Wojciech Prażmowski (fotograf): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
uźródłowienie
m pop. przypisu
Linia 6: Linia 6:
Po nieudanym starcie do łódzkiej "filmówki", laborant w Zakładzie Nowych Technik Nauczania [[Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie|Wyższej Szkoły Nauczycielskiej]] w Częstochowie, prowadził zajęcia z przedmiotu Elementy Warsztatu Fotograficznego; pracował tam do 1982. Absolwent Wyższej Szkoły Fotografii w [[Brno|Brnie]] (w l. 1972-1975). Od 1977 członek [[Związek Polskich Artystów Fotografików|ZPAF]]. Wykładowca fotografii w poznańskiej ASP do roku akademickiego 2002-2003, w Wyższym Studium Fotografii przy Szkole Filmowej w Łodzi oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii.
Po nieudanym starcie do łódzkiej "filmówki", laborant w Zakładzie Nowych Technik Nauczania [[Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie|Wyższej Szkoły Nauczycielskiej]] w Częstochowie, prowadził zajęcia z przedmiotu Elementy Warsztatu Fotograficznego; pracował tam do 1982. Absolwent Wyższej Szkoły Fotografii w [[Brno|Brnie]] (w l. 1972-1975). Od 1977 członek [[Związek Polskich Artystów Fotografików|ZPAF]]. Wykładowca fotografii w poznańskiej ASP do roku akademickiego 2002-2003, w Wyższym Studium Fotografii przy Szkole Filmowej w Łodzi oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii.


Uczestnik krajowych i międzynarodowych wystaw, m.in. 1 Ars Baltica Fototriennale "Koniec Utopii", prace wystawiał m.in. w [[Japonia|Japonii]]. Autorskie wystawy to m.in. "Album rodzinny" "Sto fotografii", "Biało-czerwono-czarna". Jego mistrzyni to [[Zofia Rydet]]<ref>http://aleje3.wem.pl/zeszyty/aleje3_34.pdf s. 44.</ref>. Motywy twórczości: opowieść o przemijaniu, przede wszystkim w konfrontacji z życiem codziennym. Prace Wojciecha Prażmowskiego przybierają formę [[kolaż]]y i instalacji<ref>{{cytuj stronę|url=http://fototapeta.art.pl/fti-2prazbiop.html|tytuł=Wojciech Prażmowski|autor=Marek Grygiel |data=2003|opublikowany=fotoTapeta|język=pl|data dostępu=2011-09-15}}</ref>.
Uczestnik krajowych i międzynarodowych wystaw, m.in. 1 Ars Baltica Fototriennale "Koniec Utopii", prace wystawiał m.in. w [[Japonia|Japonii]]. Autorskie wystawy to m.in. "Album rodzinny" "Sto fotografii", "Biało-czerwono-czarna". Jego mistrzyni to [[Zofia Rydet]]<ref>{{Cytuj pismo | autor = Janusz Mielczarek | tytuł = Wojciech Prażmowski. Fotografie wyrwane spod serca | czasopismo = Aleje 3 | wydanie = 34/35 | strony = 44 | data = 2001 | url = http://aleje3.wem.pl/zeszyty/aleje3_34.pdf}}</ref>. Motywy twórczości: opowieść o przemijaniu, przede wszystkim w konfrontacji z życiem codziennym. Prace Wojciecha Prażmowskiego przybierają formę [[kolaż]]y i instalacji<ref>{{cytuj stronę|url=http://fototapeta.art.pl/fti-2prazbiop.html|tytuł=Wojciech Prażmowski|autor=Marek Grygiel |data=2003|opublikowany=fotoTapeta|język=pl|data dostępu=2011-09-15}}</ref>.


Gorący zwolennik tradycyjnych technik fotograficznych, z dużym dystansem odnoszący się do fotografii cyfrowej<ref name="wywiad" />.
Gorący zwolennik tradycyjnych technik fotograficznych, z dużym dystansem odnoszący się do fotografii cyfrowej<ref name="wywiad" />.

Wersja z 15:02, 27 kwi 2016

Wojciech Prażmowski (ur. 8 maja 1949 w Częstochowie[1]) – polski fotograf, przedstawiciel nurtu fotografii kreacyjnej.

Życiorys

Absolwent Technikum Leśnego (1968). Zrezygnował z wykonywania zawodu, by profesjonalnie zająć się fotografią[2].

Po nieudanym starcie do łódzkiej "filmówki", laborant w Zakładzie Nowych Technik Nauczania Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Częstochowie, prowadził zajęcia z przedmiotu Elementy Warsztatu Fotograficznego; pracował tam do 1982. Absolwent Wyższej Szkoły Fotografii w Brnie (w l. 1972-1975). Od 1977 członek ZPAF. Wykładowca fotografii w poznańskiej ASP do roku akademickiego 2002-2003, w Wyższym Studium Fotografii przy Szkole Filmowej w Łodzi oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii.

Uczestnik krajowych i międzynarodowych wystaw, m.in. 1 Ars Baltica Fototriennale "Koniec Utopii", prace wystawiał m.in. w Japonii. Autorskie wystawy to m.in. "Album rodzinny" "Sto fotografii", "Biało-czerwono-czarna". Jego mistrzyni to Zofia Rydet[3]. Motywy twórczości: opowieść o przemijaniu, przede wszystkim w konfrontacji z życiem codziennym. Prace Wojciecha Prażmowskiego przybierają formę kolaży i instalacji[4].

Gorący zwolennik tradycyjnych technik fotograficznych, z dużym dystansem odnoszący się do fotografii cyfrowej[2].

Był bohaterem filmu dokumentalnego Łukasza Wylężałka Portret wewnętrzny oraz jest autorem zdjęć i projektu graficznego płyty Yaniny pod tym samym tytułem zawierającej utwór z tego filmu.

14 grudnia 2009 Wojciech Prażmowski został odznaczony Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[5].

  1. Wojciech Prażmowski. autograf.pl. [dostęp 2011-09-15].
  2. a b Adam Mazur (wywiad): Wobec fotografii byłem zawsze uczciwy, a nawet pokorny.... fotoTapeta, 03.2000. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  3. Janusz Mielczarek. Wojciech Prażmowski. Fotografie wyrwane spod serca. „Aleje 3”, s. 44, 2001. 
  4. Marek Grygiel: Wojciech Prażmowski. fotoTapeta, 2003. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  5. Przyznano odznaczenia MKiDN dla członków ZPAF. fotopolis.pl, 2009-12-16. [dostęp 2012-11-27].