Argentawis: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Energo (dyskusja | edycje)
korekta rozpietosci skrzydeł
Energo (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 30: Linia 30:
* Waga: 70–72 kg
* Waga: 70–72 kg


Dla porównania największą rozpiętość skrzydeł wśród współcześnie żyjących ptaków – 3,6 m – osiąga [[albatros wędrowny]]. ''A. magnificens'' był ptakiem latającym. Dobrym przykładem do porównania jest także [[kondor wielki]], który, choć nie jest spokrewniony z ''Argentavis'', wykorzystuje tę samą technikę lotu. Ptak ten jest jednym z największych ptaków latających współcześnie, osiąga rozpiętość skrzydeł ok. 3 m i waży do 12 kg.
Dla porównania największą rozpiętość skrzydeł wśród współcześnie żyjących ptaków – 3,5 m – osiąga [[albatros wędrowny]]. ''A. magnificens'' był ptakiem latającym. Dobrym przykładem do porównania jest także [[kondor wielki]], który, choć nie jest spokrewniony z ''Argentavis'', wykorzystuje tę samą technikę lotu. Ptak ten jest jednym z największych ptaków latających współcześnie, osiąga rozpiętość skrzydeł ok. 3,2 m i waży do 15 kg.


Największymi latającymi zwierzętami były [[pterozaury]], wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W 1971 w [[Teksas]]ie odkryto [[kecalkoatl]]a, którego rozpiętość skrzydeł oceniono na 15,5 m. Wcześniej, za największego pterozaura uważano [[pteranodon]]a. Osobniki tego gatunku osiągały 9 metrów rozpiętości skrzydeł<ref name=PW96>{{cytuj książkę |last=Wellnhofer |first=Peter |autor link=Peter Wellnhofer |tytuł=The Illustrated Encyclopedia of Pterosaurs |origyear=1991 |rok=1996 |wydawca=Barnes and Noble Books |miejsce=New York |isbn=0-7607-0154-7 |strony=139}}</ref>.
Największymi latającymi zwierzętami były [[pterozaury]], wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W 1971 w [[Teksas]]ie odkryto [[kecalkoatl]]a, którego rozpiętość skrzydeł ocenia się na 10-11 m. Wcześniej, za największego pterozaura uważano [[pteranodon]]a. Osobniki tego gatunku osiągały 6 metrów rozpiętości skrzydeł<ref name=PW96>{{cytuj książkę |last=Wellnhofer |first=Peter |autor link=Peter Wellnhofer |tytuł=The Illustrated Encyclopedia of Pterosaurs |origyear=1991 |rok=1996 |wydawca=Barnes and Noble Books |miejsce=New York |isbn=0-7607-0154-7 |strony=139}}</ref>.


Waga dzisiejszych ptaków latających nie przekracza 23 kg (do najcięższych należą europejski [[Drop zwyczajny|drop]] i afrykański [[drop olbrzymi]]). [[Żuraw indyjski]] jest najwyższym współczesnym ptakiem latającym. Gdy stanie jest prawie tak wysoki jak ''Argentavis'' dzięki swoim długim nogom.
Waga dzisiejszych ptaków latających nie przekracza 20 kg (do najcięższych należą europejski [[Drop zwyczajny|drop]] i afrykański [[drop olbrzymi]]). [[Żuraw indyjski]] jest najwyższym współczesnym ptakiem latającym. Gdy stanie jest prawie tak wysoki jak ''Argentavis'' dzięki swoim długim nogom.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 02:11, 18 sty 2015

Argentavis magnificens
Campbell & Tonni, 1980
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Rząd

jastrzębiowe

Rodzina

Teratornithidae

Rodzaj

Argentavis

Gatunek

Argentavis magnificens

Argentavis magnificens („ogromny ptak z Argentyny”) – wymarły gatunek znany z trzech stanowisk późnego miocenu, z centralnej i północno-zachodniej Argentyny (Ameryka Południowa). Największy znany nauce ptak latający jaki kiedykolwiek żył na Ziemi (większą rozpiętość skrzydeł mógł osiągać Pelagornis sandersi). Do tej samej rodziny należały inne wielkie ptaki drapieżne, takie jak podobny do niego, młodszy teratornis.

