Warszawianka (klub sportowy): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zmiany prezesa, dyrektora
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia frazę ([[WP:ZDBOT#Wyszukanie frazy z "[po]między"]])
Linia 20: Linia 20:
Powstanie Warszawianki jest związane z dwoma stołecznymi drużynami piłkarskimi. Pierwszą z nich była drużyna Slavia, drugą [[Polonia Warszawa (piłka nożna)|Polonia]]. Slavia, została założona w 1917 roku i była międzyszkolną drużyną piłkarską uczniów gimnazjów Reja i Konopczyńskiego. Wśród nich byli także Czesi i to dzięki nim drużyna przyjęła nazwę Slavia. Początkowo treningi Slavia odbywała na [[Park Agrykola|Agrykoli]], później zaś w [[Park Skaryszewski w Warszawie|Parku Skaryszewskim]]. Tam treningi odbywały się już łącznie z piłkarzami Polonii. Po krótkim okresie wspólnych treningów członkowie Slavii postanowili rozwiązać swoją drużynę i wstąpić do Polonii, tworząc drużynę juniorów.
Powstanie Warszawianki jest związane z dwoma stołecznymi drużynami piłkarskimi. Pierwszą z nich była drużyna Slavia, drugą [[Polonia Warszawa (piłka nożna)|Polonia]]. Slavia, została założona w 1917 roku i była międzyszkolną drużyną piłkarską uczniów gimnazjów Reja i Konopczyńskiego. Wśród nich byli także Czesi i to dzięki nim drużyna przyjęła nazwę Slavia. Początkowo treningi Slavia odbywała na [[Park Agrykola|Agrykoli]], później zaś w [[Park Skaryszewski w Warszawie|Parku Skaryszewskim]]. Tam treningi odbywały się już łącznie z piłkarzami Polonii. Po krótkim okresie wspólnych treningów członkowie Slavii postanowili rozwiązać swoją drużynę i wstąpić do Polonii, tworząc drużynę juniorów.


W 1920 roku pomiędzy młodymi piłkarzami, a zawodnikami pierwszej drużyny zaczęło dochodzić coraz częściej do różnych nieporozumień. Punktem decydującym o dalszym losie klubu było zebranie członków Polonii, które odbyło się w połowie stycznia 1921 roku. W związku z brakiem możliwości zabrania głosu podczas zebrania większość młodych piłkarzy postanowiła odejść z Polonii i założyć własny klub. Pierwsze potkanie założycielskie klubu miało miejsce [[21 stycznia]] 1921 roku, w mieszkaniu [[Zbigniew Olewski|Zbigniewa Olewskiego]] przy ul. Hożej. Wówczas powstał klub. Jeszcze bez nazwy, zarządu i statusu. Te były ustalane na spotkaniach w pierwszej siedzibie klubu przy ul. Czackiego 8, w mieszkaniu rodziny Luxenburgów. Ostatnie ze spotkań organizacyjnych odbyło się w listopadzie 1921 roku i od tego momentu klub funkcjonował w pełni.
W 1920 roku pomiędzy młodymi piłkarzami a zawodnikami pierwszej drużyny zaczęło dochodzić coraz częściej do różnych nieporozumień. Punktem decydującym o dalszym losie klubu było zebranie członków Polonii, które odbyło się w połowie stycznia 1921 roku. W związku z brakiem możliwości zabrania głosu podczas zebrania większość młodych piłkarzy postanowiła odejść z Polonii i założyć własny klub. Pierwsze potkanie założycielskie klubu miało miejsce [[21 stycznia]] 1921 roku, w mieszkaniu [[Zbigniew Olewski|Zbigniewa Olewskiego]] przy ul. Hożej. Wówczas powstał klub. Jeszcze bez nazwy, zarządu i statusu. Te były ustalane na spotkaniach w pierwszej siedzibie klubu przy ul. Czackiego 8, w mieszkaniu rodziny Luxenburgów. Ostatnie ze spotkań organizacyjnych odbyło się w listopadzie 1921 roku i od tego momentu klub funkcjonował w pełni.


==== Nazwa, barwy i herb klubu ====
==== Nazwa, barwy i herb klubu ====

Wersja z 05:16, 28 paź 2014

Szablon:Klub wielosekcyjny infobox Klub Sportowy Warszawianka - polski wielosekcyjny klub sportowy z siedzibą w Warszawie, założony 21 stycznia 1921 roku, a formalnie zarejestrowany 27 listopada 1921 roku. Jeden z najbardziej zasłużonych warszawskich klubów.

