Inżynier: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PG (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji 43309654 autora Skokovis (dyskusja), Potrzebne źródło, prawdziwość informacji musi podać autor wprowadzającej ją edycji
zostają tylko informacje ze źródłami
Linia 4: Linia 4:


== Etymologia słowa ==
== Etymologia słowa ==
Słowa ''inżynieria'' i ''inżynier'' pochodzą od [[język francuski|francuskich]] wyrazów ''ingénieur'' oraz ''ingénierie''. Określenia te pochodzą z kolei od [[język starofrancuski|starofrancuskiego]] terminu ''engigneor''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.myetymology.com/english/enginer.html | tytuł = Etymology of the English word enginer | opublikowany = My etymology | język = en | data dostępu = 2015-08-01}}</ref>, które oznaczało projektanta i budowniczego machin wojennych.
Słowa ''inżynieria'' i ''inżynier'' pochodzą od [[język francuski|francuskich]] wyrazów ''ingénieur'' oraz ''ingénierie''. Określenia te pochodzą z kolei od [[język starofrancuski|starofrancuskiego]] terminu ''engigneor''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.myetymology.com/english/enginer.html | tytuł = Etymology of the English word enginer | opublikowany = My etymology | język = en | data dostępu = 2015-08-01}}</ref>.


Francuskie ''ingénieur'' (człowiek twórczego umysłu, wynalazca, konstruktor w rozumieniu projektant i wykonawca w jednym) jest wyrazem ogólnoromańskim – z łacińskiego ''ingeniosus'' (wł. ''ingegnoso'') oznaczającego osobę wyszkoloną, co pochodzi od łacińskiego ''ingenium'' (charakter, inteligencja, talent<ref>{{Cytuj stronę | url = https://pl.glosbe.com/la/pl/ingenium | tytuł = ingenium po polsku | język = pl | data dostępu = 2015-07-31}}</ref>). Z języków romańskich przeszedł do innych języków indoeuropejskich. Bezpośrednią kontynuacją łacińskiego ''ingenium'' jest francuskie ''engin'' (narzędzie, broń, maszyna) i angielskie ''engine''<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Andrzej|imię = Bańkowski|tytuł = Etymologiczny słownik języka polskiego|rok = 2000 |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN |miejsce = Warszawa|strony = 558-559|isbn =8301130172}}</ref>.
Francuskie ''ingénieur'' (człowiek twórczego umysłu, wynalazca, konstruktor w rozumieniu projektant i wykonawca w jednym) jest wyrazem ogólnoromańskim – z łacińskiego ''ingeniosus'' (wł. ''ingegnoso'') oznaczającego osobę wyszkoloną, co pochodzi od łacińskiego ''ingenium'' (charakter, inteligencja, talent<ref>{{Cytuj stronę | url = https://pl.glosbe.com/la/pl/ingenium | tytuł = ingenium po polsku | język = pl | data dostępu = 2015-07-31}}</ref>). Z języków romańskich przeszedł do innych języków indoeuropejskich. Bezpośrednią kontynuacją łacińskiego ''ingenium'' jest francuskie ''engin'' (narzędzie, broń, maszyna) i angielskie ''engine''<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Andrzej|imię = Bańkowski|tytuł = Etymologiczny słownik języka polskiego|rok = 2000 |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN |miejsce = Warszawa|strony = 558-559|isbn =8301130172}}</ref>.


== Umiejętności ==
== Umiejętności ==
Inżynier [[badania materiałowe|bada]] otaczający człowieka świat [[Materia (fizyka)|materii]], a także świat biologii ([[biotechnologia]]) za pomocą narzędzi, które sam tworzy lub stworzyli wcześniej inni inżynierowie. Następnie projektuje i opisuje technologie wytwarzania wielu [[materiał]]ów, [[narzędzie|narzędzi]], [[maszyna|maszyn]] i [[obiekt budowlany|budowli]].

Stara się rozwiązać problemy jakie stawia przed ludzkością życie na [[Ziemia|Ziemi]].

