Stadion Olimpijski we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Dane techniczne stadionu głównego: nowe dokładniejsze informacje |
|||
Linia 69: | Linia 69: | ||
== Dane techniczne stadionu głównego == |
== Dane techniczne stadionu głównego == |
||
* liczba miejsc – przed modernizacją przeprowadzoną w latach |
* liczba miejsc – przed modernizacją przeprowadzoną w latach 2015-2016 pojemność wynosiła 35 tysięcy (krzesełka, ławki, stojące); mówi się, że na zawodach żużlowych [[Drużynowe Mistrzostwa Świata na Żużlu 1961|Drużynowych Mistrzostw Świata]] 3 września 1961, kiedy sprzedano 50 tysięcy biletów, na stadion dostało się około 70 tysięcy ludzi. Od roku 2005 – ze względów bezpieczeństwa nie zezwalano na sprzedaż więcej niż 9400 biletów na mecze piłki nożnej. Stadion nie spełnia wymogów [[FIFA]], [[UEFA]], ani polskiej [[Ekstraklasa SA|Ekstraklasy]] piłkarskiej. Po gruntownej przebudowie wewnętrznej części trybun przeprowadzonej w latach 2015-2016 stadion będzie posiadał 11 tysięcy miejsc siedzących w postaci krzesełek oraz 4 tysiące miejsc stojących. |
||
* oświetlenie – 2800 [[Luks (fotometria)|luksów]] ( |
* oświetlenie – 2800 [[Luks (fotometria)|luksów]] (2800 luksów od roku 1978; później w wyniku wyeksploatowania zmniejszyło się do ok. 1400 luksów, po modernizacji w latach 2015-2016 na masztach zostanie zamontowane oświetlenie nowego typu) |
||
* podgrzewana płyta (urządzenia wyeksploatowane, nieczynne; ostatni raz użyte w czasie meczu [[piłka nożna|piłkarskiego]] Polska – Norwegia w 1987). |
* podgrzewana płyta (urządzenia wyeksploatowane, nieczynne; ostatni raz użyte w czasie meczu [[piłka nożna|piłkarskiego]] Polska – Norwegia w 1987). |
||
Wersja z 14:44, 15 paź 2015
{{{opis zdjęcia}}} | |
{{{pełna nazwa}}} | |
Poprzednia nazwa |
{{{poprzednia nazwa}}} |
---|---|
Państwo | {{{państwo}}} |
Miejscowość |
{{{miejscowość}}} |
Adres |
al. Ignacego Jana Paderewskiego 35, 51-612 Wrocław |
Architekt |
{{{architekt}}} |
Koszt budowy |
{{{koszt budowy}}} |
Data budowy |
{{{data budowy}}} |
Data otwarcia |
{{{data otwarcia}}} |
Data przebudowy |
{{{data przebudowy}}} |
Data zamknięcia |
{{{data zamknięcia}}} |
Właściciel | |
Operator |
{{{operator}}} |
Klub | |
Pojemność stadionu |
{{{pojemność stadionu}}} |
Rekordowa frekwencja |
{{{rekordowa frekwencja}}} |
Oświetlenie |
ok. 1400 lux (w 1978 – 2800) |
Wymiary boiska |
{{{wymiary boiska}}} |
Nawierzchnia boiska |
{{{nawierzchnia boiska}}} |
Długość toru |
{{{długość toru}}} |
Nawierzchnia toru |
{{{nawierzchnia toru}}} |
Dodatkowe wyposażenie |
{{{dodatkowe wyposażenie}}} |
Położenie na mapie Wrocławia Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
[{{{www}}} Strona internetowa] |
Stadion Olimpijski – wielofunkcyjny stadion we Wrocławiu, zbudowany w latach 1926-1928 według projektu niemieckiego architekta Richarda Konwiarza. Jest centralnym elementem kompleksu sportowego, mieszczącego się na wrocławskim osiedlu Zalesie.
Obecnie głównymi użytkownikami stadionu są klub żużlowy Sparta Wrocław oraz drużyna futbolu amerykańskiego Panthers Wrocław.
