Maksymilian Ryłło (biskup): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Usunięto kategorię "Biskupi Ruskiego Kościoła unickiego"; Dodano kategorię "Biskupi Kościoła unickiego w I Rzeczypospolitej" za pomocą HotCat
m kat.
Linia 42: Linia 42:
}}
}}
[[File:Maksymilian Ryllo List pasterski 1792.jpg|thumb|240px|List pasterski Maksymiliana Ryłły z 1792 r. w sprawie zmniejszenia liczby świąt w Kościele unickim]]
[[File:Maksymilian Ryllo List pasterski 1792.jpg|thumb|240px|List pasterski Maksymiliana Ryłły z 1792 r. w sprawie zmniejszenia liczby świąt w Kościele unickim]]
'''Maksymilian Ryłło''' (ur. [[1715]] lub około 1719, zm. [[22 listopada]] [[1793]]) – duchowny greckokatolicki, [[bazylianie|bazylianin]], w. 1756-1784 unicki biskup chełmski, od [[1780]] do [[1784]] administrował eparchią przemyską, od [[1784]] był biskupem ordynariuszem przemyskim.
'''Maksymilian Ryłło''' (ur. [[1715]] lub około 1719, zm. [[22 listopada]] [[1793]] w [[Przemyśl]]u) – duchowny greckokatolicki, [[bazylianie|bazylianin]], w. 1756-1784 unicki biskup chełmski, od [[1780]] do [[1784]] administrował eparchią przemyską, od [[1784]] był biskupem ordynariuszem przemyskim.


==Biografia==
==Biografia==
Urodził się ok. 1715 r. w Borysowszczyźnie na Białorusi lub w Ryłówce koło [[Wilno|Wilna]] w katolickiej rodzinie Hieronima i Anny z Miecznikowskich. Po wstąpieniu do [[Cerkiew Św. Trójcy i klasztor Bazylianów w Wilnie|klasztoru bazylianów w Wilnie]] kształcił się w Kolegium Greckim w [[Rzym]]ie, gdzie uzyskał doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju w 1742 r. był kaznodzieją w [[Witebsk]]u, wikariuszem przy cerkwi Św. Trójcy w Wilnie, a od 1745 r. prokuratorem litewskiej prowincji bazylianów z siedzibą w Warszawie. Pełnił też funkcję przełożonego klasztorów w Dubnie i w [[Monaster Trójcy Świętej w Dermaniu|Dermaniu]]. Od [[1748]] do [[1756]] ihumen monasteru chełmskiego.
Urodził się ok. 1717 r. w Borysowszczyźnie na Białorusi lub w Ryłówce koło [[Wilno|Wilna]] w katolickiej rodzinie Hieronima i Anny z Miecznikowskich. Po wstąpieniu do [[Cerkiew Św. Trójcy i klasztor Bazylianów w Wilnie|klasztoru bazylianów w Wilnie]] kształcił się w Kolegium Greckim w [[Rzym]]ie, gdzie uzyskał doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju w 1742 r. był kaznodzieją w [[Witebsk]]u, wikariuszem przy cerkwi Św. Trójcy w Wilnie, a od 1745 r. prokuratorem litewskiej prowincji bazylianów z siedzibą w Warszawie. Pełnił też funkcję przełożonego klasztorów w Dubnie i w [[Monaster Trójcy Świętej w Dermaniu|Dermaniu]]. Od [[1748]] do [[1756]] ihumen monasteru chełmskiego.


