Oppidum: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 1: Linia 1:
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
'''Oppidum''' – miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do połowy [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] (na terenach Brytanii do połowy [[I wiek|I w. n.e.]]). Terminu używa się do określenia [[Celtowie|celtyckich]] osad obronnych. Największe z odkrytych oppidów znajduje się w pobliżu miejscowości [[Grabenstetten]] w [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zajmuje ono powierzchnię 1400 ha i ma długość wałów równą 30 km<ref>Praca zbiorowa pod redakcją [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', s. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.</ref>.
'''Oppidum''' – miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do połowy [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] (na terenach Brytanii do połowy [[I wiek|I w. n.e.]]). Terminu używa się do określenia [[Celtowie|celtyckich]] osad obronnych. Największe z odkrytych oppidów znajduje się w pobliżu miejscowości [[Grabenstetten]] w [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zajmuje ono powierzchnię 1400 ha i ma długość wałów równą 30 km<ref>Praca zbiorowa pod redakcją [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', s. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, {{ISBN|83-85719-84-9}}.</ref>.


Inne znane oppida to<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN 83-218-0633-3, s. 80</ref>:
Inne znane oppida to<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, {{ISBN|83-218-0633-3}}, s. 80</ref>:
* [[Kelheim]] 600 ha ([[Niemcy]])
* [[Kelheim]] 600 ha ([[Niemcy]])
* [[Manching]] 380 ha (Niemcy)
* [[Manching]] 380 ha (Niemcy)
Linia 21: Linia 21:
* [[Třísov]] 26 ha (Czechy)
* [[Třísov]] 26 ha (Czechy)


Każde oppidum było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (''murus gallicus''), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Według opisu [[Gajusz Juliusz Cezar|Gajusza Juliusza Cezara]] bramy i mury oppidum [[Avaricum]] były wzmocnione wieżami<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN 83-218-0633-3, s. 77-79</ref>.
Każde oppidum było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (''murus gallicus''), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Według opisu [[Gajusz Juliusz Cezar|Gajusza Juliusza Cezara]] bramy i mury oppidum [[Avaricum]] były wzmocnione wieżami<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, {{ISBN|83-218-0633-3}}, s. 77-79</ref>.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 13:45, 11 gru 2016

Oppidum – miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy II w. p.n.e. do połowy I w. p.n.e. (na terenach Brytanii do połowy I w. n.e.). Terminu używa się do określenia celtyckich osad obronnych. Największe z odkrytych oppidów znajduje się w pobliżu miejscowości Grabenstetten w Wirtembergii, zajmuje ono powierzchnię 1400 ha i ma długość wałów równą 30 km[1].

Inne znane oppida to[2]:

Każde oppidum było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (murus gallicus), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Według opisu Gajusza Juliusza Cezara bramy i mury oppidum Avaricum były wzmocnione wieżami[3].

  1. Praca zbiorowa pod redakcją Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
  2. Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN 83-218-0633-3, s. 80
  3. Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN 83-218-0633-3, s. 77-79