Naginata: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ORTOGRAFIA!!! Uczono kogo? czego? kobiety, a nie kogo? co? kobiet. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Dog - Hata Rokurozaemon with his dog.jpg|thumb|115px|[[Samuraj]] uzbrojony w naginatę]] |
[[Plik:Dog - Hata Rokurozaemon with his dog.jpg|thumb|115px|[[Samuraj]] uzbrojony w naginatę]] |
||
[[Plik:Naginata japońska.jpg|mały|Kosa bojowa - naginata japońska, XIX wiek, Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie]] |
|||
{{nihongo|'''Naginata'''|長刀 lub 薙刀}} – [[Japonia|japońska]] [[broń drzewcowa]], używana w sztuce walki [[naginata-do]]. |
{{nihongo|'''Naginata'''|長刀 lub 薙刀}} – [[Japonia|japońska]] [[broń drzewcowa]], używana w sztuce walki [[naginata-do]]. |
||
Wersja z 11:48, 10 lip 2017
Naginata (jap. 長刀 lub 薙刀) – japońska broń drzewcowa, używana w sztuce walki naginata-do.
Tradycyjna naginata składa się z drzewca o długości ok. 180 cm oraz elastycznie zamocowanego na nim żeleźca o długości ok. 40 cm i kształcie zbliżonym do ostrza japońskiego miecza – katany bądź tachi, dzięki czemu mogła służyć zarówno do kłucia jak i cięcia. Długość drzewca podana powyżej jest jedynie uśrednioną długością, bowiem przez wieki używania wahała się od 60 cm do około 3 metrów. Podobnie jest z żeleźcem – jego długość wahała się od 15 cm do około 60 cm, różne były także szerokości ostrza i stopień zakrzywienia.
Naginata używana była początkowo w roli broni podstawowej uboższego samuraja i tych, którzy pretendowali do takiego tytułu. Wykształciła się wtedy sztuka używania naginaty (naginata-do), która opierała się na wykorzystaniu elastyczności zamocowania żeleźca. Około roku 1400 n.e. jej użycie zdegradowano do roli włóczni używanej w szeregach piechoty (użycie podobne do falangi macedońskiej). W czasach siogunatu walki naginatą uczono kobiety z rodów samurajskich.
Aktualnie używa się do ćwiczeń naginaty drewnianej z żeleźcem bambusowym.