Hōryū-ji: Różnice pomiędzy wersjami

Hōryū-ji
	nr rej. UNESCO 660
	; Główny pawilon na terenie kompleksu Hōryū-ji
Państwo	Japonia
Miejscowość	Ikaruga
Wyznanie	buddyzm
Rodzaj	tera
Wezwanie	Budda Siakjamuni
	Historia
Data budowy	607
	Dane świątyni
Budulec	drewno
	Położenie na mapie Japonii Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:37, 29 paź 2015

Hōryū-ji (jap. 法隆寺 Świątynia Rozkwitu Prawa) – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w mieście Ikaruga w prefekturze Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuka. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.

Klasztor ten należał do szkoły hosso, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang. W 670 r. świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w 708 r. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (kondō), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z 738. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: Sai-in – zespół zachodni oraz Tō-in – zespół wschodni. Starszy jest zespół Sai-in. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.

Bibliografia

Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 219-220
Barucki, Tadeusz: Architektura Japonii, Wydawnictwo Arkady, 1988 ISBN 83-213-3390-7
Tubielewicz, Jolanta: Nara i Kioto, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983, ISBN 83-221-0177-5

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona internetowa Hōryū-ji (jap.)

Galeria

Brama Nandaimon
Zachodnia część klasztoru (widok z bramy Nandaimon)
Tōdaimon (Skarb Narodowy Japonii)
Ostatnia brama
Obrońca
Obrońca
Złoty Gmach (Skarb Narodowy Japonii)
5-kondygnacyjna pagoda (Skarb Narodowy Japonii)
Gmach wykładów
Arkadowe przejście
Wieża dzwonu
Shōryō-in (Skarb Narodowy Japonii)
Kōfūzō
Zachodni oktagonalny gmach (Skarb Narodowy Japonii)
Yumedono (Gmach Snów)
Denpōdō (Skarb Narodowy Japonii)
E-den i Shari-den
Arkadowe przejście we wschodniej części
Wieża dzwonu wschodniej części

[1] Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

[A]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 }}
 {{nihongo|'''Hōryū-ji'''|法隆寺|Świątynia Rozkwitu Prawa}} – jedna z najstarszych [[klasztor buddyjski|świątyń]] [[buddyzm|buddyjskich]] w [[Japonia|Japonii]], w mieście [[Ikaruga]] w prefekturze [[Prefektura Nara|Nara]], w [[1993]] roku wpisana na [[lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]].
-Świątynię wzniesiono w [[607]] roku na polecenie księcia [[Książę Shōtoku|Shōtoku]]. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie [[Asuka (okres)|Asuka]]. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.
+Świątynię wzniesiono w [[607]] roku na polecenie księcia [[Shōtoku (książę)|Shōtoku]]. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie [[Asuka (okres)|Asuka]]. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.
 Klasztor ten należał do szkoły [[hosso-shū|hosso]], będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły [[Czittamatra|faxiang]]. W [[670]] r. świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w [[708]] r. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (''[[kondō]]''), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z [[738]]. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: ''Sai-in'' – zespół zachodni oraz ''Tō-in'' – zespół wschodni. Starszy jest zespół ''Sai-in''. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu [[VI wiek|VI]] i [[VII wiek|VII]] wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.