Vincas Mykolaitis-Putinas

Vincas Mykolaitis-Putinas (ur. 6 stycznia 1893 r. w Pilotiszkach – zm. 7 kwietnia 1967 r. w Kaczerginiach) – litewski poeta i prozaik. Najbardziej znany ze swoich wierszy symbolicznych i powieści "W cieniu ołtarzy".

Vincas Mykolaitis-Putinas

Życiorys

Vincas Mykolaitis przyszedł na świat jako najstarszy syn w wielodzietnej, zamożnej rodzinie chłopskiej. Kształcił się w gimnazjum mariampolskim, gdzie ukończył cztery klasy. W roku 1909 wstąpił do seminarium duchownego w Sejnach. W 1911 r. pod pseudonimem Putinas (lit. "kalina") opublikował swój pierwszy wiersz.

Choć w końcowym okresie studiów seminaryjnych targały nim wątpliwości co do własnego powołania, ostatecznie w 1915 roku przyjął święcenia kapłańskie. Nie podjął jednak pracy duszpasterskiej, lecz w latach 1915 – 1917 kontynuował naukę w Akademii Duchownej w Petersburgu. W 1917 wydał pierwszy zbiór poezji pt. Raudoni žiedai ("Czerwone pierścienie"). Rok później, otrzymawszy stypendium na studia w Europie Zachodniej, wyjechał do Szwajcarii. W latach 1918 – 1923 najpierw na uniwersytecie we Fryburgu, a następnie w Monachium, studiował filozofię oraz historię filozofii i sztuki.

Od 1923 do 1928 roku pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Litewskim, gdzie wykładał współczesną literaturę litewską, wprowadzenie do literatury powszechnej, rozwój liryki litewskiej, a także estetykę. W 1928 otrzymał tytuł profesorski. W latach 1933 – 1937 był przewodniczącym Stowarzyszenia Pisarzy Litewskich.

W roku 1927 ukazał się zbiór jego wierszy symbolicznych Tarp dviejų aušrų ("Między dwoma świtami"). W 1933 ukończył powieść Altorių šešėly ("W cieniu ołtarzy"). Dwa lata później oficjalnie wystąpił ze stanu kapłańskiego i ożenił się. Kolejny istotny zbiór jego poezji – Keliai ir kryžkeliai ("Drogi i rozdroża") – wydano w roku 1936.

Po włączeniu Litwy do Związku Radzieckiego, w latach 1940 – 1954, był profesorem Uniwersytetu Wileńskiego. Z okazji Nowego Roku 1941 pisał: Życzę, aby w 1941 roku życie kulturalne Litwy ożywił duch mądrej stalinowskiej konstytucji oraz by jej przepisy uporządkowały wszystkie sprawy naszej republiki. Gdy Armia Czerwona ponownie zajęła Litwę, nie uciekł na Zachód. W latach 1945 – 1946 był dyrektorem Instytutu Literatury Litewskiej. Od 1941 r. członek Akademii Nauk LSRR.

W tym czasie napisał pierwszą część nieukończonej nigdy powieści Sukilėliai ("Powstańcy"), a także wrócił do tworzenia poezji. Tłumaczył dzieła zagranicznych pisarzy i poetów. Zmarł w 1967 roku w podkowieńskich Kaczerginiach, pochowano go na cmentarzu na Rossie w Wilnie.