Hōryū-ji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m WP:TYTUŁY - poprawiam linkowania po przenosinach artykułu przy użyciu AWB
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Klasztory buddyjskie Japonii → Kategoria:Klasztory buddyjskie w Japonii (przy użyciu QRC)
Linia 67: Linia 67:


[[Kategoria:Buddyzm japoński]]
[[Kategoria:Buddyzm japoński]]
[[Kategoria:Klasztory buddyjskie Japonii]]
[[Kategoria:Klasztory buddyjskie w Japonii]]
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Japonii]]
[[Kategoria:Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Japonii]]
[[Kategoria:Japońskie świątynie]]
[[Kategoria:Japońskie świątynie]]

Wersja z 00:16, 10 mar 2016

Hōryū-ji
nr rej. UNESCO 660
Ilustracja
Główny pawilon na terenie kompleksu Hōryū-ji
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Ikaruga

Wyznanie

buddyzm

Rodzaj

tera

Wezwanie

Budda Siakjamuni

Historia
Data budowy

607

Dane świątyni
Budulec

drewno

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa

Hōryū-ji (jap. 法隆寺 Świątynia Rozkwitu Prawa) – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w mieście Ikaruga w prefekturze Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuka. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.

Klasztor ten należał do szkoły hosso, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang. W 670 r. świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w 708 r. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (kondō), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z 738. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: Sai-in – zespół zachodni oraz Tō-in – zespół wschodni. Starszy jest zespół Sai-in. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.

Bibliografia

  • Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, str. 219-220
  • Barucki, Tadeusz: Architektura Japonii, Wydawnictwo Arkady, 1988 ISBN 83-213-3390-7
  • Tubielewicz, Jolanta: Nara i Kioto, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1983, ISBN 83-221-0177-5

Linki zewnętrzne

Galeria