Stille Hilfe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawione nazewnictwo, doprecyzowanie komu ta organizacja pomagała i pomaga.
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Stille Hilfe''' ([[język polski|pol.]] ''Cicha Pomoc'') oficj. ''Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte'' – Cicha Pomoc dla funkcjonarjuszy SS – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] byłych funkcjonariuszy SS [[III Rzesza|III Rzeszy]].
'''Stille Hilfe''' ([[język polski|pol.]] ''Cicha Pomoc'', oficj. ''Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte'' – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] byłych funkcjonariuszy [[III Rzesza|III Rzeszy]].


Organizacja została założona przez księżną [[Helene Elisabeth von Isenburg|Helenę Elisabeth von Isenburg]], żonę nazistowskiego naukowca [[Wilhelm Prinz von Isenburg und Büdingen|Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena]]. Aktywność rozpoczęto od [[1946]]. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym [[Narodowy socjalizm|nazistom]] w ucieczce do krajów [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]]. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w [[1951]], co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.
Organizacja została założona przez księżną [[Helene Elisabeth von Isenburg|Helenę Elisabeth von Isenburg]], żonę nazistowskiego naukowca [[Wilhelm Prinz von Isenburg und Büdingen|Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena]]. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym [[Narodowy socjalizm|nazistom]] w ucieczce do krajów [[Ameryka Południowa|Ameryki Południowej]]. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.


Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).
Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).
Linia 22: Linia 22:
* [http://wiadomosci.onet.pl/swiat/corka-himmlera-wspiera-bylych-hitlerowcow,1,4013511,wiadomosc.html ''Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców''] <small> [dostęp 1.12.2010]</small>
* [http://wiadomosci.onet.pl/swiat/corka-himmlera-wspiera-bylych-hitlerowcow,1,4013511,wiadomosc.html ''Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców''] <small> [dostęp 1.12.2010]</small>
* [http://www.klick-nach-rechts.de/gegen-rechts/2001/03/stille_hilfe.htm Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001]
* [http://www.klick-nach-rechts.de/gegen-rechts/2001/03/stille_hilfe.htm Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001]

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Narodowy socjalizm]]
[[Kategoria:Narodowy socjalizm]]
[[Kategoria:Organizacje w Niemczech]]
[[Kategoria:Stowarzyszenia w Niemczech]]

Wersja z 22:12, 18 lis 2015

Stille Hilfe (pol. Cicha Pomoc, oficj. Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte – Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) – niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy.

Organizacja została założona przez księżną Helenę Elisabeth von Isenburg, żonę nazistowskiego naukowca Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym nazistom w ucieczce do krajów Ameryki Południowej. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy „na więźniów wojennych i inne osoby internowane”.

Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).

Obecnie działalność organizacji aktywnie wspiera Gudrun Burwitz, córka Heinricha Himmlera, szefa SS[1].

Wśród osób, które chroniono i wspierano byli: Adolf Eichmann, Anton Malloth, Erich Priebke, Erna Wallisch, Josef Mengele, Josef Schwammberger, Klaus Barbie, Walter Rauff.

Zobacz też

Bibliografia

  • „Cicha Pomoc i brunatni towarzysze”, oprac. Oliver Schröm i Andrea Röpke, wyd. 2002.

Linki zewnętrzne