Drop: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dr |
ref |
||
| Linia 68: | Linia 68: | ||
Od XVII do XIX wieku drop gnieździł się na znacznych obszarach kraju, ale pod koniec XIX w. ptak ten zaczął znikać z rejonów wschodnich; ostatnia informacja z 1889 r. pochodzi z Mazur. W latach 30. XX w. odnotowano około 600-700 osobników na terenie województw zachodnich. W 1958 r. – 432 sztuki. W latach 1962-1979 gatunek występował już tylko w okolicach [[Pyrzyce|Pyrzyc]] i [[Słubice|Słubic]] (1962 – 305 sztuk, 1975 – 123 sztuki, 1979 – 25 sztuk). W 1980 roku odnotowano jedynie 16 ptaków na 4 stanowiskach lęgowych. W 1986 r. tylko na jedno stanowisko w [[Parnica (powiat gryfiński)|Parnicy]] koło Pyrzyc<ref>[http://www.ptaki-polski.com/aa_drop/ Ptaki Polski: Drop, Otis larda].</ref>. W styczniu 2016 roku zaobserwowano jednego ptaka w Małopolsce<ref>{{Cytuj|url = http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2016-01-08/drop-gatunek-ptaka-uznany-u-nas-za-wymarly-pojawil-sie-w-malopolsce/|tytuł = Drop, gatunek ptaka uznany u nas za wymarły, pojawił się w Małopolsce - Polsat News|opublikowany = polsatnews.pl|data dostępu = 2016-01-08|język = pl-PL}}</ref>. |
Od XVII do XIX wieku drop gnieździł się na znacznych obszarach kraju, ale pod koniec XIX w. ptak ten zaczął znikać z rejonów wschodnich; ostatnia informacja z 1889 r. pochodzi z Mazur. W latach 30. XX w. odnotowano około 600-700 osobników na terenie województw zachodnich. W 1958 r. – 432 sztuki. W latach 1962-1979 gatunek występował już tylko w okolicach [[Pyrzyce|Pyrzyc]] i [[Słubice|Słubic]] (1962 – 305 sztuk, 1975 – 123 sztuki, 1979 – 25 sztuk). W 1980 roku odnotowano jedynie 16 ptaków na 4 stanowiskach lęgowych. W 1986 r. tylko na jedno stanowisko w [[Parnica (powiat gryfiński)|Parnicy]] koło Pyrzyc<ref>[http://www.ptaki-polski.com/aa_drop/ Ptaki Polski: Drop, Otis larda].</ref>. W styczniu 2016 roku zaobserwowano jednego ptaka w Małopolsce<ref>{{Cytuj|url = http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2016-01-08/drop-gatunek-ptaka-uznany-u-nas-za-wymarly-pojawil-sie-w-malopolsce/|tytuł = Drop, gatunek ptaka uznany u nas za wymarły, pojawił się w Małopolsce - Polsat News|opublikowany = polsatnews.pl|data dostępu = 2016-01-08|język = pl-PL}}</ref>. |
||
W latach 1974-1980 w [[Siemianice (województwo wielkopolskie)|Siemianicach]] działała pierwsza doświadczalna stacja hodowli dropi przy Akademii Rolniczej w Poznaniu (obecnie [[Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu|Uniwersytet Przyrodniczy]]). Jej zadaniem było przyjmowanie zagrożonych zniszczeniem lęgów z terenów rolniczych, inkubacja jaj, wychów i karmienie piskląt oraz dopracowanie metod hodowli dropi w warunkach półwolnych, by ostatecznie reintrodukcję na wolność. W stacji wykluło się 17 ptaków z 28 zagrożonych zniszczeniem jaj, przejętych z terenów rolniczych. Wiek jednego roku osiągnęło 11 osobników, 2 lat – 8, a 4 lat tylko 2 ptaki. Najwyższy stan liczbowy – 13 ptaków – w Siemianicach osiągnięto w 1980 roku. 13 grudnia 1980 roku nieznani sprawcy zabili 9 ptaków z hodowli, a dwa lata później kolejne dwa. Ocalałe ptaki przeniesiono do stacji w [[Stobnica (województwo wielkopolskie)|Stobnicy]]. W 1986 r. z uratowanych 4 ptaków, żyły ostatnie 2 dropie. W 1989 roku padł ostatni polski drop<ref name=michalak />. Na przełomie 2015 i 2016 roku, dropia zaobserwowano na polach uprawnych między [[Cichawa|Cichawą]] a [[Grodkowice|Grodkowicami]].<ref>{{Cytuj|url = http://krakow.wyborcza.pl/krakow/1,44425,19423252,na-tropie-dropia-czyli-ornitologiczna-sensacja-pod-klajem.html?disableRedirects=true#BoxLokKrakLink|tytuł = Wyborcza.pl|opublikowany = krakow.wyborcza.pl|data dostępu = 2016-01-05}}</ref> |
