Pałac Szustra

Pałac Szustra

nr rej. 454/2 z 1.07.1965
strona zachodnia
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Morskie Oko 2
Architekt	Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorensansowym
Rozpoczęcie budowy	1772
Ukończenie budowy	1775
Ważniejsze przebudowy	1845, 1852, odbudowa 1962-1965
Pierwszy właściciel	Izabela Lubomirska
Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Budynek infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | nazwa oryginalna = | plan budynku = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "sekundN", "sekundS", "minutS", "stopniW", "stopniS", "minutE", "minutW", "sekundE", "stopniN", "sekundW", "stopniE" oraz "minutN".

Pałac Szustra (Pałacyk Szustra, Pałacyk Lubomirskich) – pałac na terenie Warszawy, znajdujący się w dzielnicy Mokotów przy ul. Morskie Oko 2 (dawniej przy ul. Puławskiej 55/57). Obecnie mieści się w nim siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.

Historia

W latach 1772-1775 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Założenia ogrodowe opracował Szymon Bogumił Zug. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. "moje wzgórze"). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej.

W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, nastąpiła w 1852 dzięki Adamowi Idźkowskiemu. W ogrodzie pojawiły się domki letniskowe. W czasie wojny Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie całość posiadłości znacjonalizowano, a w latach 1962-1965 odbudowano pałac i odnowiono park.

Tadeusz Maciej Szuster, będący ostatnim z rodu, zmarł w 1973. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również Jerzy Waldorff.

Galeria

• 
  strona północna
• 
  strona wschodnia
• 
  strona południowa
• 
  Mauzoleum Szustrów u stóp pałacu
• 
  Domek mauretański

Linki zewnętrzne

• Historia pałacu Szustra oraz Mokotowa na portalu Sztuka.net za artykułem Marii Zakrzewskiej Mokotów. Pałacyk i założenie ogrodowe w Kwartalniku Architektury i Urbanistyki, tom VII, Warszawa 1962
• Pałac Szustra na Warszawikii