Wodorotlenek litu

Wodorotlenek litu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) wodorotlenek litu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	LiOH
Masa molowa	24 g/mol
Wygląd	bezbarwny
Identyfikacja
Numer CAS	1310-65-2 1310-66-3 (monohydrat)
DrugBank	DB14506
Właściwości Gęstość 1,43 g/cm³; ciało stałe 1,51 g/cm³ (20 °C, monohydrat); ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 12,3 g/100 g (20 °C) 15,4 g/100 g (100 °C) Temperatura topnienia 473 °C 462 °C (monohydrat) Temperatura wrzenia 925 °C (rozkład) 924 °C (monohydrat)
Niebezpieczeństwa Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła Żrący (C) NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 3 1   Numer RTECS OJ6307070
Podobne związki
Inne kationy	NaOH, KOH, RbOH, CsOH
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wodorotlenek litu, (LiOH) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy zasad. Występuje jako odmiana bezwodna lub monohydrat (LiOH · H₂O).

Właściwości

Wodorotlenek litu jest ciałem stałym bezbarwnym (bezwodny) lub barwy białej (monohydrat), rozpuszczalnym w wodzie. pH jego roztworów wynosi ok. 12.

Reaguje z kwasami, dając sole litu, np.: LiOH + HCl → LiCl + H₂O.

Bezwodny wodorotlenek litu ma właściwości higroskopijne.

Uwodniony wodorotlenek litu podczas ogrzewania traci wodę krystalizacyjną.

Powoduje denaturację białka.

Otrzymywanie

Można go otrzymać w wyniku elektrolizy wodnego roztworu chlorku litu lub w reakcji siarczanu litu z wodorotlenkiem sodu:

Li₂SO₄ + 2 NaOH → Na₂SO₄ + 2 LiOH.

Zastosowanie

Stosuje się go jako domieszkę do specjalnych stopów łożyskowych. Jest często stosowany jako składnik polepszający właściwości mechaniczne stopów glinu i ołowiu. Jego stop z magnezem i niewielką domieszką srebra jest lżejszy od wody, ma dobre właściwości mechaniczne i jest odporny na korozję.

Znalazł szerokie zastosowanie w technice jądrowej. Wchodzi także w skład prętów sterujących w reaktorach jądrowych.

Używa się go także w syntezie organicznej jako katalizator i w roztworze w aminach alifatycznych jako silny czynnik redukujący.

Jego sole są ponadto wykorzystywane w hutnictwie szkła i ceramice, do produkcji smarów, w przemyśle elektrotechnicznym (akumulatory), syntezie organicznej oraz w lecznictwie.

Toksyczność

Podczas połknięcia substancji może nastąpić podrażnienie błon śluzowych ust, gardła, przełyku i dróg pokarmowych oraz perforacja przełyku i żołądka.

Przy kontakcie wodorotlenku litu z oczami występują poparzenia oraz utrata wzroku.

Pary wodorotlenku litu działają drażniąco na drogi oddechowe oraz parząco na skórę.

Pierwsza pomoc

Oczy skażone wodorotlenkiem litu należy przepłukać przez co najmniej 10 minut dużą ilością wody, zaś skażoną skórę należy przepłukać dużą ilością wody oraz zastosować glikol polietylenowy.

Po spożyciu substancji należy podać choremu dużą ilość wody. Nie należy powodować wymiotów ani nie próbować zobojętniać substancji.

Działanie na organizmy wodne

Wodorotlenek litu działa szkodliwie na organizmy wodne. Szkodliwość zależy od wartości pH. Dawka toksyczna dla ryb wynosi 100 mg/l, zaś dla roślin 0,2 mg/l (w przeliczeniu na lit).

Bibliografia

• Karta charakterystyki wodorotlenku litu jednowodnego.
• Związki litu.
• Witold Mizerski: Tablice chemiczne. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2004.brak strony w książce