Kammu: Różnice pomiędzy wersjami

Kammu
Imię japońskie
Kanji	桓武天皇
Transkrypcja Hepburna	Kammu tennō
	Cesarz Japonii
Okres	od 781; do 806
Poprzednik	Kōnin
Następca	Heizei
	Dane biograficzne
Data urodzenia	737
Data śmierci	9 kwietnia 806
Ojciec	Kōnin
Matka	Takano no Mikasa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:07, 16 lip 2016

Cesarz Kammu (jap. 桓武天皇 Kammu tennō; ur. 737, zm. 9 kwietnia 806) — 50. cesarz Japonii^[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2]. Panował w latach 781-806^[3]. Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Yamabe (jap. 山部親王 Yamabe-shinnō). Był najstarszym synem cesarza Kōnina^[4]. Nazywany także cesarzem Kashiwabara (jap. 柏原天皇 Kashiwabara tennō).

Syn cesarza Kōnina i Takano no Mikasa (córki prowincjonalnego możnowładcy wywodzącego się z rodu koreańskich imigrantów). Jako książę nie miał szans na objęcie tronu, gdyż jego ojciec miał jeszcze syna z małżeństwa z cesarzową Inoue (córka cesarza Shōmu, siostry cesarzowej Shōtoku). Na skutek intrygi Momokawa Fujiwara, który dążył do osadzenia na tronie księcia Yamabe, jego przyrodni starszy brat został odsunięty od władzy i zmarł (rzekomo śmiercią naturalną w tym samym dniu, co jego matka).

Po wstąpieniu na tron w 781 r. zdecydował o przenosinach z Nary do nowej stolicy Nagaoki. Powodem przenosin były starania rodziny cesarskiej, by obniżyć wpływy klasztorów buddyjskich w państwie. Jej budowa rozpoczęła się w 784 r. Intrygi pałacowe inspirowane przez ród Fujiwara i pasmo nieszczęść, które spotkało cesarza i jego poddanych (śmierć dwóch żon i matki cesarza, epidemia czarnej ospy) przypisywane mściwemu duchowi niesłusznie oskarżonego o zamach stanu księcia Sawaro, który popełnił samobójstwo, sprawiły, że Kammu zdecydował o ponownych przenosinach stolicy w 794 r. do Heian-kyō (dzisiejsze Kioto).

Kammu przekształcił Radę Dworską (Saigi) w naczelny organ doradczy. Utworzył Biuro Archiwów (Kurōdodokoro), które przejęło wszystkie funkcje wykonawcze rządu, oraz Urząd Policji Cesarskiej (Kebiishi-chō). Organy te zapewniły mu i jego doradcom bardziej bezpośrednią władzę. Z jego rozkazu wyznaczono inspektorów obwodowych (jap. 勘解由使 kageyushi) kontrolujących sprawozdania zarządców prowincji ustępujących ze stanowiska. Prowadził ustawiczne walki na granicy z Ezo. W 792 zrezygnował z poborowej armii na rzecz milicji lokalnej, zwanej kondei (jap. 健児), rekrutowanej spośród prowincjonalnej szlachty. Przyczynił się do rozkwitu dwóch nowych sekt buddyjskich, Tendai i Shingon, które trzymały się z dala od spraw politycznych.

Po śmierci nadano mu dwa imiona. W stylu chińskim - Kammu, i w stylu japońskim - Yamatonekoamatsuhitsugi'iyaterasu no Mikoto (jap. 日本根子皇統弥照尊). Mauzoleum cesarza Kammu znajduje się w prefekturze Kioto. Nazywa się ono Kashiwabara-no misasagi^[5].

↑ Kunaichō: 桓武天皇 (50)
↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 86-95.
↑ Titsingh, p. 86; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.
↑ Titsingh, p. 86.
↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 420.

Bibliografia

Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
Kanert, Maciej. (2006). Starożytna Japonia, WUJ, Kraków. ISBN 83-233-2152-3
Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto, Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
Tubielewicz, Jolanta. (1984). Historia Japonii, Ossolineum, Wrocław. ISBN 83-04-01486-6
John Whitney Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Warszawa: PIW, 1979. ISBN 83-06-00205-9.

[kunaicho-1] Kunaichō: 桓武天皇 (50)

[titsingh86-95-2] Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 86-95.

[3] Titsingh, p. 86; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.

[4] Titsingh, p. 86.

[5] Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 420.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 61: / Linia 61: @@
 * {{Cytuj książkę | nazwisko=Hall | imię= John Whitney  | inni= | tytuł=Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj | data=1979 | wydawca=PIW | miejsce=Warszawa | isbn=83-06-00205-9}}
-{{Władca-Japonia|urząd=Cesarz Japonii|lata=[[781]]-[[806]]|poprzednik=''[[Kōnin]]''|następca=''[[Heizei]]''}}
 {{Cesarze Japonii}}
 {{Kontrola autorytatywna}}