Nagi instynkt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodano kategorię "Filmy kręcone w San Francisco" za pomocą HotCat |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m →Linki zewnętrzne: Poprawa linkowań po przenosinach artykułów oraz drobne redakcyjne przy użyciu AWB |
||
Linia 64: | Linia 64: | ||
[[Kategoria:Filmy wytwórni TriStar Pictures]] |
[[Kategoria:Filmy wytwórni TriStar Pictures]] |
||
[[Kategoria:Amerykańskie filmy z 1992 roku]] |
[[Kategoria:Amerykańskie filmy z 1992 roku]] |
||
[[Kategoria:Filmowe ścieżki dźwiękowe |
[[Kategoria:Filmowe ścieżki dźwiękowe Jerry’ego Goldsmitha]] |
||
[[Kategoria:Filmy kręcone w San Francisco]] |
[[Kategoria:Filmy kręcone w San Francisco]] |
Wersja z 05:03, 4 lis 2015
Gatunek | |
---|---|
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
123 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Budżet |
ok. 49 000 000 USD |
Nagi instynkt (ang. Basic Instinct) – amerykański film fabularny (thriller) w reżyserii Paula Verhoevena z 1992 roku.
Opis fabuły
Były gwiazdor rockowy i właściciel klubu nocnego w San Francisco ginie we własnym łóżku, zamordowany szpikulcem do lodu. Do sprawy przydzielony jest detektyw Nick Curran. Główną podejrzaną jest kochanka ofiary, pisarka, która w swej powieści opisała podobną zbrodnię. Prowadzący śledztwo policjant wdaje się z nią w niebezpieczny romans.
Obsada
- Michael Douglas – detektyw Nick Curran
- Sharon Stone – Catherine Tramell
- George Dzundza – Gus Moran
- Jeanne Tripplehorn – doktor Beth Garner
- Denis Arndt – porucznik Phil Walker
- Leilani Sarelle – Roxanne "Roxy" Hardy
- Bruce A. Young – Andrew
- Chelcie Ross – kaptian Talcott
- Dorothy Malone – Hazel Dobkins
- Wayne Knight – John Correli
- Bill Cable - Johnny Boz (ofiara morderstwa)
Kontrowersje
Film wzbudził kontrowersje natury obyczajowej śmiałymi scenami erotycznymi. Najbardziej znana scena z filmu, którą niektórzy oceniali jako pornograficzną, przedstawiała główną bohaterkę palącą papierosa i siedzącą na krześle przed przesłuchującymi ją policjantami. W pewnym momencie Catherine Tramell, zmieniając pozycję na krześle, odsłoniła okolicę krocza, a pod ubraniem nie nosiła żadnej bielizny. Scena ta stała się głośnym symbolem tego filmu i była oskarżana o wulgarną pornografię.
W 2006 roku ukazał się sequel filmu pt. Nagi instynkt 2.
Linki zewnętrzne
- Plakat
- Nagi instynkt w bazie IMDb (ang.)
- Nagi instynkt w bazie Filmweb
- Szablon:Stopklatka