Break snookerowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Breaki stupunktowe: 776 |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Pierwszy udokumentowany stupunktowy break w historii został osiągnięty przez [[Joe Davis]]a w 1928 roku. Poprawił on ten wynik w roku 1934, wbijając 110 oczek, co było pierwszym oficjalnie zarejestrowanym breakiem powyżej 100 pkt w [[Mistrzostwa świata w snookerze|mistrzostwach świata]]. Jego następne rekordy wynosiły 137 i 138 pkt (oba w 1937), 146 pkt (1950), aż wreszcie osiągnął pierwszy break maksymalny w roku 1955. W 1962 wbity przez niego break 100 w meczu z [[John Pulman|Johnem Pulmanem]] był jednocześnie historycznym, pierwszym udokumentowanym przez transmisję telewizyjną breakiem stupunktowym na świecie. W ciągu całej swojej kariery Davis uzyskał łącznie 687 breaków stupunktowych (z uwzględnieniem również meczów nieoficjalnych), co było absolutnym rekordem jego czasów. |
Pierwszy udokumentowany stupunktowy break w historii został osiągnięty przez [[Joe Davis]]a w 1928 roku. Poprawił on ten wynik w roku 1934, wbijając 110 oczek, co było pierwszym oficjalnie zarejestrowanym breakiem powyżej 100 pkt w [[Mistrzostwa świata w snookerze|mistrzostwach świata]]. Jego następne rekordy wynosiły 137 i 138 pkt (oba w 1937), 146 pkt (1950), aż wreszcie osiągnął pierwszy break maksymalny w roku 1955. W 1962 wbity przez niego break 100 w meczu z [[John Pulman|Johnem Pulmanem]] był jednocześnie historycznym, pierwszym udokumentowanym przez transmisję telewizyjną breakiem stupunktowym na świecie. W ciągu całej swojej kariery Davis uzyskał łącznie 687 breaków stupunktowych (z uwzględnieniem również meczów nieoficjalnych), co było absolutnym rekordem jego czasów. |
||
Rekordzistą w tej kategorii jest [[Ronnie O'Sullivan]], który zdobył dotychczas 776 breaków powyżej 100 pkt.<ref>stan na dzień 15. stycznia 2015</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://eurosport.onet.pl/snooker/ronnie-o-sullivan-rekordzista-wszech-czasow/x8emn|tytuł=Ronnie O’Sullivan rekordzistą wszech czasów|opublikowany=onet.pl|data dostępu=2015-01-15}}</ref>. Drugi w kolejności jest [[Stephen Hendry]], który prowadzenie w tej klasyfikacji podczas turnieju [[Masters Snooker 2015|Masters]] w 2015. Stephen ponadto wbił ich najwięcej w ciągu jednego turnieju - 16 ([[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2002|mistrzostwa świata 2002]]) oraz meczu - 7 (finał [[UK Championship]] 1994). Najszybszym z kolei jest [[Tony Drago]], który potrzebował na wbicie setki zaledwie 3 minut i 31 sekund (UK Championship 1996). |
|||
{| class="wikitable sortable" style="margin:auto;" |
{| class="wikitable sortable" style="margin:auto;" |
||
Wersja z 18:27, 15 sty 2015
Break snookerowy – liczba punktów zdobyta we fragmencie meczu snookera rozgrywanym nieprzerwanie przez jednego zawodnika (w czasie jednego podejścia do stołu).
Breaki stupunktowe
Break stupunktowy (ang. century break) to określenie breaka, w którym zawodnik osiągnie 100 lub więcej punktów. Jest on uznawany za wielkie osiągnięcie i nagradzany przez publiczność gromkimi brawami.