Inżynier stosuje metody naukowe oraz naukowego punktu widzenia do rozwiązywania i analizowania problemów technicznych, w czym również pomaga mu jego wykształcenie. Praca inżyniera w znaczniej mierze jest umysłowa i kreatywna. Wymaga ona również umiejętności zarządzania<ref name="Kim jest współczesny inżynier">{{Cytuj stronę | url = http://etyka-biznesu.eprace.edu.pl/419,Kim_jest_wspolczesny_inzynier.html | tytuł = Kim jest współczesny inżynier | opublikowany = EPrace | język = pl | data dostępu = 2015-08-01}}</ref>.
Inżynier stosuje metody naukowe oraz naukowego punktu widzenia do rozwiązywania i analizowania problemów technicznych, w czym również pomaga mu jego wykształcenie. Praca inżyniera w znaczniej mierze jest umysłowa i kreatywna. Wymaga ona również umiejętności zarządzania<ref name="Kim jest współczesny inżynier">{{Cytuj stronę | url = http://etyka-biznesu.eprace.edu.pl/419,Kim_jest_wspolczesny_inzynier.html | tytuł = Kim jest współczesny inżynier | opublikowany = EPrace | język = pl | data dostępu = 2015-08-01}}</ref>.

== Wiedza inżynierska ==
Spis nauk inżynieryjnych i technicznych określony przez kraje [[Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju|OECD]], do których należy także Polska zawarty jest w [[Klasyfikacja dziedzin i dyscyplin naukowych według OECD|klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych]]. Są to:
* '''Nauki inżynieryjne i techniczne''' (ang. ''engineering and technology'')
** inżynieria cywilna ([[inżynieria lądowa]] - [[budownictwo]] i [[architektura]])
** [[elektrotechnika]], [[elektronika]], inżyniera [[informatyka|informatyczna]]
** inżynieria [[mechanika|mechaniczna]]
** inżynieria [[chemia|chemiczna]]
** inżynieria [[materiałoznawstwo|materiałowa]]
** inżynieria [[medycyna|medyczna]]
** inżynieria [[ochrona środowiska|środowiskowa]]
** biotechnologia środowiskowa
** biotechnologia przemysłowa
** [[nanotechnologia]]
** inne nauki techniczne i inżynieryjne


== Wykształcenie inżynierskie ==
== Wykształcenie inżynierskie ==
Linia 34: Linia 15:
W szkolnictwie wyższym wiedza ta jest często poświadczana [[tytuł zawodowy|tytułem zawodowym]].
W szkolnictwie wyższym wiedza ta jest często poświadczana [[tytuł zawodowy|tytułem zawodowym]].
Przykładowo w Polsce tytuł inżynierski to inżynier (odpowiednik ang. Bechelor of Engineering) lub magister inżynier (mistrz zawodu inżynierskiego -odpowiednik ang. Master of Engineering) nadaje się go na podstawie rozporządzenia<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=2011|numer=196|pozycja=1167}}</ref> natomiast w Niemczech istnieje ustawa o ochronie tytułu zawodowego Ingenieur lub Ingenieurin (IngG)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.bayika.de/de/kammer/gesetze.php | tytuł = Gesetze und Verordnunge | język = de | data dostępu = 2014-05-06}}</ref>.
Przykładowo w Polsce tytuł inżynierski to inżynier (odpowiednik ang. Bechelor of Engineering) lub magister inżynier (mistrz zawodu inżynierskiego -odpowiednik ang. Master of Engineering) nadaje się go na podstawie rozporządzenia<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=2011|numer=196|pozycja=1167}}</ref> natomiast w Niemczech istnieje ustawa o ochronie tytułu zawodowego Ingenieur lub Ingenieurin (IngG)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.bayika.de/de/kammer/gesetze.php | tytuł = Gesetze und Verordnunge | język = de | data dostępu = 2014-05-06}}</ref>.

Kierunki inżynierskie w szkole wyższej w [[Polska|Polsce]] są najczęściej prowadzone na uczelniach zwanych [[Politechnika|politechniki]] lub [[Akademia wojskowa|akademie wojskowe]].