Historia

Powstanie klubu

Powstanie Warszawianki jest związane z dwoma stołecznymi drużynami piłkarskimi. Pierwszą z nich była drużyna Slavia, drugą Polonia. Slavia, została założona w 1917 roku i była międzyszkolną drużyną piłkarską uczniów gimnazjów Reja i Konopczyńskiego. Wśród nich byli także Czesi i to dzięki nim drużyna przyjęła nazwę Slavia. Początkowo treningi Slavia odbywała na Agrykoli, później zaś w Parku Skaryszewskim. Tam treningi odbywały się już łącznie z piłkarzami Polonii. Po krótkim okresie wspólnych treningów członkowie Slavii postanowili rozwiązać swoją drużynę i wstąpić do Polonii, tworząc drużynę juniorów.

W 1920 roku pomiędzy młodymi piłkarzami a zawodnikami pierwszej drużyny zaczęło dochodzić coraz częściej do różnych nieporozumień. Punktem decydującym o dalszym losie klubu było zebranie członków Polonii, które odbyło się w połowie stycznia 1921 roku. W związku z brakiem możliwości zabrania głosu podczas zebrania większość młodych piłkarzy postanowiła odejść z Polonii i założyć własny klub. Pierwsze potkanie założycielskie klubu miało miejsce 21 stycznia 1921 roku, w mieszkaniu Zbigniewa Olewskiego przy ul. Hożej. Wówczas powstał klub. Jeszcze bez nazwy, zarządu i statusu. Te były ustalane na spotkaniach w pierwszej siedzibie klubu przy ul. Czackiego 8, w mieszkaniu rodziny Luxenburgów. Ostatnie ze spotkań organizacyjnych odbyło się w listopadzie 1921 roku i od tego momentu klub funkcjonował w pełni.

Nazwa, barwy i herb klubu

Początkowo planowano powrót do nazwy Slavia, jednak ostatecznie zdecydowano się na propozycję Stanisława Luxenburga - Warszawianka.

Przyjęte barwy klubu były wynikiem kompromisu. Połączono ze sobą barwy Slavii oraz Polonii. Barwy czarno-białe przejęto od Polonii, zaś krój koszulki od praskiego klubu.

Projekt herbu klubu, funkcjonujący w niemal niezmienionej formie do dnia dzisiejszego, został zaś zaproponowany przez Wiktora Lotha oraz Aleksandra Szenajcha.

Do II wojny światowej

Pierwszą sekcją klubu była sekcja piłkarska. Jednak bardzo szybko powstały też sekcje lekkiej atletyki kobiet i mężczyzn, boksu, hokeja na lodzie czy szermierki. Sportowcy tych sekcji z powodzeniem rywalizowali w stolicy z zawodnikami warszawskiego AZS.

W 1928 roku klub otrzymał do dyspozycji nowy lokal klubowy przy ul. Wawelskiej.

Lata wojny

Po rozpoczęciu wojny działalność Warszawianki została zawieszona. Zdecydowana większość zawodników i zawodniczek brała udział w działaniach obronnych. W latach 1939-1943 zginęło bądź zmarło wielu przedwojennych sportowców Warszawianki. Byli to m.in.: Janusz Kusociński, Wacław Sankowski, Stanisław Luxenburg, Wacław Luxenburg czy Eugeniusz Lokajski. Lista ta wydłużyła się o wiele nazwisk w czasie Powstania warszawskiego. Ogromne były także zniszczenia stolicy. Wszystko to utrudniło reaktywację klubu po wojnie.

Dwie reaktywacje po wojnie

Pierwsze plany reaktywacji Warszawianki pojawiły się na warszawskiej Pradze już w 1944 roku. W 1945 roku do rozgrywek piłkarskich zgłosiła się drużyna Warszawianki, jednak po sezonie jej piłkarze przeszli do Polonii. Przedstawiciele sportów drużynowych związali się zaś z innymi zespołami.

Druga reaktywacja klubu rozpoczęła się w 1955 roku. Działacze Zrzeszenia Sportowego Start stworzyli w Warszawie dzielnicowe koła sportowe Startu. Jednym z nich było koło Warszawianka, którym zarządzać zaczęli przedwojenni zawodnicy i działacze Warszawianki. W wyniku reorganizacji sportowej koło sportowe Warszawianka uzyskała osobowość prawną i stopniowo zaczęła łączyć się z innymi kołami. W 1956 roku doszło do fuzji Warszawianki i Tęczy, później do fuzji Varsovii i Warszawianki. Proces reaktywacji zakończył się 17 lutego 1957 roku i tego dnia koło sportowe Warszawianka stało się samodzielnym Spółdzielczym Klubem Sportowym Warszawianka. Pierwszym prezesem klubu został Henryk Narojek.

