Pałka policyjna

Stara pałka policyjna

Pałka policyjna - podłużny owalny przedmiot (o typowym rozmarze: długość ok. 60 cm, średnica ok. 3 cm), zwykle wykonany z elastycznego materiału z rękojeścią, używany przez służby policyjne do obrony lub ataku. Pałka policyjna jest jedną z najprostszych broni i wywodzi swój "rodowód" od zwykłego drewnianego kija. Można ją uznać za nieinwazyjną, ręczną broń białą. Jest to jeden ze środków przymusu bezpośredniego.

Stosowana w wielu krajach przez policję, straż miejską, żandarmerię i inne służby porządkowe.

W Polsce i wielu innych krajach jest to podstawowe wyposażenie szeregowego policjanta pełniącego służbę na patrolu.

Podstawowym celem przy użyciu tego typu broni jest zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób, które są agresywne i nie reagują na polecenia służb porządkowych. Stosowana także (razem z tarczą policyjną) w celu rozproszenia nielegalnych demonstracji i wystąpień masowych, zwłaszcza w czasach niepokojów społecznych. Fechtunek pałką i prawidłowe jej użycie jest jednym z przedmiotów nauki w szkołach policyjnych.

Stosuje się ją przede wszystkim do uderzeń po tych partiach ciała, które jest trudno w trwały sposób uszkodzić, ale uderzenia po nich są bolesne (przede wszystkim plecy, ramiona i kończyny dolne). Pałka policyjna może służyć także do pchnięć, duszenia i bloków.

O konkretnej potrzebie użycia pałki policyjnej, w zdarzeniach nagłych, decyduje osobiście przedstawiciel sił porządkowych. W innych przypadkach decydują o tym jego przełożeni.

Odmianą pałki policyjnej (posiadającą dodatkowy element poprzeczny) jest tonfa.

Zobacz także:

• policja
• kij
• kij bojowy
• tonfa
• kajdanki
• tarcza policyjna
• broń biała
• maczuga
• nunchaku
• cep bojowy
• kamizelka kuloodporna
• kaftan bezpieczeństwa

Linki zewnętrzne:

• Strona poświęcona historii ZOMO i Policji - wiele informacji i zdjęć dotyczących ich wyposażenia i działania, można m.in. obejrzeć różne rodzaje pałek policyjnych i funkcjonariuszy nimi się posługujących w czasie akcji prewencyjnych