Pierwszy udokumentowany stupunktowy break w historii został osiągnięty przez Joe Davisa w 1928 roku. Poprawił on ten wynik w roku 1934, wbijając 110 oczek, co było pierwszym oficjalnie zarejestrowanym breakiem powyżej 100 pkt w mistrzostwach świata. Jego następne rekordy wynosiły 137 i 138 pkt (oba w 1937), 146 pkt (1950), aż wreszcie osiągnął pierwszy break maksymalny w roku 1955. W 1962 wbity przez niego break 100 w meczu z Johnem Pulmanem był jednocześnie historycznym, pierwszym udokumentowanym przez transmisję telewizyjną breakiem stupunktowym na świecie. W ciągu całej swojej kariery Davis uzyskał łącznie 687 breaków stupunktowych (z uwzględnieniem również meczów nieoficjalnych), co było absolutnym rekordem jego czasów.
Rekordzistą w tej kategorii jest Ronnie O'Sullivan, który zdobył dotychczas 776 breaków powyżej 100 pkt.[1][2]. Drugi w kolejności jest Stephen Hendry, który prowadzenie w tej klasyfikacji podczas turnieju Masters w 2015. Stephen ponadto wbił ich najwięcej w ciągu jednego turnieju - 16 (mistrzostwa świata 2002) oraz meczu - 7 (finał UK Championship 1994). Najszybszym z kolei jest Tony Drago, który potrzebował na wbicie setki zaledwie 3 minut i 31 sekund (UK Championship 1996).
| L.p. | Zawodnik | Liczba breaków | Sezony[5] | Breaki maksymalne |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Ronnie O'Sullivan
|
776 | 23 | 13 |
| 2 |  Stephen Hendry
|
775 | 27 | 11 |
| 3 | John Higgins |
562 | 20 | 7 |
| 4 |  Neil Robertson
|
387 | 14 | 2 |
| 5 |  Ding Junhui
|
376 | 9 | 5 |
| 6 | Mark Selby
|
354 | 14 | 2 |
| 7 |  Marco Fu
|
353 | 15 | 2 |
| 8 | Steve Davis |
338 | 34 | 1 |
| 9 | Peter Ebdon |
323 | 21 | 2 |
| 10 | Shaun Murphy
|
321 | 15 | 4 |
| 11 |  Ken Doherty |
321 | 22 | 1 |
| 12 |  Mark J. Williams |
313 | 20 | 2 |
| 13 | Jimmy White |
308 | 32 | 1 |
| 14 | Judd Trump
|
307 | 7 | 1 |
| 15 | Stephen Maguire |
289 | 15 | 2 |
| 16 | Matthew Stevens |
259 | 18 | 1 |
| 17 | Stuart Bingham
|
245 | 17 | 3 |
| 18 | Anthony Hamilton |
244 | 22 | 0 |
| 19 |  Mark Allen
|
236 | 10 | 0 |
| 20 | Ryan Day
|
227 | 15 | 0 |
| 21 | John Parrott |
221 | 27 | 1 |
| 22 | Joe Perry
|
188 | 20 | 0 |
| 23 | Alan McManus
|
187 | 22 | 0 |
| 24 | Stephen Lee |
184 | 20 | 0 |
| 24 | Ricky Walden
|
184 | 13 | 1 |
| 26 | Allister Carter |
176 | 16 | 1 |
| 27 | Barry Hawkins
|
169 | 11 | 1 |
| 28 | Mark Davis
|
167 | 21 | 0 |
| 29 | Graeme Dott
|
165 | 18 | 1 |
| 30 | Fergal O'Brien
|
162 | 21 | 0 |
| 31 | Dominic Dale
|
160 | 20 | 0 |
| 32 |  James Wattana |
158 | 23 | 3 |
| 33 | Andy Hicks |
144 | 21 | 1 |
| 34 | Michael Holt
|
144 | 11 | 0 |
| 35 | Jamie Cope
|
143 | 11 | 3 |
| 36 | Dave Harold |
142 | 21 | 0 |
| 37 | Tom Ford |
140 | 26 | 2 |
| 38 | Barry Pinches
|
132 | 23 | 1 |
| 39 | Jamie Burnett
|
130 | 20 | 1 |