W latach 1974-1980 w [[Siemianice (województwo wielkopolskie)|Siemianicach]] działała pierwsza doświadczalna stacja hodowli dropi przy Akademii Rolniczej w Poznaniu (obecnie [[Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu|Uniwersytet Przyrodniczy]]). Jej zadaniem było przyjmowanie zagrożonych zniszczeniem lęgów z terenów rolniczych, inkubacja jaj, wychów i karmienie piskląt oraz dopracowanie metod hodowli dropi w warunkach półwolnych, by ostatecznie reintrodukcję na wolność. W stacji wykluło się 17 ptaków z 28 zagrożonych zniszczeniem jaj, przejętych z terenów rolniczych. Wiek jednego roku osiągnęło 11 osobników, 2 lat – 8, a 4 lat tylko 2 ptaki. Najwyższy stan liczbowy – 13 ptaków – w Siemianicach osiągnięto w 1980 roku. 13 grudnia 1980 roku nieznani sprawcy zabili 9 ptaków z hodowli, a dwa lata później kolejne dwa. Ocalałe ptaki przeniesiono do stacji w [[Stobnica (województwo wielkopolskie)|Stobnicy]]. W 1986 r. z uratowanych 4 ptaków, żyły ostatnie 2 dropie. W 1989 roku padł ostatni polski drop<ref name=michalak>[http://web.archive.org/save/http://www.michalak.biz.pl/Prezentacja/Prezentacja/Ginace_zwierzeta_drop3.htm Smutna historia polskich dropi.]</ref>. Na przełomie 2015 i 2016 roku, dropia zaobserwowano na polach uprawnych między [[Cichawa|Cichawą]] a [[Grodkowice|Grodkowicami]].<ref>{{Cytuj|url = http://krakow.wyborcza.pl/krakow/1,44425,19423252,na-tropie-dropia-czyli-ornitologiczna-sensacja-pod-klajem.html?disableRedirects=true#BoxLokKrakLink|tytuł = Wyborcza.pl|opublikowany = krakow.wyborcza.pl|data dostępu = 2016-01-05}}</ref> |
||
{{Przypisy|2}} |
{{Przypisy|2}} |
||
Wersja z 13:11, 8 sty 2016
| Otis tarda[1] | |||
| Linnaeus, 1758 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
drop zwyczajny | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Drop zwyczajny, drop, drop wielki[4] (Otis tarda) – gatunek dużego ptaka z rodziny dropi (Otididae), będący jedynym przedstawicielem rodzaju Otis.
Występowanie
W zależności od podgatunku zamieszkuje:
- Otis tarda tarda – Europa Środkowa i Wschodnia; izolowana populacja na Półwyspie Iberyjskim. Osiadły. W Polsce dawniej skrajnie nielicznie gniazdował, wyginął ok. 1986 (ostatnie osobniki spotykano w Wielkopolsce)[5]. Obecnie zalatuje. Trwają próby reintrodukcji, również w innych krajach, np. w Wielkiej Brytanii, gdzie został wytępiony około 200 lat temu.
- Otis tarda dybowskii – pas stepów w Azji. Wędrowny.
Cechy gatunku
Samiec znacznie większy i cięższy od samicy, w szacie godowej ma wierzch ciała rdzawy z poprzecznym, czarnym prążkowaniem. Głowa i szyja szare, na karku i wolu rdzawa opaska. Spód i boki białe. Po bokach dzioba jasnoszare pęczki piór tworzą charakterystyczne „wąsy”. Samiec w szacie spoczynkowej i samica nie mają „wąsów”, a jedynie jasnoszarą plamę na podgardlu. Brak również rdzawego koloru na wolu. Samiec osiąga ostateczną szatę w 3–4 roku życia. Młodociane podobne do samicy, ale bardziej szarawe. Podgatunek azjatycki O. t. dybowskii bledszy.