Historia
Projekt stadionu powstał w latach 1924-1925. Stadion wbrew obecnej nazwie nadawał się do przedsięwzięć w nieco mniejszej niż olimpiada skali, np. w dniach 18-24 czerwca 1930 rozegrano tu III Igrzyska Niemieckie, istotny etap przygotowań reprezentacji Niemiec do olimpiady w Los Angeles. W 1937 odbył się tu XII Niemiecki Festiwal Pieśni, natomiast rok później – Niemiecki Festyn Gimnastyki i Sportu.
Stadion został rozbudowany w latach 1935-1939; nadano mu nazwę "Olimpijski Stadion im. Hermana Goringa.
Po II wojnie światowej odbudowany z dużych zniszczeń i rozbudowany, nazwany został Stadionem imienia Karola Świerczewskiego. Na początku lat 70. prawo własności do stadionu przejęła od miasta AWF. W 1978 wybudowano wokół Stadionu Olimpijskiego cztery osiemdziesięciometrowe maszty oświetleniowe, dające na płycie głównej 2800 luksów; był to wówczas najjaśniej oświetlany stadion w Europie. W 1979 zainstalowano nowoczesne podgrzewanie murawy stadionu (jedyny wówczas w Polsce inny stadion z podgrzewaną płytą, w Rybniku, miał instalację bardzo mało efektywną, wymagającą uruchamiania kilka tygodni przed planowanym terminem zawodów).
10 kwietnia 2006 obiekty Stadionu Olimpijskiego zostały odkupione przez miasto od Akademii Wychowania Fizycznego. W 2010 tor żużlowy został wyremontowany. Dla uatrakcyjnienia zawodów zmieniono jego geometrię, skrócono z 378 do 330 metrów, poszerzono proste i łuki[1]. Zrobiono to kosztem boiska piłkarskiego, które zostało zmniejszone i obecnie nie spełnia wymogów FIFA i UEFA do rozgrywania na nim oficjalnych meczów piłkarskich.
Nazwa
Schlesierkampfbahn im Sportpark Leerbeutel, Schlesier- und Jahnkampfbahn[2] Architekt Richard Konwiarz, za projekt tego stadionu otrzymał brązowy medal olimpijski w kategorii architektura na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w czasie igrzysk w Los Angeles w roku 1932[3][4].
Obiekty kompleksu Stadionu Olimpijskiego
- Stadion główny z boiskiem piłkarskim
- bieżnia stadionu głównego służy do rozgrywania zawodów żużlowych – stadion macierzysty WTS (Sparta) Wrocław
- boiska boczne
- korty tenisowe www.olimpijskiclub.pl
- strzelnica
- basen kryty
- pływalnia odkryta (obiekt nieczynny)
- hala sportowa
- wielkie pole zlotowe („Pole Marsowe” – częściowo kemping)
- boisko do baseballu (pierwsze profesjonalne w Polsce)
- wrotkowisko (obiekt nieczynny)
- ring bokserski (obiekt nieczynny)
- tor regatowy (obiekt nieczynny)
- wieża spadochronowa (rozebrana w 1998 roku)[5]
Dane techniczne stadionu głównego
- liczba miejsc – przed modernizacją przeprowadzoną w latach 2015-2016 pojemność wynosiła 35 tysięcy (krzesełka, ławki, stojące); mówi się, że na zawodach żużlowych Drużynowych Mistrzostw Świata 3 września 1961, kiedy sprzedano 50 tysięcy biletów, na stadion dostało się około 70 tysięcy ludzi. Od roku 2005 – ze względów bezpieczeństwa nie zezwalano na sprzedaż więcej niż 9400 biletów na mecze piłki nożnej. Stadion nie spełnia wymogów FIFA, UEFA, ani polskiej Ekstraklasy piłkarskiej. Po gruntownej przebudowie wewnętrznej części trybun przeprowadzonej w latach 2015-2016 stadion będzie posiadał 11 tysięcy miejsc siedzących w postaci krzesełek oraz 4 tysiące miejsc stojących.
- oświetlenie – 2800 luksów (2800 luksów od roku 1978; później w wyniku wyeksploatowania zmniejszyło się do ok. 1400 luksów, po modernizacji w latach 2015-2016 na masztach zostanie zamontowane oświetlenie nowego typu)
- podgrzewana płyta (urządzenia wyeksploatowane, nieczynne; ostatni raz użyte w czasie meczu piłkarskiego Polska – Norwegia w 1987).
