Pistolet Beretta M9: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Gungir1983 (dyskusja | edycje) m infobox |
Gungir1983 (dyskusja | edycje) int., linki zewnętrzne, poprawa linków, infobox, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Broń palna infobox |
{{Broń palna infobox |
||
nazwa = M9 |
|nazwa = Beretta M9 |
||
grafika = [[Plik:M9-pistolet.jpg|300px]] |
|grafika = [[Plik:M9-pistolet.jpg|300px]] |
||
opis = |
|opis = <!-- opis grafiki --> |
||
kraj = {{Państwo|USA}} (produkcja)<br />{{Państwo|ITA}} (pochodzenie) |
|kraj = {{Państwo|USA}} (produkcja)<br />{{Państwo|ITA}} (pochodzenie) |
||
producent = Beretta USA |
|producent = Beretta USA |
||
rodzaj = [[pistolet|pistolet samopowtarzalny]] |
|rodzaj = [[pistolet|pistolet samopowtarzalny]]<!-- np. rewolwer/pistolet/karabin --> |
||
obsługa = |
|obsługa = <!-- tylko bronie zespołowe --> |
||
prototypy = |
|prototypy = <!-- lata w których trwały prace projektowe --> |
||
produkcja_seryjna = |
|produkcja_seryjna = <!-- lata produkcji --> |
||
wyprodukowano = |
|wyprodukowano = <!-- ilość wyprodukowanych egzemplarzy --> |
||
kaliber = 9 mm |
|kaliber = 9 mm |
||
nabój = [[Nabój 9 × 19 mm Parabellum|9 x 19 mm NATO]] |
|nabój = [[Nabój 9 × 19 mm Parabellum|9 x 19 mm NATO]] |
||
magazynek = dwurzędowy wymienny, pojemność 15 naboi |
|magazynek = dwurzędowy wymienny, pojemność 15 naboi |
||
taśma = |
|taśma = <!-- rodzaj i pojemność taśmy --> |
||
długość = 217 mm |
|długość = 217 mm<!-- jeśli znana --> |
||
wysokość = 137 mm |
|wysokość = 137 mm<!-- jeśli znana --> |
||
szerokość = 39 mm |
|szerokość = 39 mm<!-- jeśli znana --> |
||
długość_lufy = 125 mm |
|długość_lufy = 125 mm |
||
dł_linii_cel = |
|dł_linii_cel = <!-- tylko bronie bez celowników optycznych --> |
||
masabroń = 0,955 kg |
|masabroń = 0,955 kg<!-- masa broni --> |
||
masa_kb_właściwego = |
|masa_kb_właściwego = <!-- tylko ckm, wkm, ukm i broń pokładowa --> |
||
masa_podstawy = |
|masa_podstawy = <!-- tylko ckm, wkm, ukm --> |
||
masa_lufy = |
|masa_lufy = <!-- jeśli znana --> |
||
masa_wyp_dod = |
|masa_wyp_dod = <!-- masa wyposażenia dodatkowego --> |
||
Vo = |
|Vo = |
||
Eo = |
|Eo = |
||
szybk_teoret = |
|szybk_teoret = <!-- tylko bronie samoczynne --> |
||
szybk_prakt = |
|szybk_prakt = <!-- jeśli znana --> |
||
zasięg_max = |
|zasięg_max = |
||
zasięg_skuteczny = |
|zasięg_skuteczny = |
||
przeb_panc = |
|przeb_panc = <!-- tylko bronie przeciwpancerne --> |
||
siła_spustu = |
|siła_spustu = |
||
galeria_commons = Category:M9 pistol |
|galeria_commons = Category:M9 pistol |
||
}} |
}} |
||
'''M9''' – amerykański pistolet samopowtarzalny, licencyjna wersja pistoletu [[pistolet Beretta 92|Beretta 92F]]. |
'''Beretta M9''' – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[Pistolet|pistolet samopowtarzalny]], licencyjna wersja pistoletu [[pistolet Beretta 92|Beretta 92F]]. |
||
Pod koniec |
Pod koniec [[Lata 70. XX wieku|lat 70.]] [[XX wiek]]u przepisowym pistoletem [[United States Army|US Army]] był [[pistolet Colt M1911|M1911A1]]. Była to klasyczna konstrukcja, ale egzemplarze eksploatowane przez armię pochodziły z dostaw zrealizowanych przed rokiem 1946. Pojawiły się więc propozycje przyjęcia do uzbrojenia nowego pistoletu o standardowym kalibrze [[Nabój 9 × 19 mm Parabellum|9 mm NATO]]. |
||