Wymiary średnie
- długość ciała ok. 85–105 cm
- rozpiętość skrzydeł do ok. 220 cm
- masa ok. 3–17 kg
Biotop
Stepy i pola zbóż, lucerny i rzepaku. Wymaga obszarów o niskiej roślinności w okresie toków oraz obszaru bez lasu w promieniu kilku kilometrów.
Gniazdo
Drop buduje gniazdo na ziemi, w zagłębieniach na łące lub polu[6].
Jaja
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu – lipcu 2 jaja.
Wysiadywanie
Jaja wysiadywane są przez okres 23 do 28 dni przez samice. Pisklęta opuszczają gniazdo po 6 tygodniach. Pisklętami opiekuje się wyłącznie samica, samiec może w jednym sezonie zapłodnić kilka samic.
Pożywienie
Delikatne pędy i nasiona wielu roślin, owady i drobne kręgowce. Latem dieta ptaków jest bardziej urozmaicona, a zimą składa niemal wyłącznie z pędów roślin, przede wszystkim uprawianych na zielonkę.
Ochrona
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą. Wymaga ochrony czynnej[7]. Przyczynami wyginięcia dropia są:
- presja antropogeniczna (używanie maszyn i środków chemicznych w rolnictwie, budowa sieci linii przesyłowych, zwiększona penetracja ludzka pól)
- dawniejsze polowania i kłusownictwo, które eliminowały najwartościowsze samce[5].
Drop w Polsce
Od XVII do XIX wieku drop gnieździł się na znacznych obszarach kraju, ale pod koniec XIX w. ptak ten zaczął znikać z rejonów wschodnich; ostatnia informacja z 1889 r. pochodzi z Mazur. W latach 30. XX w. odnotowano około 600-700 osobników na terenie województw zachodnich. W 1958 r. – 432 sztuki. W latach 1962-1979 gatunek występował już tylko w okolicach Pyrzyc i Słubic (1962 – 305 sztuk, 1975 – 123 sztuki, 1979 – 25 sztuk). W 1980 roku odnotowano jedynie 16 ptaków na 4 stanowiskach lęgowych. W 1986 r. tylko na jedno stanowisko w Parnicy koło Pyrzyc[8]. W styczniu 2016 roku zaobserwowano jednego ptaka w Małopolsce[9].
W latach 1974-1980 w Siemianicach działała pierwsza doświadczalna stacja hodowli dropi przy Akademii Rolniczej w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy). Jej zadaniem było przyjmowanie zagrożonych zniszczeniem lęgów z terenów rolniczych, inkubacja jaj, wychów i karmienie piskląt oraz dopracowanie metod hodowli dropi w warunkach półwolnych, by ostatecznie reintrodukcję na wolność. W stacji wykluło się 17 ptaków z 28 zagrożonych zniszczeniem jaj, przejętych z terenów rolniczych. Wiek jednego roku osiągnęło 11 osobników, 2 lat – 8, a 4 lat tylko 2 ptaki. Najwyższy stan liczbowy – 13 ptaków – w Siemianicach osiągnięto w 1980 roku. 13 grudnia 1980 roku nieznani sprawcy zabili 9 ptaków z hodowli, a dwa lata później kolejne dwa. Ocalałe ptaki przeniesiono do stacji w Stobnicy. W 1986 r. z uratowanych 4 ptaków, żyły ostatnie 2 dropie. W 1989 roku padł ostatni polski drop[10]. Na przełomie 2015 i 2016 roku, dropia zaobserwowano na polach uprawnych między Cichawą a Grodkowicami.[11]
- ↑ Otis tarda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ ''Otis'', [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Otis tarda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Ponań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 108. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ a b Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP „pro Natura”, 2003, s. 303–304. ISBN 83-919626-1-X.
- ↑ Miroslav Bouchner, Drop, [w:] Zwierzęta łowne, wyd. Delta, Warszawa 1992.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 220, poz. 2237.
- ↑ Ptaki Polski: Drop, Otis larda.
- ↑ Drop, gatunek ptaka uznany u nas za wymarły, pojawił się w Małopolsce - Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2016-01-08] (pol.).
- ↑ Smutna historia polskich dropi.
- ↑ Wyborcza.pl [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2016-01-05].