| 40 |  Robin Hull
|
127 | 16 | 0 |
| 40 |  Tony Drago
|
127 | 27 | 1 |
| 40 | Liang Wenbo
|
127 | 8 | 1 |
| 43 | Willie Thorne |
126 | 26 | 1 |
| 44 | David Gilbert |
122 | 20 | 1 |
| 45 | Martin Gould
|
121 | 15 | 0 |
| 46 | Paul Hunter |
114 | 11 | 0 |
| 47 | Nigel Bond
|
113 | 22 | 0 |
| 48 | Joe Swail
|
111 | 22 | 0 |
| 49 | Darren Morgan |
111 | 18 | 1 |
| 50 | Robert Milkins
|
108 | 18 | 2 |
| 51 | Ian McCulloch |
105 | 21 | 1 |
Breaki maksymalne
Za break maksymalny uważa się oficjalnie break 147-punktowy oraz 155-punktowy. Ten drugi jest możliwy do uzyskania tylko w jednej sytuacji – musi nastąpić faul z free ballem (wolną bilą) przy 15 czerwonych bilach na stole. Taka sytuacja jest bardzo mało prawdopodobna. Należałoby sobie wyobrazić sytuację, w której to zawodnik przy w miarę rozrzuconych czerwonych chce zagrać jedną z bil na "lakier"[6] i popełnia faul[7], a jednocześnie biała bila ustawia się tak, iż zasłonięte są wszystkie czerwone bile. Dopiero wówczas drugi zawodnik otrzyma free balla, czyli będzie mógł wbijać dowolną bilę kolorową (traktowaną jak czerwoną), ale potem będzie musiał jeszcze dojść do czarnej i wszystkie bile czerwone wbić razem z czarną, a na koniec wbić jeszcze wszystkie kolorowe bile (od żółtej do czarnej).
Do tej pory żadnemu graczowi nie udało się uzyskać 155-punktowego breaka w oficjalnym turnieju, odnotowano jednak taki wynik w meczu treningowym, a dokonał tego Jamie Cope latem 2005 roku[8]. Najwyższym breakiem w turnieju rankingowym był break 148-punktowy Jamiego Burnetta, który padł w eliminacjach do UK Championship w 2004 roku.
Najszybciej wykonany break maksymalny należy do Ronniego O'Sullivana (5 minut 20 sekund), który ma najwięcej (13) breaków maksymalnych na koncie. Jako jedyny wbił także 3 breaki maksymalne w trakcie jednego sezonu oraz jako jeden z dwóch (drugim jest Stephen Hendry) dokonał trzykrotnie tej sztuki na mistrzostwach świata.
Podczas mistrzostw świata w 2008 po raz pierwszy w historii tego turnieju break maksymalny został wbity dwukrotnie.
W 2014 Shaun Murphy jako pierwszy zawodnik wbił trzykrotnie breaka maksymalnego w ciągu roku kalendarzowego.
- ↑ stan na dzień 15. stycznia 2015
- ↑ Ronnie O’Sullivan rekordzistą wszech czasów. onet.pl. [dostęp 2015-01-15].
- ↑ stan na dzień 11. października 2013
- ↑ Snooker's Leading Century Makers. Chris Turner's Snooker Archive. [dostęp 2012-06-09]. (ang.).
- ↑ liczba sezonów profesjonalnej kariery
- ↑ zagranie polegające na tym, iż biała bila jedynie muska bilę przy minimalnym kontakcie
- ↑ Nie udaje mu się musnąć żadnej czerwonej bili
- ↑ Murphy shows the form and confidence of a champion - 12 października 2005, guardian.co.uk
Linki zewnętrzne
- The Max Files - Global Snooker (ang.)
- Snooker archive - statystyki turniejów snookerowych (ang.)