Nowy stadion i nowe czasy

Zrujnowany stadion lekkoatletyczny. W 2008 klub posiadał 6 kortów o nawierzchni decoturf pod balonem, 4 korty ziemne kryte i 16 odkrytych oraz 2 hale sportowe
Stadion

Zniszczenia wojenne spowodowały brak własnego stadionu. Obiekty przy ul. Wawelskiej zostały przejęte przez Zrzeszenie Sportowe Budowlani. Początkowo ofiarowano Warszawiance tereny przy ul. Okopowej, które nie nadawały się do użytku. W 1953 roku ZS Start oddał do użytkowania Warszawiance obiekty sportowe przy ul. Puławskiej 101. Nowy stadion pozwolił na reaktywację sekcji przedwojennych oraz powstanie zupełnie nowych. Oprócz działalności sekcji wyczynowych, w 1959 roku powstały sekcje sportów masowych i turystyczna. W Sulejowie organizowano zaś obozy sportowe dla młodzieży. Z czasem w klubie powstały sekcje kolejnych dyscyplin: koszykówki, hokeja, łyżwiarstwa, kolarstwa, lekkiej atletyki, szermierki i od 1999 roku pływania jak również była obecna sekcja piłki nożnej (klub w tej dziedzinie odniósł sukcesy: mistrzostwo Warszawy w 1925 roku, grę w III lidze, pokonanie Legii w jej debiucie w I lidze). Największe sukcesy w całej historii istnienia klubu odnosili lekkoatleci. W czasie wojny pozycja Warszawianki mocno osłabła. Większość klubów w Polsce została zlikwidowana. W latach 50. XX wieku uroczyście reaktywowano działalność Warszawianki, a w 1961 roku oddano pierwsze obiekty przy ul.Puławskiej. Stadion piłkarski Warszawianki był bardzo nowoczesny, lecz w chwili obecnej jest zdewastowany i kompletnie zniszczony. Warto również wspomnieć o niemałych sukcesach w piłce ręcznej. Sekcja piłki ręcznej w sezonie 2008/2009 posiadała dwie drużyny: pierwsza występowała w grupie A I ligi, zajmując ostatecznie 3 miejsce, zaś rezerwy w II lidze (drużyna została wycofana z rozgrywek w trakcie trwania sezonu). Po sezonie 2008/2009 sekcja piłki ręcznej została rozwiązana.

Sekcje ligowe

KS Warszawianka – męska drużyna piłkarska uczestnicząca przez wiele lat w rozgrywkach o Mistrzostwo Polski.

KS Warszawianka – męska drużyna piłki ręcznej uczestnicząca przez wiele lat w rozgrywkach o Mistrzostwo Polski.

Obiekty

Kort centralny Warszawianki
Finał turnieju. Maria Kirilenko ze Swietłaną Kuzniecową na kortach Warszawianki w 2008
 Osobny artykuł: Obiekty sportowe KS Warszawianka
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Jednym z obiektów Warszawianki jest nowoczesny aquapark wyposażony w basen olimpijski.

Na kortach warszawianki były rozgrywane międzynarodowe turnieje tenisowe tj.: Turniej J&S Cup, Suzuki Warsaw Masters 2008 i Warsaw Open.

Piłkarski stadion Warszawianki znajduje się przy ulicy Puławskiej. Stadion został wybudowany w roku 1928, a jego pojemność wynosi 4000 miejsc. Inauguracja po otwarciu nowych obiektów nastąpiła w 1961 roku. Obecnie obiekt jest zrujnowany i opuszczony[1].

Legendy klubu

zawodnik dyscyplina olimpijczyk
Janusz Kusociński lekkoatletyka, biegi 1932 r.
Stanisława Walasiewicz lekkoatletyka 1932 r. i 1936 r.
Czesław Foryś lekkoatletyka, biegi 1928 r.
Feliks Żuber lekkoatletyka, biegi 1928 r.
Aleksander Polus boks 1936 r.
Aleksander Szenajch lekkoatletyka 1924 r.
Janusz Kalbarczyk łyżwiarstwo szybkie 1936 r.
Eugeniusz Lokajski lekkoatletyka 1936 r.
Mieczysław Kapiak kolarstwo 1936 r.
Marian Suski szermierka 1932 r. i 1936 r.
Tadeusz Friedrich szermierka 1928 r. i 1932 r.
Emil Ochyra szermierka 1960 r., 1964 r. i 1968 r.
Władysław Segda szermierka 1928 r., 1932 r. i 1936 r.
Witold Gierutto lekkoatletyka, konkurencje rzutowe
Helena Dmowska lekkoatletyka, rzut dyskiem
  1. Stadion Warszawianki. [dostęp 13 marca 2009]. (pol.).

Bibliografia

  • pod red. Sieniawski Stanisław: Spółdzielczy Klub Sportowy Warszawianka - 1921-1971.. Zachodnie Wydawnictwo "Pospress", Poznań, 1971.
  • pod red. Sieniawski Stanisław: Historia piłkarstwa warszawskiego. Futbol w stolicy w latach 1921-1986.. WOZPN, Warszawa, 1987. ISBN 83-00-02368-2.

Linki zewnętrzne