Pt47: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
literowka |
m drobne techniczne |
||
| Linia 44: | Linia 44: | ||
{{Przypisy|2|przypisy= |
{{Przypisy|2|przypisy= |
||
<ref name="PW">{{Cytuj pismo | nazwisko = Terczyński| imię = Paweł | tytuł = Parowóz serii Pt47| czasopismo = Młody Technik | |
<ref name="PW">{{Cytuj pismo | nazwisko = Terczyński| imię = Paweł | tytuł = Parowóz serii Pt47| czasopismo = Młody Technik | rok = 1987 | miesiąc = styczeń | strony = 92–93}}</ref> |
||
<ref name="TW">{{Cytuj książkę | nazwisko = Pokropiński | imię = Bogdan | tytuł = Parowozy normalnotorowe produkcji polskiej | data = 2007 | wydawca = Wydawnictwa Komunikacji i Łączności | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-206-1617-0}}</ref> |
<ref name="TW">{{Cytuj książkę | nazwisko = Pokropiński | imię = Bogdan | tytuł = Parowozy normalnotorowe produkcji polskiej | data = 2007 | wydawca = Wydawnictwa Komunikacji i Łączności | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-206-1617-0}}</ref> |
||
<ref name="PT">{{Cytuj książkę | nazwisko = Terczyński | imię = Paweł | tytuł = Atlas parowozów | strona = 120 | data = 2003 | wydawca = Poznański Klub Modelarzy Kolejowych | miejsce = Poznań | isbn = 83-901902-8-1}}</ref>. |
<ref name="PT">{{Cytuj książkę | nazwisko = Terczyński | imię = Paweł | tytuł = Atlas parowozów | strona = 120 | data = 2003 | wydawca = Poznański Klub Modelarzy Kolejowych | miejsce = Poznań | isbn = 83-901902-8-1}}</ref>. |
||
Wersja z 21:53, 15 sie 2016
Szablon:Lokomotywa parowa infobox Pt47 – parowóz pośpieszny polskiej konstrukcji produkowany w latach 1948–1951 dla Polskich Kolei Państwowych.
Historia
Po wojnie światowej PKP potrzebowały parowozów do ciężkich dalekobieżnych pociągów pasażerskich. Przy projektowaniu lokomotywy pasażerskiej wykorzystano projekt przedwojennego parowozu serii Pt31[1]. Pierwszy parowóz Pt47 wyprodukowany w Chrzanowie został przekazany 18 sierpnia 1948 roku. Pierwszy parowóz Pt47 wyprodukowany w Poznaniu został przekazany 14 grudnia 1948 roku. W Chrzanowie wyprodukowano 120 lokomotyw, natomiast w Poznaniu wyprodukowano 80 lokomotyw. Ostatni parowóz 25 stycznia 1952 roku przekazano do parowozowni Białystok. Pierwsze maszyny przekazywano do parowozowni Łódź Kaliska, Poznań Osobowy i Wrocław Główny. Następnie stacjonowały w Ostrowie, Warszawie Zachodniej, Piotrkowie, Słupsku, Krakowie i wielu innych. Lokomotywy eksploatowano w ciężkim ruchu pasażerskim na wszystkich liniach głównych. Dodatkowo parowozy prowadziły pociągi towarowe oraz lokalne pociągi osobowe[2]. Jedynym sprawnym parowozem jest Pt47-65 zachowany w parowozowni Wolsztyn[3].
Konstrukcja
W parowozach zamontowano kotły dostarczane z sosnowieckiej firmy Babcock–Zieleniewski. Do parowozów dołączano poniemiecki tender serii 34D48 przystosowany do zamkniętej budki z podwyższoną skrzynią węglową[4]. Później we wrocławskim Pafawagu wyprodukowano tendry serii 33D48 o zwiększonej pojemności. W latach siedemdziesiątych wymieniono wózki we wszystkich tendrach serii 33D48 na nowe, mające wzmocnioną konstrukcję i łożyska toczne. W niektórych parowozach zamontowano mechaniczne podajniki węgla[1]. W kotłach parowozów zabudowano stalowe skrzynie ogniowe z rurami cyrkulacyjnymi. Ostojnice parowozu były belkowe. Zbieralnik pary został zabudowany wraz ze zbiornikiem piasku we wspólnej otulinie[2]. Parowozy posiadały kwadratowe odchylacze dymu i zamkniętą budkę maszynisty[4].
Galeria
-
Parowóz Pt47-112 -
Parowóz Pt47-152 w Skansenie Kolejowym w Chabówce. -
Parowóz Pt47-13 w Skarżysku-Kamiennej
.jpg)
- ↑ a b Bogdan Pokropiński: Parowozy normalnotorowe produkcji polskiej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2007. ISBN 978-83-206-1617-0.
- ↑ a b Paweł Terczyński. Parowóz serii Pt47. „Młody Technik”, s. 92–93, styczeń 1987.
- ↑ Komunikat prasowy PKP CARGO: Parada Parowozów w Wolsztynie.
- ↑ a b Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2003. ISBN 83-901902-8-1.