- na użytek zawodów żużlowych do końca 2009 roku:
- długość toru – 387 m
- szerokość toru
- na prostej – 10 m
- na łukach – 15 m
- nawierzchnia toru – granitowa
- rekord toru – 61 s (Tomasz Gollob, Stal Gorzów Wielkopolski)
od 2010 roku:
- długość toru – 356 m
- szerokość toru
- na prostej – 12 m
- na łukach – 15 m
- nawierzchnia toru – sjenitowa
- rekord toru – 59,69 s (Tai Woffinden, WTS Wrocław 5 maja 2013)
Międzypaństwowe mecze piłkarskie
Na Stadionie Olimpijskim rozegrano łącznie 19 piłkarskich meczów międzypaństwowych. Przed rokiem 1945 w roli gospodarze występowała drużyna Niemiec, rozegrała łącznie pięć spotkań na tym stadionie. Pierwszą reprezentacją gości, która tu występowała, była narodowa jedenastka Norwegii. Jako druga swój mecz rozegrała narodowa reprezentacja Polski w dniu 15 września 1935 r. Do historii przeszedł mecz z Danią w roku 1937, kiedy to goście zostali rozgromieni wynikiem 8:0. Po tym spotkaniu skład zwycięskiej drużyny nazwany został Wrocławską Jedenastką. Ostatnie dwa mecze rozegrane zostały po wybuchu II wojny światowej. Po wojnie reprezentacja Polski rozegrała na wrocławskim stadionie łącznie czternaście oficjalnych spotkań, z czego cztery były to mecze eliminacyjne do mistrzostw Europy lub igrzysk olimpijskich, po raz ostatni z Portugalią 28 października 1983 r.
Lp. | Data | Gospodarz | – | Gość | Wynik |
---|---|---|---|---|---|
1. | 2 listopada 1930 | Niemcy | – | Norwegia | 1–1 |
2. | 15 września 1935 | Niemcy | – | Polska | 1–0 |
3. | 16 maja 1937 | Niemcy | – | Dania | 8-0 |
4. | 12 listopada 1939 | Niemcy | – | Protektorat Czech i Moraw | 4–4 |
5. | 7 grudnia 1941 | Niemcy | – | Słowacja | 4–0 |
6. | 14 maja 1950 | Polska | – | Rumunia | 3–3 |
7. | 10 maja 1953 | Polska | – | Czechosłowacja | 1–1 |
8. | 26 sierpnia 1956 | Polska | – | Bułgaria | 1–2 |
9. | 21 czerwca 1959 | Polska | – | Izrael | 7–2 |
10. | 22 października 1961 | Polska | – | NRD | 3–1 |
11. | 18 maja 1966 | Polska | – | Szwecja | 1–1 |
12. | 28 lipca 1967 | Polska | – | ZSRR | 0–1 |
13. | 16 maja 1973 | Polska | – | Irlandia | 2–0 |
14. | 7 września 1974 | Polska | – | Francja | 0–2 |
15. | 12 listopada 1977 | Polska | – | Szwecja | 2–1 |
16. | 15 listopada 1978 | Polska | – | Szwajcaria | 2–0 |
17. | 15 listopada 1981 | Polska | – | Malta | 6–0 |
18. | 28 października 1983 | Polska | – | Portugalia | 0–1 |
19. | 24 marca 1987 | Polska | – | Norwegia | 4–1 |
Galeria
-
Wjazd od al.Różyckiego
-
Wjazd na plac przed bramą
-
Plac przed bramą główną
Zobacz też
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieremont2010gw
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ pocztówka z 1937 r.
- ↑ Xth Olympiad „Los Angeles 1932” Official Report s. 778.
- ↑ Przemysław Gajzler: Polska już walczyła o swoje IO. Onet, 2013-11-14. [dostęp 2013-11-18]. (pol.).
- ↑ strona o kompleksie sportowym Stadionu Olimpijskiego wraz ze zdjęciami i opisami.