Była to kolejna próba wprowadzenia do uzbrojenia pistoletu tego kalibru do uzbrojenia [[United States Armed Forces|US Armed Forces]]. Na przełomie lat 40. i 50. planowano przyjęcie do uzbrojenia pistoletu [[pistolet |
Była to kolejna próba wprowadzenia do uzbrojenia pistoletu tego kalibru do uzbrojenia [[United States Armed Forces|US Armed Forces]]. Na przełomie [[Lata 40. XX wieku|lat 40.]] i [[Lata 50. XX wieku|50.]] planowano przyjęcie do uzbrojenia pistoletu [[pistolet Smith & Wesson Model 39|S&W Model 39]], ale z pomysłu tego zrezygnowano z braku funduszy. |
||
W drugiej połowie lat 70. [[United States Air Force|US Air Force]] rozpoczęły badania pistoletów kalibru 9 mm które miały zastąpić użytkowane przez lotnictwo [[rewolwer]]y kalibru [[nabój .38 Special|.38 Special]]. W efekcie prób za najlepiej spełniający postawione wymagania uznano włoski pistolet [[pistolet Beretta 92|Beretta 92 |
W drugiej połowie lat 70. [[United States Air Force|US Air Force]] rozpoczęły badania pistoletów kalibru 9 mm które miały zastąpić użytkowane przez lotnictwo [[rewolwer]]y kalibru [[nabój .38 Special|.38 Special]]. W efekcie prób za najlepiej spełniający postawione wymagania uznano [[Włochy|włoski]] pistolet [[pistolet Beretta 92|Beretta 92 S–1]]. Do natychmiastowego wprowadzenia włoskiego pistoletu do uzbrojenia nie doszło, ponieważ już po zakończeniu prób pracę rozpoczęła zespół JSSAP ([[Joint Service Small Arms Program]]) który miał ustalić liczbę wzorów broni krótkiej niezbędnych do zaspokojenia potrzeb amerykańskich sił zbrojnych, oraz ustalić, czy nabój 9 mm [[NATO]] powinien zostać przyjęty do uzbrojenia. 5 czerwca 1980 JSSAP ogłosił wyniki swoich prac. Wynikało z nich że optymalnym rozwiązaniem będzie przyjęcie do uzbrojenia jednego wzoru pistoletu kalibru 9 mm dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych. |
||
W czerwcu 1981 |
W czerwcu 1981 ogłoszono warunki drugiego konkursu na pistolet, spełniający wymagania wszystkich wojsk. Nowy pistolet miał odtąd nosić oznaczenie PDW–XM9 (PDW – Personal Defence Weapon, osobista broń do samoobrony, X – model eksperymentalny, M9 – oznaczenie konstrukcji w nomenklaturze służby uzbrojenia). Lista wymagań miała ponad 50 punktów, które miały być uwzględnione w konstrukcji broni. W konkursie uczestniczyło kilkanaście firm, w tym [[Fabbrica d'Armi Pietro Beretta]], [[Heckler & Koch]], [[Colt’s Manufacturing Company]], [[Smith & Wesson]] i [[Schweizerische Industrie Gesselschaft|SIG]]–Sauer. Próby przerwano w lutym 1982, gdy okazało się, że żaden z pistoletów nie spełnia wszystkich postulatów, z których część nawzajem się wykluczała. |
||
Listę postulatów ograniczono i w listopadzie [[1983]] |
Listę postulatów ograniczono i w listopadzie [[1983]] ponowiono próby. Uczestnicy konkursu, których pozostało ośmiu, dostarczyli po 30 sztuk pistoletów. Były to: |
||
* [[pistolet Beretta 92|Beretta 92SB–F]] |
|||
* [[pistolet |
* [[pistolet SIG-Sauer P226|SIG–Sauer P226]] |
||
* [[pistolet SIG-Sauer P226|SIG-Sauer P226]] |
|||
* [[pistolet Steyr GB|Steyr GB]] |
* [[pistolet Steyr GB|Steyr GB]] |
||
* [[pistolet Colt SSP|Colt SSP]] |
* [[pistolet Colt SSP|Colt SSP]] |
||
* [[pistolet Browning BDA|FN Browning BDA]] |
* [[pistolet Browning BDA|FN Browning BDA]] |
||
* [[pistolet HK P7| |
* [[pistolet HK P7|HK P7M13]] |
||
* [[pistolet Walther P88|Walther P88]] |
* [[pistolet Walther P88|Walther P88]] |
||
* [[pistolet |
* [[pistolet Smith & Wesson Model 59|Smith & Wesson 459]] |
||
