Gwiazdozbiór Sekstantu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
ToBot (dyskusja | edycje)
m WP:CHECK - eliminicja błędu #100 (niezamknięte tagi list)
Linia 10: Linia 10:
| ilość jasnych gwiazd = 0
| ilość jasnych gwiazd = 0
| najjaśniejsza gwiazda = α&nbsp;Sextantis (4,48<sup>m</sup>)
| najjaśniejsza gwiazda = α&nbsp;Sextantis (4,48<sup>m</sup>)
| gwiazdozbiory sąsiadujące = <ul/>
| gwiazdozbiory sąsiadujące = <nowiki></nowiki>
* [[Gwiazdozbiór Lwa|Lew]]
* [[Gwiazdozbiór Lwa|Lew]]
* [[Gwiazdozbiór Hydry|Hydra]]
* [[Gwiazdozbiór Hydry|Hydra]]

Wersja z 00:48, 21 lis 2014

Sekstant
Mapa gwazdozbioru
Nazwa łacińska

Sextans

Dopełniacz łaciński

Sextantis

Skrót nazwy łacińskiej

Sex

Dane obserwacyjne (J2000)
Rektascensja

10 h

Deklinacja

Charakterystyka
Powierzchnia

314 stopni kw.

Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3

0

Najjaśniejsza gwiazda

α Sextantis (4,48m)

Gwiazdozbiory sąsiadujące

Widoczny na szerokościach geograficznych
pomiędzy 85[1]° S a 77° N.
ilustracja

Sekstant (Sekstans, łac. Sextans, dop. Sextantis, skrót Sex) – słabo widoczny gwiazdozbiór, 47. co do wielkości, usytuowany w rejonie równika niebieskiego. W Polsce widoczny zimą i wiosną. Liczba gwiazd widoczna nieuzbrojonym okiem: około 25.

Został wprowadzony przez gdańskiego astronoma Jana Heweliusza w 1687 roku, opublikowany w 1690 roku, w pośmiertnie wydanym atlasie Firmamentum Sobiescianum; poświęcony muzie astronomii, pod pierwotną nazwą Sekstans Uranii. Wyobraża jeden z XVII-wiecznych instrumentów do pomiaru pozycji gwiazd i planet, którego egzemplarz spłonął w pożarze obserwatorium Heweliusza. Od czasów Heweliusza konstelacja nie podlegała znaczącym zmianom poza skróceniem nazwy do Sextans[2].

Wybrane obiekty

  • Najjaśniejsza gwiazda alfa Sextantis (α Sex) ma zaledwie jasność 4,48m, pozostałe są słabsze niż 5m. Gwiazda jest zwykłym olbrzymem typu A, znajdującym się w odległości 286 lat świetlnych. Ten biały olbrzym ma masę 3 razy większą od masy Słońca i jest od niego 120 razy jaśniejszy.
  • Dwie niezwiązane ze sobą gwiazdy – 17 i 18 Sextantis – tworzą podwójną parę optyczną, dobrze widoczną przez lornetkę[3].
  • Gamma (γ) Sektantu to interesująca gwiazda podwójna. Jest to para podobnych gwiazd typu A, krążących wokół siebie z okresem 77 lat. Gwiazdy są oddalone o około 260 lat świetlnych. Przy maksymalnym rozdzieleniu – które zdarza się 2-3 razy na stulecie, a ostatnio miało miejsce w 1996 roku – daje się zaobserwować oddzielnie za pomocą 25-centymetrowego teleskopu.
  • W Sekstansie znajduje się galaktyka soczewkowata NGC 3115 o jasności 10,1m. Została odkryta przez Williama Herschela w 1787 roku. Jest to stara galaktyka (prawie nie posiadająca gazu), wielokrotnie większa od naszej i odległa o około 32 mln lat świetlnych. W 15-centymetrowym teleskopie wygląda jak małe wrzeciono z bardzo jasnym jądrem. Na podstawie obserwacji teleskopu Chandra wywnioskowano, że w centrum NGC 3115 znajduje się supermasywna czarna dziura o masie dwóch miliardów mas Słońca[4].
  • Inne ciekawe obiekty to para galaktyk NGC 3166, NGC 3169 oraz galaktyka spiralna NGC 3044.

Zobacz też

  1. Praca zbiorowa: Kosmos. Warszawa: Buchmann Sp. z o.o., 2012, s. 458-459. ISBN 978-83-7670-323-7.
  2. Tablice astronomiczne. Bielsko-Biała: PPU „PARK” Sp. z o.o., 2002, s. 163. ISBN 83-7266-156-1.
  3. Encyklopedia Wszechświat. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2006, s. 380. ISBN 978-83-01-14848-5.
  4. Kamil Złoczewski: Kosmos. Tajemnice Wszechświata.. T. 63. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 23. ISBN 978-83-252-1916-1.

Bibliografia

  • Ian Ridpath, Wil Tirion: Collins Stars and Planets Guide (Collins Guide). London: Collins, 2007. ISBN 978-0-00-725120-9.

Linki zewnętrzne