W 1756 r. uzyskał nominację królewską na unickie biskupstwo chełmskie, konsekrowany w [[Połock]]u w 1759 r. Po objęciu diecezji przystąpił gorliwie do działań zmierzających do podniesienia poziomu moralnego i intelektualnego duchowieństwa i wiernych. W l. 1759-1762 przeprowadził wizytację całej eparchii. W 1759 założył w [[Chełm]]ie [[unickie seminarium duchowne w Chełmie|seminarium duchowne]], którego prowadzenie powierzył początkowo duchownym diecezjalnym, a w 1769 przekazał bazylianom. W 1760 r. przeprowadził synod diecezjalny, a w 1765 r. doprowadził do koronacji ikony Matki Boskiej Chełmskiej. W 1771 ustanowił fundusz na utrzymanie kadry seminaryjnej. W 1773 r. przeprowadził wizytację parafii unickich w województwie bracławskim, czym naraził się władzom [[Imperium Rosyjskie|rosyjskim]], [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] aresztowały go za "prześladowanie" [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny#Prawosławie w I Rzeczypospolitej|prawosławnych]]<ref>Richard Butterwick, Polska rewolucja a Kościół katolicki 1788-1792, Kraków 2012, s. 158.</ref> w 1774 roku, uwięziły na kilka miesięcy w Berdyczowie. W 1783 założył w [[Buśno|Buśnie]] seminarium dla kleryków pochodzących z terenów diecezji, które znalazły się pod zaborem austriackim.
W 1756 r. uzyskał nominację królewską na unickie biskupstwo chełmskie, konsekrowany w [[Połock]]u w 1759 r. Po objęciu diecezji przystąpił gorliwie do działań zmierzających do podniesienia poziomu moralnego i intelektualnego duchowieństwa i wiernych. W l. 1759-1762 przeprowadził wizytację całej eparchii. W 1759 założył w [[Chełm]]ie [[unickie seminarium duchowne w Chełmie|seminarium duchowne]], którego prowadzenie powierzył początkowo duchownym diecezjalnym, a w 1769 przekazał bazylianom. W 1760 r. przeprowadził synod diecezjalny, a w 1765 r. doprowadził do koronacji ikony Matki Boskiej Chełmskiej. W 1771 ustanowił fundusz na utrzymanie kadry seminaryjnej. W 1773 r. przeprowadził wizytację parafii unickich w województwie bracławskim, czym naraził się władzom [[Imperium Rosyjskie|rosyjskim]], [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] aresztowały go za "prześladowanie" [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny#Prawosławie w I Rzeczypospolitej|prawosławnych]]<ref>Richard Butterwick, Polska rewolucja a Kościół katolicki 1788-1792, Kraków 2012, s. 158.</ref> w 1774 roku, uwięziły na kilka miesięcy w Berdyczowie. W 1783 założył w [[Buśno|Buśnie]] seminarium dla kleryków pochodzących z terenów diecezji, które znalazły się pod zaborem austriackim.
Linia 73: Linia 73:
[[Kategoria:Biskupi Kościoła unickiego w I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Biskupi Kościoła unickiego w I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Bazylianie (biografie)]]
[[Kategoria:Bazylianie (biografie)]]
[[Kategoria:Kawalerowie Orderu Świętego Stanisława (I Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Pochowani w Przemyślu]]

Wersja z 09:39, 23 maj 2016

Maksymilian Ryłło (Ryło, Rylo)
Ilustracja
Maksymilian Ryłło, nieznany malarz polski, XVIII w.
Data i miejsce urodzenia

ok. 1715 (1719)
Ryłówka k. Wilna lub Borysowszczyzna

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1793
Przemyśl

unicki biskup chełmski
Okres sprawowania

1756-1784

unicki biskup przemyski
Okres sprawowania

1784-1793

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół unicki (greckokatolicki) (unia brzeska)

Nominacja biskupia

1756

Sakra biskupia

1759

List pasterski Maksymiliana Ryłły z 1792 r. w sprawie zmniejszenia liczby świąt w Kościele unickim

Maksymilian Ryłło (ur. 1715 lub około 1719, zm. 22 listopada 1793 w Przemyślu) – duchowny greckokatolicki, bazylianin, w. 1756-1784 unicki biskup chełmski, od 1780 do 1784 administrował eparchią przemyską, od 1784 był biskupem ordynariuszem przemyskim.

