Stille Hilfe: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawione nazewnictwo, doprecyzowanie komu ta organizacja pomagała i pomaga. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Stille Hilfe''' ([[język polski|pol.]] ''Cicha Pomoc'' |
'''Stille Hilfe''' ([[język polski|pol.]] ''Cicha Pomoc'', oficj. ''Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte'' – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] byłych funkcjonariuszy [[III Rzesza|III Rzeszy]]. |
||
Organizacja została założona przez księżną [[Helene Elisabeth von Isenburg|Helenę Elisabeth von Isenburg]], żonę nazistowskiego naukowca [[Wilhelm Prinz von Isenburg und Büdingen|Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena]]. Aktywność rozpoczęto od |
Organizacja została założona przez księżną [[Helene Elisabeth von Isenburg|Helenę Elisabeth von Isenburg]], żonę nazistowskiego naukowca [[Wilhelm Prinz von Isenburg und Büdingen|Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena]]. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym [[Narodowy socjalizm|nazistom]] w ucieczce do krajów [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]]. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”. |
||
Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej). |
Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej). |
||
Linia 22: | Linia 22: | ||
* [http://wiadomosci.onet.pl/swiat/corka-himmlera-wspiera-bylych-hitlerowcow,1,4013511,wiadomosc.html ''Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców''] <small> [dostęp 1.12.2010]</small> |
* [http://wiadomosci.onet.pl/swiat/corka-himmlera-wspiera-bylych-hitlerowcow,1,4013511,wiadomosc.html ''Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców''] <small> [dostęp 1.12.2010]</small> |
||
* [http://www.klick-nach-rechts.de/gegen-rechts/2001/03/stille_hilfe.htm Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001] |
* [http://www.klick-nach-rechts.de/gegen-rechts/2001/03/stille_hilfe.htm Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001] |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Narodowy socjalizm]] |
[[Kategoria:Narodowy socjalizm]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Stowarzyszenia w Niemczech]] |
Wersja z 22:12, 18 lis 2015
Stille Hilfe (pol. Cicha Pomoc, oficj. Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy.
Organizacja została założona przez księżną Helenę Elisabeth von Isenburg, żonę nazistowskiego naukowca Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym nazistom w ucieczce do krajów Ameryki Południowej. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.
Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).
Obecnie działalność organizacji aktywnie wspiera Gudrun Burwitz, córka Heinricha Himmlera, szefa SS[1].
Wśród osób, które chroniono i wspierano byli: Adolf Eichmann, Anton Malloth, Erich Priebke, Erna Wallisch, Josef Mengele, Josef Schwammberger, Klaus Barbie, Walter Rauff.
Zobacz też
Bibliografia
- „Cicha Pomoc i brunatni towarzysze”, oprac. Oliver Schröm i Andrea Röpke, wyd. 2002.
Linki zewnętrzne
- Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców [dostęp 1.12.2010]
- Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001