Hōryū-ji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
Emptywords (dyskusja | edycje) m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Klasztory buddyjskie Japonii → Kategoria:Klasztory buddyjskie w Japonii (przy użyciu QRC) |
||
Linia 67: | Linia 67: | ||
[[Kategoria:Buddyzm japoński]] |
[[Kategoria:Buddyzm japoński]] |
||
[[Kategoria:Klasztory buddyjskie Japonii]] |
[[Kategoria:Klasztory buddyjskie w Japonii]] |
||
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Japonii]] |
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Japonii]] |
||
[[Kategoria:Japońskie świątynie]] |
[[Kategoria:Japońskie świątynie]] |
Wersja z 00:16, 10 mar 2016
nr rej. UNESCO 660 | |
Główny pawilon na terenie kompleksu Hōryū-ji | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Rodzaj | |
Wezwanie | |
Historia | |
Data budowy | |
Dane świątyni | |
Budulec |
drewno |
Położenie na mapie Japonii Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Hōryū-ji (jap. 法隆寺 Świątynia Rozkwitu Prawa) – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w mieście Ikaruga w prefekturze Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuka. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.
Klasztor ten należał do szkoły hosso, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang. W 670 r. świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w 708 r. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (kondō), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z 738. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: Sai-in – zespół zachodni oraz Tō-in – zespół wschodni. Starszy jest zespół Sai-in. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.
Bibliografia
- Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 219-220
- Barucki, Tadeusz: Architektura Japonii, Wydawnictwo Arkady, 1988 ISBN 83-213-3390-7
- Tubielewicz, Jolanta: Nara i Kioto, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983, ISBN 83-221-0177-5
Linki zewnętrzne
Galeria
-
Brama Nandaimon
-
Zachodnia część klasztoru (widok z bramy Nandaimon)
-
Tōdaimon (Skarb Narodowy Japonii)
-
Ostatnia brama
-
Obrońca
-
Obrońca
-
Złoty Gmach (Skarb Narodowy Japonii)
-
5-kondygnacyjna pagoda (Skarb Narodowy Japonii)
-
Gmach wykładów
-
Arkadowe przejście
-
Wieża dzwonu
-
Shōryō-in (Skarb Narodowy Japonii)
-
Kōfūzō
-
Zachodni oktagonalny gmach (Skarb Narodowy Japonii)
-
Yumedono (Gmach Snów)
-
Denpōdō (Skarb Narodowy Japonii)
-
E-den i Shari-den
-
Arkadowe przejście we wschodniej części
-
Wieża dzwonu wschodniej części