Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. |
m poprawiam przekierowania |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
Na wniosek biskupów polskich Święta Kongregacja Obrzędów przeniosła w 1924 obchody tego święta na 3 maja. W 1925 roku rozciągnięto je na wszystkie polskie diecezje, tym samym połączono świętowanie rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz święta Królowej Korony Polskiej. |
Na wniosek biskupów polskich Święta Kongregacja Obrzędów przeniosła w 1924 obchody tego święta na 3 maja. W 1925 roku rozciągnięto je na wszystkie polskie diecezje, tym samym połączono świętowanie rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz święta Królowej Korony Polskiej. |
||
Po [[Okupacja niemiecka |
Po [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|napaści Niemiec na Polskę w 1939]] władze okupacyjne zakazały obchodzenia święta Królowej Korony Polskiej. Nie uznawały go również nowe władze [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polski Ludowej]] po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], święto obchodzono tylko w liturgii kościelnej. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 16:47, 9 maj 2017
Najświętsza Maryja Panna Królowa Korony Polskiej – witraż w Katedrze Łacińskiej we Lwowie, miejscu ślubów króla Jana Kazimierza | |
Dzień | |
---|---|
Typ święta | |
Religie | |
Inne nazwy |
Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej |
Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – święto (uroczystość liturgiczna) obchodzone w Kościele katolickim w Polsce w dniu 3 maja.
Święto zostało ustanowione przez papieża Benedykta XV w 1920 na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918. Upamiętnia ono śluby lwowskie króla Jana Kazimierza, który podczas potopu szwedzkiego powierzył Polskę opiece Matki Bożej.
Kult Królowej Korony Polskiej upowszechniał się po rozbiorach Polski, szczególnie w środowisku emigracji polskiej we Francji oraz wśród mieszkańców Lwowa i Krakowa, i odegrał wielką rolę w pracy nad budzeniem poczucia i świadomości narodowej. Zaborcy doceniali znaczenie tego kultu i prowadzili walkę z jego propagowaniem, nakazując m.in. usuwanie wezwania „Królowa Korony Polskiej” z Litanii loretańskiej, zwalczając pielgrzymki do Częstochowy, usuwając z bibliotek publikacje o Królowej Korony Polskiej i ścigając procesami posiadanie i rozpowszechnianie kopii obrazu jasnogórskiego.
Inicjatywę ustanowienia specjalnego święta maryjnego związanego z tym tytułem wysunęło najprawdopodobniej powstałe we Lwowie Bractwo Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, poświęcające pierwszą niedzielę maja modlitwom dziękczynnym za opiekę Maryi nad Polską. Pomysł poparł arcybiskup Józef Bilczewski, a papież Pius X w 1909 ustanowił święto Królowej Korony Polskiej dla diecezji lwowskiej i przemyskiej, polecając obchodzić je w pierwszą niedzielę maja. W 1914 obchody przeniesiono z pierwszej niedzieli maja na 2 maja.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości biskupi polscy zaproponowali papieżowi ustanowienie święta Maryi Królowej Polski w dniu 3 maja, tak aby podkreślić związek tego święta z pierwszą polską konstytucją uchwaloną 3 maja 1791 przez Sejm Czteroletni. Konstytucja wypełniła w swoich założeniach część ślubowań Jana Kazimierza – król zobowiązywał się uroczyście wziąć pod opiekę lud polski i zaprowadzić sprawiedliwość społeczną.
Na wniosek biskupów polskich Święta Kongregacja Obrzędów przeniosła w 1924 obchody tego święta na 3 maja. W 1925 roku rozciągnięto je na wszystkie polskie diecezje, tym samym połączono świętowanie rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz święta Królowej Korony Polskiej.
Po napaści Niemiec na Polskę w 1939 władze okupacyjne zakazały obchodzenia święta Królowej Korony Polskiej. Nie uznawały go również nowe władze Polski Ludowej po II wojnie światowej, święto obchodzono tylko w liturgii kościelnej.
Zobacz też
Bibliografia
- Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Wiara.pl, 2003-05-02. [dostęp 2014-04-27].