Pierwszy odpadł Steyr GB. FN wycofała się jako druga, w jej ślady poszedł Colt. Zbyt częste usterki wyeliminowały Walthera, Hecklera & Kocha i S&W. Próby zakończyły Beretta i |
Pierwszy odpadł Steyr GB. FN wycofała się jako druga, w jej ślady poszedł Colt. Zbyt częste usterki wyeliminowały Walthera, Hecklera & Kocha i S&W. Próby zakończyły Beretta i SIG–Sauer które osiągnęły bardzo zbliżony wynik. Obie firmy oferowały wykonanie kontraktu i dostarczenie 305 580 pistoletów w ciągu pięciu lat. Jednostkowa cena za pistolet była też niemal jednakowa, pistolet [[Szwajcaria|szwajcarski]] był nawet o dwa [[dolar amerykański|dolary]] tańszy i kosztował $176,50, ale [[Włosi]] oferowali tańsze części zamienne i ich oferta była w rezultacie niemal o trzy miliony dolarów tańsza, co zdecydowało o jej przyjęciu. |
||
Przepisowym pistoletem US Army została Beretta. W Stanach Zjednoczonych znów zawrzało, rodzime firmy zbrojeniowe wszelkimi środkami, w tym poprzez zakulisowe naciski i nagonki prasowe, usiłowały wpłynąć na władze służby uzbrojenia, w końcu S&W, H&K i SIG–Sauer złożyły odwołanie od decyzji do [[Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych|Sądu Najwyższego]], ale bezskutecznie. S&W podał wówczas do sądu [[Departament Obrony Stanów Zjednoczonych|Departament Obrony]], oskarżając jego władze o nieuczciwość i stronnicze prowadzenie testów, również bezskutecznie. Lata protestów doprowadziły w końcu w roku 1988 do powtórzenia testu po serii wypadków z pistoletami Beretta. Nowy konkurs na pistolet XM10 zgromadził na starcie Berettę M92F, SIG–Sauera P226, Smith & Wessona 459 i nowego konkurenta, [[Ruger Seria P|Rugera P85]] firmy [[Sturm, Ruger]]. |
|||
W maju [[1989]] ogłoszono powtórzone zwycięstwo |
W maju [[1989]] ogłoszono powtórzone zwycięstwo Beretty i podpisanie nowego kontraktu na kolejne 142 292 pistolety. Te, podobnie jak większość pistoletów z pierwszego kontraktu, pochodziły z amerykańskiej fabryki Beretta USA Corporation, w [[Accokeek]] w stanie [[Maryland]], która powstała dla uśmierzenia protestów przeciw wyborowi zagranicznego pistoletu dla armii amerykańskiej. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
*[http://www. |
* [http://www.beretta.com/en/m9/ M9 na stronie producenta] {{lang|en}} |
||
* [http://www.fas.org/man/dod-101/sys/land/m9.htm Strona FAS.org poświęcona M9] {{lang|en}} |
|||
{{Amerykańska broń strzelecka po2WŚ}} |
{{Amerykańska broń strzelecka po2WŚ}} |
Wersja z 13:11, 9 wrz 2015
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Producent |
Beretta USA |
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Kaliber |
9 mm |
Nabój | |
Magazynek |
dwurzędowy wymienny, pojemność 15 naboi |
Wymiary | |
Długość |
217 mm |
Wysokość |
137 mm |
Szerokość |
39 mm |
Beretta M9 – amerykański pistolet samopowtarzalny, licencyjna wersja pistoletu Beretta 92F.
Pod koniec lat 70. XX wieku przepisowym pistoletem US Army był M1911A1. Była to klasyczna konstrukcja, ale egzemplarze eksploatowane przez armię pochodziły z dostaw zrealizowanych przed rokiem 1946. Pojawiły się więc propozycje przyjęcia do uzbrojenia nowego pistoletu o standardowym kalibrze 9 mm NATO.
Była to kolejna próba wprowadzenia do uzbrojenia pistoletu tego kalibru do uzbrojenia US Armed Forces. Na przełomie lat 40. i 50. planowano przyjęcie do uzbrojenia pistoletu S&W Model 39, ale z pomysłu tego zrezygnowano z braku funduszy.
