Bitwa pod Sekigaharą: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
int. |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Sekigaharascreen.jpg| |
[[Plik:Sekigaharascreen.jpg|400px|thumb|Bitwa pod Sekigaharą]] |
||
{{nihongo|'''Bitwa pod Sekigaharą'''|関ヶ原の戦い| |
{{nihongo|'''Bitwa pod Sekigaharą'''|関ヶ原の戦い|Seki-ga-hara no tatakai}} – miała miejsce w dniu 21 października (według chińskiego kalendarza 15 września) 1600 roku, w pobliżu japońskiej miejscowości Sekigahara. Była to jedna z {{nihongo|'''decydujących bitew'''|天下分け目の戦い|tenka-wakeme no tatakai}} w dziejach [[Japonia|Japonii]]. Wyniosła na szczyt władzy [[Ieyasu Tokugawa|Ieyasu Tokugawę]], który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu, który władał krajem, aż do [[Restauracja Meiji|restauracji Meiji]] w drugiej połowie XIX wieku. |
||
== Przeciwnicy == |
== Przeciwnicy == |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
== Przebieg == |
== Przebieg == |
||
Bitwa wybuchła 15 września 1600 r., gdy podczas ogromnej ulewy oddziały Fukushimy zmieniając swoje pozycje, wpadły na straż tylną Ukity. W ciężkich warunkach terenowych i w czasie deszczu armie rozpoczęły trwającą wiele godzin walkę. |
Bitwa wybuchła 15 września 1600 r., gdy podczas ogromnej ulewy oddziały Fukushimy, zmieniając swoje pozycje, wpadły na straż tylną Ukity. W ciężkich warunkach terenowych i w czasie deszczu armie rozpoczęły trwającą wiele godzin walkę. |
||
Sytuacja armii zachodniej była lepsza dopóki wspomniane oddziały nie przeszły na stronę armii wschodniej. Zdrada zaowocowała pokaźnymi stratami w ludziach Konishiego i Ukity, które zostały niespodziewanie zaatakowane przez Hideakiego Kobayakawę. Po tym wydarzeniu panika ogarnęła armię zachodnią. Jednym z pierwszych, którzy uciekli był [[Mitsunari Ishida]]. Został złapany kilka dni później i publicznie stracony razem z [[Yuykinaga Konshi|Yukinagą Konishim]] i [[Ekei Ankokuji]]m. |
Sytuacja armii zachodniej była lepsza dopóki wspomniane oddziały nie przeszły na stronę armii wschodniej. Zdrada zaowocowała pokaźnymi stratami w ludziach Konishiego i Ukity, które zostały niespodziewanie zaatakowane przez Hideakiego Kobayakawę. Po tym wydarzeniu panika ogarnęła armię zachodnią. Jednym z pierwszych, którzy uciekli był [[Mitsunari Ishida]]. Został złapany kilka dni później i publicznie stracony razem z [[Yuykinaga Konshi|Yukinagą Konishim]] i [[Ekei Ankokuji]]m. |
Wersja z 16:16, 5 cze 2015
Bitwa pod Sekigaharą (jap. 関ヶ原の戦い Seki-ga-hara no tatakai) – miała miejsce w dniu 21 października (według chińskiego kalendarza 15 września) 1600 roku, w pobliżu japońskiej miejscowości Sekigahara. Była to jedna z decydujących bitew (jap. 天下分け目の戦い tenka-wakeme no tatakai) w dziejach Japonii. Wyniosła na szczyt władzy Ieyasu Tokugawę, który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu, który władał krajem, aż do restauracji Meiji w drugiej połowie XIX wieku.
Przeciwnicy
Naprzeciw siebie stanęły dwie armie: wschodnia i zachodnia.
- Armia wschodnia (tōgun), pod przywództwem Ieyasu Tokugawy. W jej skład wchodzili m.in.:
Jej siły oblicza się na ok. 130 tys. żołnierzy, jednak nie wszystkie oddziały brały udział w bitwie.
- Armia zachodnia (seigun), koalicja zachodnich daimyō pod dowództwem Mitsunariego Ishidy, w skład której weszli m.in:
Jej siły wynosiły ok. 80 tys żołnierzy, ale podobnie jak w przypadku armii wschodniej, nie wszystkie oddziały wzięły udział w walce.
Oddziały Hideakiego Kobayakawy i Hiroie Kikkawy w decydującym momencie bitwy przeszły na stronę armii wschodniej.
