Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kuba38 (dyskusja | edycje)
191 edycji
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Kuba38 (dyskusja | edycje)
191 edycji
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 61: Linia 61:
Na [[wybory samorządowe w Polsce w 2014 roku|wybory samorządowe w 2014]] SLD i UP, wraz z KPEiR, powołały koalicyjny komitet [[SLD Lewica Razem]] (związały się z nim w różnych miejscach kraju także inne ugrupowania).
Na [[wybory samorządowe w Polsce w 2014 roku|wybory samorządowe w 2014]] SLD i UP, wraz z KPEiR, powołały koalicyjny komitet [[SLD Lewica Razem]] (związały się z nim w różnych miejscach kraju także inne ugrupowania).


11 stycznia 2015 Unia Pracy zerwała koalicje.
11 stycznia 2015 Unia Pracy zerwała współpracę.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 16:24, 15 sty 2015

Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy (SLD-UP) – koalicja utworzona 17 grudnia 2000 (trwająca do 2005 i reaktywowana w 2009). W latach 2001–2004 była koalicją rządową (do 2003 wraz z Polskim Stronnictwem Ludowym – koalicja SLD-UP-PSL).

Lata 2000–2005

Lider SLD Leszek Miller
Lider Unii Pracy w latach 1998–2004 Marek Pol

Wybory parlamentarne w 2001 i rząd Leszka Millera

Umowę koalicyjną 17 grudnia 2000 zawarły[1]:

Koalicja ta wygrała wybory parlamentarne we wrześniu 2001, zdobywając 41,04% głosów i 216 mandatów poselskich oraz 75 mandatów senatorskich[2]. W Sejmie SLD i UP utworzyły osobne kluby (klub SLD liczył na początku kadencji 200 posłów, a klub Unii Pracy 16 posłów; w klubie SLD zasiadali początkowo też obaj wybrani w wyborach przedstawiciele PLD, a także przedstawiciel KPEiR i przedstawiciel SD). W Senacie natomiast wspólny klub (SLD-UP „Lewica Razem”) przetrwał do końca kadencji (na końcu kadencji liczył 58 senatorów).

W latach 2001–2004 oba ugrupowania (do 2003 wraz z PSL), tworzyły rząd Leszka Millera. Członkowie SLD objęli większość resortów, natomiast jedynym przedstawicielem UP w składzie Rady Ministrów był przewodniczący partii Marek Pol, który obejmował tekę wicepremiera i ministra infrastruktury.

Wybory samorządowe w 2002

Koalicja SLD-UP kontynuowana była podczas wyborów samorządowych w 2002. Uzyskała w nich 24,65% głosów w wyborach do sejmików wojewódzkich, co dało jej łącznie 189 mandatów (najwięcej spośród wszystkich komitetów).

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 (w których KPEiR i PLD utworzyły osobny komitet, a członkowie SD startowali z list centroprawicowego NKWW), koalicja SLD-UP uzyskała 9,35% głosów, zajmując 5. miejsce. Dało jej to 5 mandatów w europarlamencie. Otrzymali je:

Wszyscy europarlamentarzyści wybrani z listy SLD-UP zostali członkami Partii Europejskich Socjalistów.

Dalsza współpraca SLD i UP

Współpraca w ramach LiD i Lewicy

SLD i UP na pewien okres zawiesiły współpracę (Unia Pracy w wyborach parlamentarnych w 2005 startowała z listy Socjaldemokracji Polskiej), jednak w 2006 SLD i UP wraz z SDPL i Partią Demokratyczną powołały koalicję Lewica i Demokraci. Po jej rozwiązaniu w 2008 SLD oraz UP utrzymały współpracę (w ramach projektu Lewica).

Od reaktywacji koalicji w 2009

W 2009, przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, koalicja SLD-UP została reaktywowana. 25 lutego partie te podpisały porozumienie wyborcze, a ponad miesiąc później zarejestrowały Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Z listy komitetu startowało także trzech kandydatów Krajowej Partii Emerytów i Rencistów.

Komitet uzyskał w wyborach 908 765 głosów (12,34%), zajmując 3. miejsce i uzyskując 7 mandatów w PE, które otrzymali:

Eurodeputowani wybrani z list SLD-UP przystąpili do nowo powołanej grupy Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim.

W wyborach samorządowych w 2010 i w wyborach parlamentarnych w 2011 SLD powoływał własny komitet, jednak UP była jedną z partii, która startowała z jego list (w 2010 szef UP uzyskał mandat w sejmiku wielkopolskim; w 2011 członkowie UP nie uzyskali mandatów parlamentarnych, jednak członkini UP objęła mandat w sejmiku łódzkim – tamtejszy klub radnych przyjął wówczas nazwę SLD-UP). Koalicyjny komitet SLD-UP został ponownie powołany w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014, jednak na jego listach znalazło się jedynie 4 członków UP. Koalicja uzyskała w wyborach 667 319 głosów (9,44%, w tym 0,87 pkt proc. dla UP), zajmując 3. miejsce i uzyskując 5 mandatów w PE, które otrzymali:

Eurodeputowani wybrani z list SLD-UP przystąpili do tej samej grupy, co w poprzedniej kadencji.

Na wybory samorządowe w 2014 SLD i UP, wraz z KPEiR, powołały koalicyjny komitet SLD Lewica Razem (związały się z nim w różnych miejscach kraju także inne ugrupowania).

11 stycznia 2015 Unia Pracy zerwała współpracę.

  1. ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Część I, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 2001; ISBN 83-911109-5-8
  2. ↑ Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2002, ISSN 0867-082X
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sojusz_Lewicy_Demokratycznej_–_Unia_Pracy&oldid=41521163”