Mehmed III: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Przydomek
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 1: Linia 1:
{{Władca infobox
{{Władca infobox
|władca = Mehmed III
|władca = Mehmed III zdobywca
|imiona =
|imiona =
|tytulatura =
|tytulatura =

Wersja z 18:32, 2 cze 2016

Mehmed III zdobywca
Ilustracja
Wizerunek herbu
Tugra Mehmeda III
podpis
Sułtan Imperium Osmańskiego
Okres

od 1595
do 22 grudnia 1603

Koronacja

1595

Poprzednik

Murad III

Następca

Ahmed I

Dane biograficzne
Dynastia

Osmanowie

Data urodzenia

26 maja 1566

Data śmierci

22 grudnia 1603

Ojciec

Murad III

Matka

Safiye

Rodzeństwo

Ayse
Fatma
Fahriye
Mahmud

Żona

Handan
Halime

Dzieci

Ahmed I,
Mustafa I
Mahmud
Selim
Hatice
Dilruba
Ayse
Cihangir
Yahya
Mehmed

Mehmed III (ur. 26 maja 1566, zm. 22 grudnia 1603) – sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów panujący w latach 1595-1603. Syn sułtana Murada III i jego pochodzącej z Republiki Weneckiej żony Safiye. Ojciec sułtanów Ahmeda I i Mustafy I Szalonego. Mehmed III urodził się w 1566, w ostatnich miesiącach panowania Sulejmana Wspaniałego. Obdarzono go przydomkami "Adli" i "Egri Fatihi".

Wojny i panowanie

Był władcą zdolnym, błyskotliwym i skorym do energicznych działań. Został przez ojca przygotowany od objęcia władzy w imperium – od 1583 r. sprawował władzę w prowincji (tur. sandżak) Manisa. W 1595 r., zaraz po objęciu tronu postanowił zabić 19. braci (zgodne z tradycją zapoczątkowaną jeszcze przez Mehmeda II)[1]. W przeciwieństwie do ojca nie ulegał wpływom haremu, prowadził rządy osobiste, nie opierał się na zaufanych ministrach. Ogromny wpływ na sułtana wywierała natomiast jego matka.

Zaraz po przejęciu władzy postanowił o bezpośredniej aneksji zbuntowanych lenn, Mołdawii i Wołoszczyzny do imperium. Planu nie zrealizowano wobec ingerencji Jana Zamoyskiego, hetmana wielkiego koronnego i wojsk Rzeczypospolitej.

W tej sytuacji sułtan skoncentrował się na walce z Habsburgami, którą rozpoczął jego poprzednik, Murad III. W 1596 r. osobiście przybył z armią na Węgry, gdzie w październiku pokonał siły cesarskie pod wodzą arcyksięcia Maksymiliana Habsburga w bitwie pod Mezőkeresztes. Turcy nie potrafili jednak wykorzystać tego zwycięstwa. Walki trwały dalej, ograniczając się do oblegania i zdobywania bądź tracenia twierdz przez obie strony (zobacz: III wojna austriacko-turecka 1593-1605 r.). Jego armia podbiła Eger (1596), oblegała twierdzę Kosszeg, pokonała wojska habsburskie i siedmiogrodzkie w bitwie na równienie Keresztes, zdobywając twierdzę Kaniża. Prowadził walki z dążącym do niezależności księciem mołdawskim Michałem Walecznym, a po jego rozgromieniu podporządkował księstwa naddunajskie administracji tureckiej. Wspierał księcia siedmiogrodzkiego Stefana Bocskaya w walce z Habsburgami. W obawie o swą pozycję polityczną zapoczątkował zwyczaj izolowania potomków sułtana w areszcie pałacowym z dala od życia publicznego (słynne "złote klatki").

W 1599 r. imperium wstrząsnęły bunty tzw. dżelalich (tur. kurd. Celali ayaklanmalari) mające podłoże religijne (alewickie). Te niepokoje wewnętrzne stworzyły dogodną okazję do ataków wroga zewnętrznego. W 1603 r. szach Persji Abbas I Wielki odebrał Turkom Azerbejdżan z Tebrizem, zdobytym wcześniej przez Murada III. Na domiar złego bunt podniósł pierworodny syn sułtana, Mahmud. Nie zdołał niczego osiągnąć i został zamordowany z rozkazu ojca (1603 r.).

Mehmed III zmarł nagle 22 grudnia 1603 w wieku zaledwie 37 lat. Zagrożone z zewnątrz i od wewnątrz imperium pozostawił trzynastoletniemu synowi, Ahmedowi I, który kontynuował wojny z cesarzem Rudolfem II i Persją.

  1. Zostać sułtanem w Turcji osmańskiej [online], www.wilanow-palac.pl [dostęp 2016-01-23].

Bibliografia

  • Słownik Władców Świata. Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan. Wyd. Zielona Sowa - 2005 r.

Szablon:Władcy Turcji