Zygmunt Wolanin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
. .
wikizacja, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 10: Linia 10:
|stopień = major
|stopień = major
|data urodzenia = [[30 listopada]] [[1914]]
|data urodzenia = [[30 listopada]] [[1914]]
|miejsce urodzenia = Tur Rogi gm. [[Gołąbki]]
|miejsce urodzenia = [[Turze Rogi]]
|data śmierci = [[24 maja]] [[1946]]
|data śmierci = [[24 maja]] [[1946]]
|miejsce śmierci =
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|lata służby = od [[1918]]
|lata służby = od [[1918]]
|siły zbrojne =
|siły zbrojne = [[Narodowe Siły Zbrojne]] [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe]]
|jednostki =
|jednostki =
|stanowiska =
|stanowiska =
|wojny i bitwy =
|wojny i bitwy = [[II wojna światowa]]
|późniejsza praca =
|późniejsza praca =
|odznaczenia = {{order|KP}}<ref>{{cytuj stronę|url = http://it.home.pl/nsz/nsznsznsz/teksty/nszo2.htm | tytuł = Wykaz żołnierzy podziemia narodowego odznaczonych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po roku 1992}}</ref>
|odznaczenia = {{order|KP}}<ref>{{cytuj stronę|url = http://it.home.pl/nsz/nsznsznsz/teksty/nszo2.htm | tytuł = Wykaz żołnierzy podziemia narodowego odznaczonych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po roku 1992}}</ref>
|commons =
|commons =
}}
}}
'''Zygmunt Wolanin''' ps. ''Zenon'' (ur. [[30 listopada]] [[1914]] w [[Turze Rogi|Turzych Rogach]], zm. [[24 maja]] [[1946]]) – major, żołnierz NSZ i NZW.
'''Zygmunt Wolanin''' ps. ''Zenon'' (ur. [[30 listopada]] [[1914]] w [[Turze Rogi|Turzych Rogach]], zm. [[24 maja]] [[1946]] w Warszawie) – major, żołnierz [[NSZ]] i [[NZW]].


== Okres przedwojenny ==
== Okres przedwojenny ==
Urodził się jako syn Stanisława i Eleonory z Goławskich. Studiował na Wydziale Prawa [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego]], zamieszkały w [[Krasnystaw|Krasnymstawie]]. Członek [[Stronnictwo Narodowe (1928-1947)|SN]].
Urodził się jako syn Stanisława i Eleonory z Goławskich. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Łukowie, tam też rozpoczął naukę w gimnazjum, którą kontynuował w Pińsku<ref>http://fkw.edu.pl/wp-content/uploads/2014/09/Zygmunt-Wolanin-ps.-Zenon.pdf</ref>. Po zdaniu matury w [[1935]] rozpoczął studia na Wydziale Prawa [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego]], zamieszkały w [[Krasnystaw|Krasnymstawie]]. Członek [[Stronnictwo Narodowe (1928-1947)|SN]].


== Okres wojny i powojenny ==
== Okres wojny i powojenny ==
Komendant placówki w [[Celiny|Celinach]], następnie komendant II Rejonu NSZ w Łukowie. Po [[1944]] szef [[Pogotowie Akcji Specjalnej|PAS]] Okręgu Lubelskiego NSZ oraz II Obszaru NZW.
Po 1944 szef Akcji Specjalnej i [[Pogotowie Akcji Specjalnej|PAS]] Okręgu Lubelskiego [[Narodowe Siły Zbrojne|NSZ]] i [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|NZW]] oraz II Obszaru [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|NZW]], komendant placówki w [[Celiny|Celinach]], a następnie komendant II Rejonu NSZ w Łukowie<ref> {{ cytuj stronę | url = http://www.rasil.home.pl/wrh_1_2004/16_wieslaw_charczuk.pdf | tytuł = Wiesław Charczuk, Przeobrażenie personalne w Polaskiej Komendzie NSZ w latach 1945-47}} </ref>, ps. „Zenon”.


