vitro Delarme i Philibert Delarme)
• 1818 - pierwsza konstrukcja (Manoury d'Ectot)
• 1872 - iniektor parowozowy (Ernest Kötring)
• 1882 - skraplacz strumienicowy (Ernest Kötring)

Zobacz też

• rozpylacz