Zamieszkiwał rozległe równiny dzisiejszej Argentyny, tzw. pampasy oraz podnóża argentyńskich Andów w późnym miocenie (8-6 mln lat temu)[1]. Podobnie jak dzisiejsze kondory był drapieżnikiem polującym w ciągu dnia.

Prawdopodobnie korzystał z termicznych prądów wznoszących w Andach, ponieważ rozmiary i budowa jego skrzydeł sugerują, że był świetnym szybownikiem. Powietrze wypychane w górę przez wiatry trafiające na strome zbocza Andów oraz unoszące się nad trawiastą pampą zapewniało wielkiemu ptakowi znakomite warunki wznoszenia.

Charakterystyka

  • Rozpiętość skrzydeł: 5,5–7 m
  • Powierzchnia skrzydeł: 8.11m2
  • Długość tułowia: 1,26 m
  • Wysokość: 1,5–2 m
  • Waga: 70–72 kg

Dla porównania największą rozpiętość skrzydeł wśród współcześnie żyjących ptaków – 3,5 m – osiąga albatros wędrowny. A. magnificens był ptakiem latającym. Dobrym przykładem do porównania jest także kondor wielki, który, choć nie jest spokrewniony z Argentavis, wykorzystuje tę samą technikę lotu. Ptak ten jest jednym z największych ptaków latających współcześnie, osiąga rozpiętość skrzydeł ok. 3,2 m i waży do 15 kg.

Największymi latającymi zwierzętami były pterozaury, wymarłe gady spokrewnione z dinozaurami. W 1971 w Teksasie odkryto kecalkoatla, którego rozpiętość skrzydeł ocenia się na 10-11 m. Wcześniej, za największego pterozaura uważano pteranodona. Osobniki tego gatunku osiągały 6 metrów rozpiętości skrzydeł[2].

Waga dzisiejszych ptaków latających nie przekracza 20 kg (do najcięższych należą europejski drop i afrykański drop olbrzymi). Żuraw indyjski jest najwyższym współczesnym ptakiem latającym. Gdy stanie jest prawie tak wysoki jak Argentavis dzięki swoim długim nogom.

  1. BBC NEWS | Science/Nature | Ancient American bird was glider
  2. The Illustrated Encyclopedia of Pterosaurs. New York: Barnes and Noble Books, 1996, s. 139. ISBN 0-7607-0154-7.

Bibliografia

  • Campbell, Kenneth E. Jr. & Tonni, E. P. (1980): A new genus of teratorn from the Huayquerian of Argentina (Aves: Teratornithidae). Contributions in Science, Natural History Museum of Los Angeles County 330: 59-68.
  • Campbell, Kenneth E. Jr. & Tonni, E. P. (1983): Size and locomotion in teratorns. Auk 100(2): 390-403 PDF fulltext
  • Meunier, K. (1951): Korrelation und Umkonstruktionen in den Größenbeziehungen zwischen Vogelflügel und Vogelkörper. Biologia Generalis 19: 403-443. [Article in German]
  • Palmqvist, Paul & Vizcaíno, Sergio F. (2003): Ecological and reproductive constraints of body size in the gigantic Argentavis magnificens (Aves, Theratornithidae) from the Miocene of Argentina. Ameginiana 40(3): 379-385. PDF fulltext
  • Vizcaíno, Sergio F.; Palmqvist, Paul & Fariña, Richard A. (2000): ¿Hay un límite para el tamaño corporal en las aves voladoras? [Is there a limit to body size in flying birds?]. Encuentros en la Biología 64 [Article in Spanish] HTML fulltext

Linki zewnętrzne