Aresztowany w lipcu 1945 i sądzony w tzw. [[Proces lubelskiego PAS|procesie 23 (Okręgu Lubelskiego NSZ i NZW)]]. Proces, choć dotyczył terenu Lubelszczyzny, toczył się w [[Warszawa|Warszawie]], w gmachu [[Towarzystwo Higieniczne|Towarzystwa Higienicznego]] przy ul. Karowej, i był pierwszym wielkim procesem pokazowym w Polsce po 1944. 23 oskarżonych posądzono o [[zbrodnia w Wierzchowinach|spacyfikowanie 6 czerwca 1945]] zamieszkanej przez Ukraińców wsi [[Wierzchowiny]] na pograniczu powiatów [[Krasnystaw]] i [[Chełm]]. Zygmunta Wolanina oskarżono o wydanie rozkazu pacyfikacji. Faktycznie oskarżeni (oprócz jednego) nie byli w Wierzchowinach. 19 marca 1946 [[Wojskowy Sąd Okręgowy|WSO]] w Warszawie pod przewodnictwem ppłk [[Alfred Janowski|A. Janowskiego]] skazał z 1 Dekr. na karę śmierci siedmiu spośród 23 oskarżonych<ref> zob. [[Zygmunt Roguski]]</ref>. Nr sprawy W.1692/46<ref> "Księga najwyższego wymiaru kary" w {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Szwagrzyk | tytuł = Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955 | wydanie = ABC Future, Warszawa, 2000}} </ref>.
Aresztowany w lipcu [[1945]] i sądzony w tzw. [[Proces lubelskiego PAS|procesie 23]]. Proces toczył się w [[Warszawa|Warszawie]], w gmachu Towarzystwa Higienicznego przy ul. Karowej i był pierwszym wielkim procesem pokazowym w Polsce po 1944. 23 oskarżonych oskarżono o [[zbrodnia w Wierzchowinach|spacyfikowanie]] [[6 czerwca]] 1945 zamieszkanej przez Ukraińców wsi [[Wierzchowiny]] na pograniczu powiatów [[Krasnystaw]] i [[Chełm]]. Zygmunta Wolanina oskarżono o wydanie rozkazu pacyfikacji. Faktycznie oskarżeni (oprócz jednego) nie byli tego dnia w Wierzchowinach.


Zygmunt Wolanin został stracony 24 maja 1946. Pozostawił trójkę dzieci<ref> {{ cytuj stronę | url = http://www.honor.pl/wyroki.php | tytuł = Wyroki śmierci na żołnierzy podziemia w latach 1944-1946}} </ref>.
[[19 marca]] 1946 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. A. Janowskiego skazał z 1 Dekr. na karę śmierci siedmiu spośród 23 oskarżonych. Nr sprawy W.1692/46<ref> "Księga najwyższego wymiaru kary" w {{cytuj książkę | autor = Krzysztof Szwagrzyk | tytuł = Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955 | wydanie = ABC Future, Warszawa, 2000}} </ref>. Zygmunt Wolanin został stracony 24 maja 1946. Pozostawił trójkę dzieci<ref> {{ cytuj stronę | url = http://www.honor.pl/wyroki.php | tytuł = Wyroki śmierci na żołnierzy podziemia w latach 1944-1946}} </ref>.


Według późniejszych ustaleń ciała straconych siedmiu członków lubelskiego PAS NSZ pochowano w pobliżu glinianek, w rejonie obecnej ul. Grójeckiej w Warszawie, w okolicach współczesnego pomnika Obrońców Warszawy we wrześniu 1939. Grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym]] w Warszawie w [[Kwatera na Łączce|Kwaterze "na Łączce"]].
Według późniejszych ustaleń ciała straconych siedmiu członków lubelskiego PAS NSZ pochowano w pobliżu glinianek, w rejonie obecnej ul. Grójeckiej w Warszawie, w okolicach współczesnego pomnika Obrońców Warszawy we wrześniu 1939.

Postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie z dnia [[17 września]] [[1993]] wyrok skazujący kpt. Zygmunta Wolanina został unieważniony. Decyzją z kwietnia [[1995]] prezydent RP odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego i Krzyżem Partyzanckim.

Grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym]] w Warszawie w [[Kwatera na Łączce|Kwaterze „na Łączce”]].


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
Linia 53: Linia 57:
{{DEFAULTSORT:Wolanin, Zygmunt}}
{{DEFAULTSORT:Wolanin, Zygmunt}}
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim]]
[[Kategoria:Oficerowie Narodowego Zjednoczenia Wojskowego]]
[[Kategoria:Oficerowie Narodowego Zjednoczenia Wojskowego]]
[[Kategoria:Oficerowie Narodowych Sił Zbrojnych]]
[[Kategoria:Oficerowie Narodowych Sił Zbrojnych]]
Linia 58: Linia 63:
[[Kategoria:Urodzeni w 1914]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1914]]
[[Kategoria:Zmarli w 1946]]
[[Kategoria:Zmarli w 1946]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim]]

Wersja z 14:04, 22 maj 2015

Zygmunt Józef Wolanin
Zenon
major major
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1914
Turze Rogi

Data i miejsce śmierci

24 maja 1946
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1918

Siły zbrojne

Narodowe Siły Zbrojne Narodowe Zjednoczenie Wojskowe

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Partyzancki[1]

Zygmunt Wolanin ps. Zenon (ur. 30 listopada 1914 w Turzych Rogach, zm. 24 maja 1946 w Warszawie) – major, żołnierz NSZ i NZW.

Okres przedwojenny

Urodził się jako syn Stanisława i Eleonory z Goławskich. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Łukowie, tam też rozpoczął naukę w gimnazjum, którą kontynuował w Pińsku[2]. Po zdaniu matury w 1935 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zamieszkały w Krasnymstawie. Członek SN.

Okres wojny i powojenny

Komendant placówki w Celinach, następnie komendant II Rejonu NSZ w Łukowie. Po 1944 szef PAS Okręgu Lubelskiego NSZ oraz II Obszaru NZW.

Aresztowany w lipcu 1945 i sądzony w tzw. procesie 23. Proces toczył się w Warszawie, w gmachu Towarzystwa Higienicznego przy ul. Karowej i był pierwszym wielkim procesem pokazowym w Polsce po 1944. 23 oskarżonych oskarżono o spacyfikowanie 6 czerwca 1945 zamieszkanej przez Ukraińców wsi Wierzchowiny na pograniczu powiatów Krasnystaw i Chełm. Zygmunta Wolanina oskarżono o wydanie rozkazu pacyfikacji. Faktycznie oskarżeni (oprócz jednego) nie byli tego dnia w Wierzchowinach.

19 marca 1946 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. A. Janowskiego skazał z 1 Dekr. na karę śmierci siedmiu spośród 23 oskarżonych. Nr sprawy W.1692/46[3]. Zygmunt Wolanin został stracony 24 maja 1946. Pozostawił trójkę dzieci[4].

Według późniejszych ustaleń ciała straconych siedmiu członków lubelskiego PAS NSZ pochowano w pobliżu glinianek, w rejonie obecnej ul. Grójeckiej w Warszawie, w okolicach współczesnego pomnika Obrońców Warszawy we wrześniu 1939.

Postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie z dnia 17 września 1993 wyrok skazujący kpt. Zygmunta Wolanina został unieważniony. Decyzją z kwietnia 1995 prezydent RP odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego i Krzyżem Partyzanckim.

Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze „na Łączce”.

Bibliografia

  • Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991., zob także Straceni w Więzieniu mokotowskim.
  • Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. ANEKS, Londyn 1990.
  • AIPN, Teczki więźniów 1946, Wolanin Zygmunt
  • AWL, WSR w Warszawie, 117/91/1718
  • Informator o nielegalnych..., według indeksu
  • W. Minkiewicz, Mokotów, Wronki, Rawicz..., s. 89
  • Niewinnie Straceni..., s. 96
  • H. Pająk, Oni..., według indeksu
  • Ł. Socha (M. Turlejska), Te pokolenia żałobami czarne..., s. 159–160
  • „Wokanda” 1991, nr 31 (listy)
  • Żołnierze wyklęci..., według indeksu.