Biografia

Urodził się ok. 1717 r. w Borysowszczyźnie na Białorusi lub w Ryłówce koło Wilna w katolickiej rodzinie Hieronima i Anny z Miecznikowskich. Po wstąpieniu do klasztoru bazylianów w Wilnie kształcił się w Kolegium Greckim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do kraju w 1742 r. był kaznodzieją w Witebsku, wikariuszem przy cerkwi Św. Trójcy w Wilnie, a od 1745 r. prokuratorem litewskiej prowincji bazylianów z siedzibą w Warszawie. Pełnił też funkcję przełożonego klasztorów w Dubnie i w Dermaniu. Od 1748 do 1756 ihumen monasteru chełmskiego.

W 1756 r. uzyskał nominację królewską na unickie biskupstwo chełmskie, konsekrowany w Połocku w 1759 r. Po objęciu diecezji przystąpił gorliwie do działań zmierzających do podniesienia poziomu moralnego i intelektualnego duchowieństwa i wiernych. W l. 1759-1762 przeprowadził wizytację całej eparchii. W 1759 założył w Chełmie seminarium duchowne, którego prowadzenie powierzył początkowo duchownym diecezjalnym, a w 1769 przekazał bazylianom. W 1760 r. przeprowadził synod diecezjalny, a w 1765 r. doprowadził do koronacji ikony Matki Boskiej Chełmskiej. W 1771 ustanowił fundusz na utrzymanie kadry seminaryjnej. W 1773 r. przeprowadził wizytację parafii unickich w województwie bracławskim, czym naraził się władzom rosyjskim, wojska rosyjskie aresztowały go za "prześladowanie" prawosławnych[1] w 1774 roku, uwięziły na kilka miesięcy w Berdyczowie. W 1783 założył w Buśnie seminarium dla kleryków pochodzących z terenów diecezji, które znalazły się pod zaborem austriackim.

W 1779 r., po śmierci biskupa Atanazego Szeptyckiego został administratorem unickiej diecezji przemyskiej. Formalnie stanowisko ordynariusza tej diecezji objął w 1784 r., co potwierdziła Stolica Apostolska w 1785. Jako biskup przemyski zajął się organizacją seminarium duchownego, urządzeniem katedry przemyskiej w byłym kościele karmelitów, domu dla konsystorza i odnową kapituły, czynił też starania o utworzenie greckokatolickiej metropolii w Galicji. Pochowany został w podziemiach przemyskiej katedry unickiej.

Twórczość

  • Antiquitates Ecclesiae Ruthenicae Sacrae Romanae Unitae cum amplificationis Caesaris Cardinalis Baronii narrationis de origine Ruthenorum et eorum conversione, Supraśl 1760.
  • [wyd.] T.P. Rotarius: Apparatus universae theologiae moralis [...], Wilno 1771.
  • [współautor] Koronacja cudownego obrazu NMP w chełmskiej katedrze obrządku greckiego [...] odprawiona roku 1765 [...], Berdyczów 1780.
  • [przekł.] M. Ruggieri: Medytacje dla oczyszczenia i poprawienia życia kapłańskiego bardzo pożyteczne [...], Lublin 1759 (2. wyd. Kalisz 1763).

Bibliografia

  • I. Choma: Maximilianus Rylo episcopus Chelmensis et Peremysliensis (1759-1793), Roma 1953.
  • K. Dola, "Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945", [w:] "Historia Kościoła w Polsce" t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979,
  • Енциклопедія українознавства. У 10-х т. / Гол. ред. Володимир Кубійович. — Париж; Нью-Йорк: Молоде Життя, 1954—1989.
  • Słownik polskich teologów katolickich, red. H. E. Wyczawski, t. 3, Warszawa 1982, s. 541-543.
  • Maria Pidłypczak-Majerowicz: Ryłło Maksymilian, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII, Wrocław-Warszawa-Kraków 1992, s. 502–504
  • I. Kania: Unickie seminarium diecezjalne w Chełmie w latach 1759-1833, Lublin 1993, passim.
  1. ↑ Richard Butterwick, Polska rewolucja a Kościół katolicki 1788-1792, Kraków 2012, s. 158.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maksymilian_Ryłło_(biskup)&oldid=45855132”