Syriza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
lipiec 2015
m Elfhelm przeniósł stronę SYRIZA na Syriza w miejsce przekierowania
(Brak różnic)

Wersja z 14:00, 16 lip 2015

SYRIZA
{{{alt logo}}}
{{{opis logo}}}
Państwo {{{państwo}}}
Lider

Aleksis Tsipras

[strona oficjalna Strona internetowa]

Koalicja Radykalnej Lewicy, SYRIZA (gr. Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ) – grecka lewicowa i umiarkowanie eurosceptyczna[1] partia polityczna, powstała jako koalicja radykalnie lewicowych, eurokomunistycznych, trockistowskich i alterglobalistycznych ugrupowań politycznych. Poglądy partii określane są jako demokratyczno-socjalistyczne i lewicowo-narodowe[2].

Historia

Koalicja powstała w 2004 na potrzeby wyborów do Parlamentu Hellenów. Zawiązała ją grupa partii i organizacji społecznych, wśród których największą była Synaspismós, a także m.in. grupa osób związanych poprzednio z Komunistyczną Partią Grecji. Do bloku przyłączały się kolejne stronnictwa, w 2007 SYRIZA liczyła ponad 10 kolektywnych uczestników.

W wyborach krajowych w 2004 koalicja otrzymała 3,3% głosów i 12 mandatów[3]. Wkrótce doszło do kryzysu, na skutek czego Synaspismós wystartowała samodzielnie do europarlamentu w tym samym roku. Ostatecznie doszło do odnowienia koalicji, która wyborach w 2007 zdobyła 5,0% głosów i 14 mandatów. Dwa lata później poparło ją 4,6% wyborców, co przełożyło się na 13 miejsc w parlamencie[4]. W Parlamencie Europejskim w 2009 przedstawicielem SYRIZY został Nikolaos Chundis, zasiadający w grupie Zjednoczonej Lewicy Europejskiej i Nordyckiej Zielonej Lewicy. W przedterminowych wyborach krajowych w maju 2012 koalicja z wynikiem blisko 17% zajęła drugie miejsce za Nową Demokracją, zdobywając 52 mandaty[4]. W kolejnych wyborach przeprowadzonych w czerwcu tego samego roku z wynikiem prawie 27% (71 mandatów) ponownie uplasowała się na drugim miejscu[4].

Strona internetowa SYRIZY wymieniała kilkanaście współtworzących ją ugrupowań socjaldemokratycznych, maoistowskich, komunistycznych, reprezentujących nurty ekosocjalistyczne i tzw. socjalizm demokratyczny. Należą do nich m.in. Synaspismós, Demokratyczny Ruch Społeczny, Komunistyczna Organizacja Grecji, Międzynarodówkowa Robotnicza Lewica, Ruch na rzecz Jedności Działania Lewicy i Odnowicielska Komunistyczna i Ekologiczna Lewica[5]. W maju 2012 SYRIZA złożyła do Sądu Najwyższego wniosek o zarejestrowanie jej jako jednolitej partii politycznej[6].

W maju 2014 SYRIZA wygrała wybory europejskie, uzyskując około 26,6% głosów (6 mandatów)[7]. W styczniu 2015 zwyciężyła natomiast w przedterminowych wyborach parlamentarnych – otrzymała ponad 36,3% głosów i 149 mandatów w 300-osobowym parlamencie[8]. 26 stycznia tegoż roku jej lider Aleksis Tsipras został zaprzysiężony na stanowisku premiera[9]. W lipcu 2015 zdecydowana większość deputowanych Syrizy głosowała za ustawą o reformach oszczędnościowych będących warunkiem kredytodawców udzielenia Grecji kolejnej pomocy (przeciwko głosowali m.in. były minister finansów Janis Warufakis, minister energetyki Panajotis Lafazanis i przewodnicząca parlamentu Zoi Konstantopulu[10]).

  1. Michael Ray: Euroskepticism. britannica.com. [dostęp 2015-01-30]. (ang.).
  2. The paradox of nationalism: the common denominator of radical left and radical right Euroscepticism. academia.edu. [dostęp 2015-05-16]. (ang.).
  3. Parties and Elections in Europe – Grecja 2b. [dostęp 2012-03-25]. (ang.).
  4. a b c Parties and Elections in Europe – Grecja. [dostęp 2012-06-18]. (ang.).
  5. Συνιστώσες. syriza.gr. [dostęp 2012-03-25]. (gr.).
  6. Ενιαίο πολιτικό κόμμα έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ. newsbeast.gr, 22 maja 2012. [dostęp 2012-05-22]. (gr.).
  7. Ευρωεκλογές Μαιος 2014. ekloges.ypes.gr. [dostęp 2014-05-31]. (gr.).
  8. Parliamentary Elections January 2015. ekloges.ypes.gr. [dostęp 2015-01-25]. (ang.).
  9. Syriza's Tsipras sworn in after Greek government formed with rightwingers. theguardian.com, 26 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-26]. (ang.).
  10. wpolityce.pl: Grecki parlament uchwalił uchwalił reformy oszczędnościowe. Doszło do rozłamu w partii rządzącej. [dostęp 16 lipca 2015].