Klawiatura programisty

Klawiatura programisty

nxgji

Klawiatura programisty – określenie układu klawiatury QWERTY umożliwiającego wprowadzanie znaków charakterystycznych dla języka polskiego.

Litery z polskimi znakami diakrytycznymi (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie prawego klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy polski znak, np. „ę” uzyskuje się kombinacją klawiszy Alt i E. Wyjątkiem jest litera „ź”, którą uzyskuje się poprzez wciśnięcie równocześnie klawiszy Alt oraz X.

W systemie operacyjnym firmy Apple litery „ż” i „ź” były zamienione miejscami, tj. ⌥ Option+Z dawało „ź”, a ⌥ Option+X – „ż”. W wersji Mac OS X 10.5 (Leopard) sterownik klawiatury został zmieniony i litery ź oraz ż uzyskuje się tak jak w innych systemach operacyjnych.

Jest to obecnie najczęściej używany układ klawiatury w Polsce − mimo, że według wielu nie nadaje się do profesjonalnego wpisywania danych tekstowych w języku polskim. Podstawowym punktem krytyki jest to, że pisanie metodą bezwzrokową jest znacznie trudniejsze, a co za tym idzie mniej wydajne niż w układzie maszynistki.

Układ programisty poza Polską jest używany także w Czechach i w Rumunii, przy czym rumuński układ programisty jest bardziej podobny do polskiego.

Litery z czeskimi znakami diakrytycznymi (á, č, ě, é, í, ř, š, ů, ú, ý, ž) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie prawego klawisza Alt (lub AltGr) i odpowiednich klawiszy takich jak: 8, 4, 2, 0, 9, 5, 3, ;, [, 7, 6.

Litery z rumuńskimi znakami diakrytycznymi (â, ț, î, ă, ș) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie prawego klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy rumuński znak.