Lubecz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m McZusatz zamienia link do pliku z Lyubech_pgt_coa_1742.gif na Lyubech_pgt_coa_1742.png. Powód: User requested conversion to superior PNG format.
szablon, drobne techniczne
Linia 4: Linia 4:
|zdjęcie =
|zdjęcie =
|opis zdjęcia =
|opis zdjęcia =
|herb =Lyubech_pgt_coa_1742.png
|herb =Lyubech pgt coa 1742.png
|flaga =
|flaga =
|dopełniacz nazwy = Lubecza
|dopełniacz nazwy = Lubecza
Linia 23: Linia 23:
|www =
|www =
}}
}}
'''Lubecz''' lub ''Lubiacz'', ([[język ukraiński|ukr.]] ''Любеч'') – miasto obecnie na Ukrainie, nad rzeką [[Dniepr]] i Użyk, [[obwód czernihowski]], od zachodniej strony przy granicy z [[Białoruś|Białorusią]]. Był miastem królewskim [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]<ref>Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 230.</ref>.
'''Lubecz''' lub ''Lubiacz'', ([[język ukraiński|ukr.]] ''Любеч'') – miasto obecnie na Ukrainie, nad rzeką [[Dniepr]] i Użyk, [[obwód czernihowski]], od zachodniej strony przy granicy z [[Białoruś|Białorusią]]. Był miastem królewskim [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]<ref>Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 230.</ref>.


== Historia ==
== Historia ==
Linia 49: Linia 49:


{{Osiedla typu miejskiego obwodu czernihowskiego}}
{{Osiedla typu miejskiego obwodu czernihowskiego}}
{{Duga}}


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 20:33, 22 lis 2014

Lubecz
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

czernihowski

Populacja (2001)
• liczba ludności


2600

Nr kierunkowy

+380 4641

Kod pocztowy

15041

Położenie na mapie obwodu czernihowskiego
Mapa konturowa obwodu czernihowskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport}

Lubecz lub Lubiacz, (ukr. Любеч) – miasto obecnie na Ukrainie, nad rzeką Dniepr i Użyk, obwód czernihowski, od zachodniej strony przy granicy z Białorusią. Był miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów[1].

Historia

Lubecz to jedno z najstarszych miast na terenie współczesnego państwa Ukraina, pierwsza wzmianka historyczna z roku 882, gród został założony i obwarowany przez normańskich Waregów. W roku 907 książę Rusi Oleg Mądry w czasie wyprawy na Kijów zajął ponownie gród i ustanowił w nim swoje rządy. W latach 1024-1036 i 1054-1239 Lubecz wchodził w skład księstwa czernihowskiego. W roku 1097 w Lubeczu odbył się zjazd książąt ruskich z udziałem Włodzimierza Monomacha oraz Wasyla Rościsławowica. Na zjeździe omawiano plany obronne przed najazdami tatarskich plemion Kumanów.

Od II poł. XIV w. do 1503 Lubecz znajdował się w granicach Królestwa Polskiego w prowincji litewskiej, starostwo starodubowskie. Następnie Lubecz należał do Rosji. W latach 1618-1667 ponownie w granicach Rzeczypospolitej, województwo kijowskie, starostwo lubeckie i łojowskie. W roku 1623 Lubecz otrzymał prawa miejskie magdeburskie, od roku 1635 w składzie województwa czernihowskiego. Przyłączony do Rosji w 1667 według postanowień rozejmu andruszowskiego, potwierdzonych pokojem Grzymułtowskiego w 1686. Lubecz należał do dóbr królewskich. W okresie panowania króla Jana Kazimierza miasto dzierżawili książęta Radziwiłłowie oraz ks. Tyszkiewiczowie.

Od roku 1801 w guberni czernihowskiej, powiat horodnicki. W roku 1876 miasto liczyło 459 domów oraz 2091 mieszkańców. W latach 1922-1991 należał do Ukraińskiej SRR, od roku 1932 w obwodzie czernihowskim, od 1991 należy do Ukrainy. Uświęcając wydarzenia Lubeckiego zjazdu w 1997 roku został odsłonięty brązowy pomnik autorstwa Gennadija Jerszowa, ukazujący sylwetki książąt oraz mnicha sprzed 900 lat.

Znani

Św. Antoni Pieczerski (autor: G. Jerszow)

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  1. Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów – Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 230.