Dach mansardowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Dopisano fragment o Górnym Śląsku. |
literówka |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Spopularyzował to rozwiązanie konstrukcyjne [[François Mansart]] (1598–1666), [[Francja|francuski]] [[architekt]] okresu [[barok]]u, który wykorzystał [[poddasze]] jako część użytkową<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Skowroński | imię = Wojciech | tytuł = Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany | wydawca = Arkady | miejsce = Warszawa | rok = 2008 | strony = 59 | isbn = 978-83-213-4515-4 }}</ref>. Dach mansardowy cieszył się także popularnością we Francji w czasach [[II Cesarstwo Francuskie|II Cesarstwa]] i rządów Napoleona III. Francuski dach mansardowy charakteryzuje się nachyleniem dolnej połaci około 60º, zaś górnej - około 30º. |
Spopularyzował to rozwiązanie konstrukcyjne [[François Mansart]] (1598–1666), [[Francja|francuski]] [[architekt]] okresu [[barok]]u, który wykorzystał [[poddasze]] jako część użytkową<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Skowroński | imię = Wojciech | tytuł = Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany | wydawca = Arkady | miejsce = Warszawa | rok = 2008 | strony = 59 | isbn = 978-83-213-4515-4 }}</ref>. Dach mansardowy cieszył się także popularnością we Francji w czasach [[II Cesarstwo Francuskie|II Cesarstwa]] i rządów Napoleona III. Francuski dach mansardowy charakteryzuje się nachyleniem dolnej połaci około 60º, zaś górnej - około 30º. |
||
Dachy mansandrowe są charakterystyczne dla budownictwa na Górnym Śląsku. Nawet współcześnie inwestorzy świadomi górnośląskiego dziedzictwa budują z poszanowaniem tej tradycji |
Dachy mansandrowe są charakterystyczne dla budownictwa na Górnym Śląsku. Nawet współcześnie inwestorzy świadomi górnośląskiego dziedzictwa budują z poszanowaniem tej tradycji architektonicznej. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 12:27, 8 mar 2015
Dach mansardowy – typ dachu łamanego[1][2], w którym każda z połaci składa się z dwóch części: górnej - o mniejszym kącie nachylenia oraz dolnej - stromej, co zwiększa możliwości użytkowania poddasza[3]. Dach mansardowy może być dachem dwu- lub czterospadowym.
Spopularyzował to rozwiązanie konstrukcyjne François Mansart (1598–1666), francuski architekt okresu baroku, który wykorzystał poddasze jako część użytkową[4]. Dach mansardowy cieszył się także popularnością we Francji w czasach II Cesarstwa i rządów Napoleona III. Francuski dach mansardowy charakteryzuje się nachyleniem dolnej połaci około 60º, zaś górnej - około 30º.
Dachy mansandrowe są charakterystyczne dla budownictwa na Górnym Śląsku. Nawet współcześnie inwestorzy świadomi górnośląskiego dziedzictwa budują z poszanowaniem tej tradycji architektonicznej.
Zobacz też
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 81. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 69.
- ↑ Wacław Żenczykowski: Budownictwo Ogólne. T. 2/1 - Elementy i konstrukcje budowlane. Warszawa: Arkady, 1990, s. 453. ISBN 83-213-3473-3.
- ↑ Wojciech Skowroński: Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany. Warszawa: Arkady, 2008, s. 59. ISBN 978-83-213-4515-4.