Osoba po uzyskaniu tytułu inżynierskiego może stać się profesjonalistą zajmującym się tworzeniem lub wykorzystaniem [[wiedza|wiedzy]] [[Inżynieria|inżynierskiej]].

== Inżynier profesjonalny jako [[zawód regulowany]] ==
{{dopracować|sekcja|polonocentryzm}}
Uzyskanie wykształcenia inżynierskiego, a nawet bycie naukowcem (doktor inżynier, profesor inżynier), według przepisów różnych krajów może być niewystarczające do wykonywania niektórych zawodów inżynierskich. Możliwość taką w przypadku Polski absolwenci niektórych kierunków inżynierskich uzyskują dopiero po zaliczeniu wymaganego okresu praktyki w zawodzie inżynierskim oraz po pozytywnym zaliczeniu egzaminu przed komisją powoływaną przez organ samorządu zawodowego inżynierów. Inną nazwą określającą ten proces jest "uzyskanie uprawnień". Podobne systemy istnieją w innych krajach chociaż nie zawsze wiążą się to ze zdawaniem egzaminu przed innymi inżynierami oraz nie są określane jako [[Osoba zaufania publicznego|zawód zaufania publicznego]]. Przykładem mogą być izby architektów i inżynierów budownictwa występujące w wielu krajach.

Rodzaje uprawnień inżynieryjnych w Polsce:
* [[Uprawnienia budowlane w Polsce|Uprawnienia budowlane]] – dla inżynierów budownictwa, inżynierii środowiska, elektryków, inżynierów telekomunikacji, architektury i urbanistyki.
* [[Uprawnienia geodezyjne w Polsce|Uprawnienia geodezyjne]] – dla inżynierów geodetów i kartografów


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 18:59, 1 sie 2015

Inżynier elektryk

Inżynier – osoba, która posiada umiejętności i wiedzę zdobytą w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych.

Etymologia słowa

Słowa inżynieria i inżynier pochodzą od francuskich wyrazów ingénieur oraz ingénierie. Określenia te pochodzą z kolei od starofrancuskiego terminu engigneor[1].

Francuskie ingénieur (człowiek twórczego umysłu, wynalazca, konstruktor w rozumieniu projektant i wykonawca w jednym) jest wyrazem ogólnoromańskim – z łacińskiego ingeniosus (wł. ingegnoso) oznaczającego osobę wyszkoloną, co pochodzi od łacińskiego ingenium (charakter, inteligencja, talent[2]). Z języków romańskich przeszedł do innych języków indoeuropejskich. Bezpośrednią kontynuacją łacińskiego ingenium jest francuskie engin (narzędzie, broń, maszyna) i angielskie engine[3].

Umiejętności

Inżynier stosuje metody naukowe oraz naukowego punktu widzenia do rozwiązywania i analizowania problemów technicznych, w czym również pomaga mu jego wykształcenie. Praca inżyniera w znaczniej mierze jest umysłowa i kreatywna. Wymaga ona również umiejętności zarządzania[4].

Wykształcenie inżynierskie

W szkolnictwie wyższym wiedza ta jest często poświadczana tytułem zawodowym. Przykładowo w Polsce tytuł inżynierski to inżynier (odpowiednik ang. Bechelor of Engineering) lub magister inżynier (mistrz zawodu inżynierskiego -odpowiednik ang. Master of Engineering) nadaje się go na podstawie rozporządzenia[5] natomiast w Niemczech istnieje ustawa o ochronie tytułu zawodowego Ingenieur lub Ingenieurin (IngG)[6].

Zobacz też

  1. Etymology of the English word enginer. My etymology. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).
  2. ingenium po polsku. [dostęp 2015-07-31]. (pol.).
  3. Bańkowski Andrzej: Etymologiczny słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 558-559. ISBN 83-01-13017-2.
  4. Kim jest współczesny inżynier. EPrace. [dostęp 2015-08-01]. (pol.).
  5. Dz.U. z 2011 r. nr 196, poz. 1167
  6. Gesetze und Verordnunge. [dostęp 2014-05-06]. (niem.).