W drugiej połowie lat 70. US Air Force rozpoczęły badania pistoletów kalibru 9 mm które miały zastąpić użytkowane przez lotnictwo rewolwery kalibru .38 Special. W efekcie prób za najlepiej spełniający postawione wymagania uznano włoski pistolet Beretta 92 S–1. Do natychmiastowego wprowadzenia włoskiego pistoletu do uzbrojenia nie doszło, ponieważ już po zakończeniu prób pracę rozpoczęła zespół JSSAP (Joint Service Small Arms Program) który miał ustalić liczbę wzorów broni krótkiej niezbędnych do zaspokojenia potrzeb amerykańskich sił zbrojnych, oraz ustalić, czy nabój 9 mm NATO powinien zostać przyjęty do uzbrojenia. 5 czerwca 1980 JSSAP ogłosił wyniki swoich prac. Wynikało z nich że optymalnym rozwiązaniem będzie przyjęcie do uzbrojenia jednego wzoru pistoletu kalibru 9 mm dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych.
W czerwcu 1981 ogłoszono warunki drugiego konkursu na pistolet, spełniający wymagania wszystkich wojsk. Nowy pistolet miał odtąd nosić oznaczenie PDW–XM9 (PDW – Personal Defence Weapon, osobista broń do samoobrony, X – model eksperymentalny, M9 – oznaczenie konstrukcji w nomenklaturze służby uzbrojenia). Lista wymagań miała ponad 50 punktów, które miały być uwzględnione w konstrukcji broni. W konkursie uczestniczyło kilkanaście firm, w tym Fabbrica d'Armi Pietro Beretta, Heckler & Koch, Colt’s Manufacturing Company, Smith & Wesson i SIG–Sauer. Próby przerwano w lutym 1982, gdy okazało się, że żaden z pistoletów nie spełnia wszystkich postulatów, z których część nawzajem się wykluczała.
Listę postulatów ograniczono i w listopadzie 1983 ponowiono próby. Uczestnicy konkursu, których pozostało ośmiu, dostarczyli po 30 sztuk pistoletów. Były to:
- Beretta 92SB–F
- SIG–Sauer P226
- Steyr GB
- Colt SSP
- FN Browning BDA
- HK P7M13
- Walther P88
- Smith & Wesson 459
Pierwszy odpadł Steyr GB. FN wycofała się jako druga, w jej ślady poszedł Colt. Zbyt częste usterki wyeliminowały Walthera, Hecklera & Kocha i S&W. Próby zakończyły Beretta i SIG–Sauer które osiągnęły bardzo zbliżony wynik. Obie firmy oferowały wykonanie kontraktu i dostarczenie 305 580 pistoletów w ciągu pięciu lat. Jednostkowa cena za pistolet była też niemal jednakowa, pistolet szwajcarski był nawet o dwa dolary tańszy i kosztował $176,50, ale Włosi oferowali tańsze części zamienne i ich oferta była w rezultacie niemal o trzy miliony dolarów tańsza, co zdecydowało o jej przyjęciu.
Przepisowym pistoletem US Army została Beretta. W Stanach Zjednoczonych znów zawrzało, rodzime firmy zbrojeniowe wszelkimi środkami, w tym poprzez zakulisowe naciski i nagonki prasowe, usiłowały wpłynąć na władze służby uzbrojenia, w końcu S&W, H&K i SIG–Sauer złożyły odwołanie od decyzji do Sądu Najwyższego, ale bezskutecznie. S&W podał wówczas do sądu Departament Obrony, oskarżając jego władze o nieuczciwość i stronnicze prowadzenie testów, również bezskutecznie. Lata protestów doprowadziły w końcu w roku 1988 do powtórzenia testu po serii wypadków z pistoletami Beretta. Nowy konkurs na pistolet XM10 zgromadził na starcie Berettę M92F, SIG–Sauera P226, Smith & Wessona 459 i nowego konkurenta, Rugera P85 firmy Sturm, Ruger.
W maju 1989 ogłoszono powtórzone zwycięstwo Beretty i podpisanie nowego kontraktu na kolejne 142 292 pistolety. Te, podobnie jak większość pistoletów z pierwszego kontraktu, pochodziły z amerykańskiej fabryki Beretta USA Corporation, w Accokeek w stanie Maryland, która powstała dla uśmierzenia protestów przeciw wyborowi zagranicznego pistoletu dla armii amerykańskiej.
Linki zewnętrzne
- M9 na stronie producenta (ang.)
- Strona FAS.org poświęcona M9 (ang.)