Akordeon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika 31.1.120.225 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Kubakocoj. |
Dodałem ciekawostkę porównująca oba instrumenty z grupy aerofonów. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Niektórzy instrumentoznawcy umieszczają akordeon w grupie [[idiofony|idiofonów]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Drobner |imię= Mieczysław |autor= Mieczysław Drobner |autor link= |inni= |tytuł=Instrumentoznawstwo i akustyka |url= |data= |rok=1997 |miesiąc= |wydawca= Polskie Wydawnictwo Muzyczne |miejsce=Kraków |isbn = 83-224-0469-7 |strony= |rozdział= |adres rozdziału= |cytat =}}</ref><ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Kamiński |imię= Włodzimierz |autor= Włodzimierz Kamiński |autor link= |inni= |tytuł=Instrumenty muzyczne na ziemiach polskich |url= |data= |rok=1971 |miesiąc= |wydawca=PWM |miejsce= |id= |strony= |rozdział= |adres rozdziału= |cytat =}}</ref>, jednak twierdzenie to jest kontrowersyjne, gdyż idiofony same w sobie są źródłem dźwięku, zaś w akordeonie stroiki wprawiane są w drgania poprzez słup powietrza – tak, jak w przypadku aerofonów. Przyporządkowanie akordeonu do idiofonów wynika natomiast z uznania za źródło dźwięku samych stroików, a nie przepływającego przez nie powietrza. |
Niektórzy instrumentoznawcy umieszczają akordeon w grupie [[idiofony|idiofonów]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Drobner |imię= Mieczysław |autor= Mieczysław Drobner |autor link= |inni= |tytuł=Instrumentoznawstwo i akustyka |url= |data= |rok=1997 |miesiąc= |wydawca= Polskie Wydawnictwo Muzyczne |miejsce=Kraków |isbn = 83-224-0469-7 |strony= |rozdział= |adres rozdziału= |cytat =}}</ref><ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Kamiński |imię= Włodzimierz |autor= Włodzimierz Kamiński |autor link= |inni= |tytuł=Instrumenty muzyczne na ziemiach polskich |url= |data= |rok=1971 |miesiąc= |wydawca=PWM |miejsce= |id= |strony= |rozdział= |adres rozdziału= |cytat =}}</ref>, jednak twierdzenie to jest kontrowersyjne, gdyż idiofony same w sobie są źródłem dźwięku, zaś w akordeonie stroiki wprawiane są w drgania poprzez słup powietrza – tak, jak w przypadku aerofonów. Przyporządkowanie akordeonu do idiofonów wynika natomiast z uznania za źródło dźwięku samych stroików, a nie przepływającego przez nie powietrza. |
||
Akordomy jak i organy mają wspólnego to, że do obu z nich powietrze nie jest wdmuchawane przez człowieka tylko pobierane przez otwory, te instrumenty mają także klawisze podobne do tych z pianina, fortepianu, syntezatory. |
|||
== Historia akordeonu == |
== Historia akordeonu == |
||
Wersja z 18:24, 20 gru 2016
Akordeon (fr. Accordéon) – instrument muzyczny zaliczany do grupy aerofonów[1][2] bądź idiofonów dętych (patrz niżej). Jest rodzajem harmonii, opartym na stroikach przelotowych. Prąd powietrza wytworzony przez ręcznie poruszany miech, wprawiając w drganie stroik wywołuje dźwięk. Początkowo działał przy użyciu miechów nożnych, które z czasem zostały zastąpione przez miech ręczny. Instrument ten z prawej strony ma klawiaturę klawiszową (lub guziki w przypadku akordeonu guzikowego), a z lewej guziki (dźwięki basowe, akordy) oraz – choć nie zawsze – manuał melodyczny zwany barytonem.
Niektórzy instrumentoznawcy umieszczają akordeon w grupie idiofonów[3][4], jednak twierdzenie to jest kontrowersyjne, gdyż idiofony same w sobie są źródłem dźwięku, zaś w akordeonie stroiki wprawiane są w drgania poprzez słup powietrza – tak, jak w przypadku aerofonów. Przyporządkowanie akordeonu do idiofonów wynika natomiast z uznania za źródło dźwięku samych stroików, a nie przepływającego przez nie powietrza. Akordomy jak i organy mają wspólnego to, że do obu z nich powietrze nie jest wdmuchawane przez człowieka tylko pobierane przez otwory, te instrumenty mają także klawisze podobne do tych z pianina, fortepianu, syntezatory.
Historia akordeonu
Handdine, prototyp akordeonu, zbudował w 1822 roku Fryderyk Buschmann. Akordeon we współczesnej postaci skonstruował w 1829 roku Cyrill Demian, w Wiedniu.
Budowa instrumentu
- Strona basowa: guziki ułożone w rzędy i szeregi. Szeregi są ułożone według koła kwintowego, dwa pierwsze rzędy wydobywają dźwięki pojedyncze, rząd trzeci akordy durowe, czwarty akordy mollowe, piąty czterodźwięki septymowe, szósty czterodźwięki zmniejszone (po stronie basowej w dwóch ostatnich rzędach mamy guziki, których naciśnięcie powoduje brzmienie trzech dźwięków, odpowiednio z czterodźwięków septymowych i zmniejszonych ale zawsze brzmią tylko trzy gdyż zbudowane są tak, że brzmią bez kwinty).
- Strona melodyczna – może posiadać klawiaturę typu fortepianowego lub guziki ułożone chromatycznie w rzędach trzech do pięciu (są również akordeony guzikowe czterorzędowe).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- ↑ Krzysztof Baculewski et al: Encyklopedia Muzyki. Pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2006. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ Kurt Sachs: Historia instrumentów muzycznych. Przełożył Stanisław Olędzki. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2005. ISBN 83-7233-036-0.
- ↑ Mieczysław Drobner: Instrumentoznawstwo i akustyka. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997. ISBN 83-224-0469-7.
- ↑ Włodzimierz Kamiński: Instrumenty muzyczne na ziemiach polskich. PWM, 1971.