Przebieg
Bitwa wybuchła 15 września 1600 r., gdy podczas ogromnej ulewy oddziały Fukushimy, zmieniając swoje pozycje, wpadły na straż tylną Ukity. W ciężkich warunkach terenowych i w czasie deszczu armie rozpoczęły trwającą wiele godzin walkę.
Sytuacja armii zachodniej była lepsza dopóki wspomniane oddziały nie przeszły na stronę armii wschodniej. Zdrada zaowocowała pokaźnymi stratami w ludziach Konishiego i Ukity, które zostały niespodziewanie zaatakowane przez Hideakiego Kobayakawę. Po tym wydarzeniu panika ogarnęła armię zachodnią. Jednym z pierwszych, którzy uciekli był Mitsunari Ishida. Został złapany kilka dni później i publicznie stracony razem z Yukinagą Konishim i Ekei Ankokujim.
Bitwa otworzyła rodowi Tokugawa drogę do rzeczywistych rządów nad Japonią przez ponad 250 lat (epoka Edo), aż do drugiej połowy XIX wieku.
Lista dowódców
Armia wschodnia (siły Tokugawy)
- Tokugawa Ieyasu - 30 000 ludzi,
- Maeda Toshinaga -
- Date Masamune -
- Kato Kiyomasa - 3 000 ludzi,
- Fukushima Masanori - 6 000 ludzi,
- Hosokawa Tadaoki - 5 000 ludzi,
- Asano Yukinaga - 6 510 ludzi,
- Ikeda Terumasa - 4 560 ludzi,
- Kuroda Nagamasa - 5 400 ludzi,
- Kato Yoshiakira - 3 000 ludzi,
- Tanaka Yoshimasa - 3 000 ludzi,
- Todo Takatora - 2 490 ludzi,
- Mogami Yoshiaki -
- Yamauchi Katsutoyo - 2 058 ludzi,
- Hachisuka Yoshishige -
- Honda Tadakatsu - 500 ludzi,
- Terasawa Hirotaka - 2 400 ludzi,
- Ikoma Kazumasa - 1 830 ludzi,
- Ii Naomasa - 3 600 ludzi,
- Matsudaira Tadayoshi - 3 000 ludzi,
- Oda Nagamasu - 450 ludzi,
- Tsutsui Sadatsugu - 2 850, ludzi,
- Kanamori Nagachika - 1 140 ludzi,
- Tomita Nobutaka -
- Furuta Shigekatsu - 1 200 ludzi,
- Wakebe Mitsuyoshi -
- Horio Tadauji -
- Nakamura Kazutada -
- Arima Toyouji - 900 ludzi;
Armia zachodnia (siły Ishidy)
- Mōri Terumoto,
- Uesugi Kagekatsu,
- Maeda Toshimasa (brat Maeda Toshinaga),
- Ukita Hideie - 17 000 ludzi,
- Shimazu Yoshihiro - 1 500 ludzi,
- Kobayakawa Hideaki (defected) - 15 600 ludzi,
- Ishida Mitsunari - 4 000 ludzi,
- Konishi Yukinaga - 4 000 ludzi,
- Mashita Nagamori -
- Ogawa Suketada (defected) - 2 100 ludzi,
- Otani Yoshitsugu - 600 ludzi,
- Wakisaka Yasuharu (defected) - 990 ludzi,
- Ankokuji Ekei - 1 800 ludzi,
- Satake Yoshinobu -
- Oda Hidenobu -
- Chosokabe Morichika - 6 600 ludzi,
- Kutsuki Mototsuna (defected) - 600 ludzi,
- Akaza Naoyasu (defected) - 600 ludzi,
- Kikkawa Hiroie (defected) - 6 000 ludzi,
- Natsuka Masaie - 1 500 ludzi,
- Mori Hidemoto - 15 000 ludzi,
- Toda Katsushige - 1 500 ludzi,
- Sanada Masayuki -
Skutki
Bitwa pod Sekigaharą stała się przełomem w historii Japonii, wyniosła na szczyt władzy Tokugawę Ieyasu, który potrafił to zwycięstwo militarne przekształcić w hegemonię swojego rodu.
Bibliografia
- Paul K. Davis: 100 Decisive Battles from Ancient Times to the Present. Oxford / New York: Oxford University Press, 2001. ISBN 978-0-19-514366-9.
- J.W. Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Krystyna Czyżewska-Madajewicz (przekł.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979. ISBN 83-06-00205-9.
- S.R. Trunbull: The Saumrai: A Military History. New York: MacMillan Publishing, 1977. ISBN 0-02-620540-8.