Eparchia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m poprawa linku
Linia 5: Linia 5:
Poszczególne [[prawosławie|prawosławne]] kościoły [[autokefalia|autokefaliczne]] regulowały same, często z dużymi odrębnościami, status prawny eparchii. [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Polski Kościół prawosławny]] używa nazwy diecezja.
Poszczególne [[prawosławie|prawosławne]] kościoły [[autokefalia|autokefaliczne]] regulowały same, często z dużymi odrębnościami, status prawny eparchii. [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|Polski Kościół prawosławny]] używa nazwy diecezja.


Tworzenie eparchii, ich likwidacja i organizacja w [[katolickie kościoły wschodnie|katolickich kościołach wschodnich]] dokonywane było przez [[papież]]a. Po okresie przejściowym, od [[1957]] roku, kiedy to papież zatwierdzał jedynie działania [[patriarcha|patriarchów]] i ich [[synod|synodów]], [[Sobór Watykański II|II Sobór Watykański]] zdecydował, że papież ustanawia eparchie w [[Kościół (organizacja)|kościołach]] nie mających organizacji patriarszej. W pozostałych decyduje patriarcha i synod prowincjonalny.
Tworzenie eparchii, ich likwidacja i organizacja w [[Katolickie Kościoły wschodnie|katolickich Kościołach wschodnich]] dokonywane było przez [[papież]]a. Po okresie przejściowym, od [[1957]] roku, kiedy to papież zatwierdzał jedynie działania [[patriarcha|patriarchów]] i ich [[synod|synodów]], [[Sobór Watykański II|II Sobór Watykański]] zdecydował, że papież ustanawia eparchie w [[Kościół (organizacja)|kościołach]] nie mających organizacji patriarszej. W pozostałych decyduje patriarcha i synod prowincjonalny.


W kościołach wschodnich tytuł eparcha stosowany jest zamiast lub zamiennie, albo też razem z tytułem biskup.
W kościołach wschodnich tytuł eparcha stosowany jest zamiast lub zamiennie, albo też razem z tytułem biskup.

Wersja z 12:00, 24 sie 2006

Eparchia (gr. prowincja), we wschodnim chrześcijaństwie terytorium podległe metropolicie, a od V wieku biskupowi, czyli odpowiednik zachodniej diecezji.

Termin wywodzi się od używanej we wschodniej części cesarstwa rzymskiego nazwy prowincji – eparchia, po reformie terytorialnej Dioklecjana wchodzącej w skład większej jednostki terytorialnej – diecezji.

Poszczególne prawosławne kościoły autokefaliczne regulowały same, często z dużymi odrębnościami, status prawny eparchii. Polski Kościół prawosławny używa nazwy diecezja.

Tworzenie eparchii, ich likwidacja i organizacja w katolickich Kościołach wschodnich dokonywane było przez papieża. Po okresie przejściowym, od 1957 roku, kiedy to papież zatwierdzał jedynie działania patriarchów i ich synodów, II Sobór Watykański zdecydował, że papież ustanawia eparchie w kościołach nie mających organizacji patriarszej. W pozostałych decyduje patriarcha i synod prowincjonalny.

W kościołach wschodnich tytuł eparcha stosowany jest zamiast lub zamiennie, albo też razem z tytułem biskup.

Zobacz też