Władysław Bojarski (prawnik): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Joaziela (dyskusja | edycje)
m Ulica
Ytabak (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, drobne techniczne
Linia 21: Linia 21:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Władysław Bojarski''' (ur. [[21 maja]] [[1931]] we [[Wołochy (woj. tarnopolskie)|Wołochach]]; zm. [[27 marca]] [[2000]] w [[Toruń|Toruniu]]) – [[Polska|polski]] [[profesor]] [[nauki prawne|nauk prawnych]], zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.
'''Władysław Bojarski''' (ur. [[21 maja]] [[1931]] we [[Wołochy (woj. tarnopolskie)|Wołochach]]; zm. [[27 marca]] [[2000]] w [[Toruń|Toruniu]]) – [[Polska|polski]] [[tytuł naukowy|profesor]] [[nauki prawne|nauk prawnych]], zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.



== Życiorys ==
== Życiorys ==
W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w [[Jarosław]]iu. Maturę zdał w 1959 roku w [[Kraków|Krakowie]]. Studiował filozofię prawa w [[Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów|Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów]] w latach 1952-1959, a następnie prawo na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] (1959-1962) i [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] otrzymał w 1964 roku za rozprawę zatytułowaną ''Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym''. W 1971 [[habilitacja|habilitował]] się pracą pt. ''Emfitenza według prawa rzymskiego''. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.
W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w [[Jarosław]]iu. Maturę zdał w 1959 roku w [[Kraków|Krakowie]]. Studiował filozofię prawa w [[Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów|Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów]] w latach 1952-1959, a następnie prawo na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] (1959-1962) i [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. [[doktor (stopień naukowy)|Stopień naukowy doktora]] otrzymał w 1964 za rozprawę zatytułowaną ''Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym''. W 1971 [[habilitacja|habilitował]] się pracą pt. ''Emfitenza według prawa rzymskiego''. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.


Był członkiem [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]], [[Towarzystwo Naukowe w Toruniu|Towarzystwa Naukowego w Toruniu]], [[Polskie Towarzystwo Historyczne|Polskiego Towarzystwa Historycznego]] i [[Polskie Towarzystwo Filologiczne|Polskiego Towarzystwa Filologicznego]]. Odbywał staże naukowe we [[Włochy|Włoszech]], na uniwersytetach w [[Rzym]]ie, [[Padwa|Padwie]] i [[Neapol]]u. W 1965 roku rozpoczął nauczanie prawa rzymskiego. Początkowo na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], w którym pracował jedynie w roku akademickim 1965/1966. W latach 1966-2000 pracował na [[Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu|Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu]], gdzie pełnił funkcję [[prorektor]]a (1981-1982) i [[prodziekan]]a Wydziału Prawa i Administracji (1975-1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972-2000 i Katedrą Prawa Kanonicznego w latach 1991-2000. W latach 1992-2000 pracował również na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza]] w Poznaniu.
Był członkiem [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]], [[Towarzystwo Naukowe w Toruniu|Towarzystwa Naukowego w Toruniu]], [[Polskie Towarzystwo Historyczne|Polskiego Towarzystwa Historycznego]] i [[Polskie Towarzystwo Filologiczne|Polskiego Towarzystwa Filologicznego]]. Odbywał staże naukowe we [[Włochy|Włoszech]], na uniwersytetach w [[Rzym]]ie, [[Padwa|Padwie]] i [[Neapol]]u. W 1965 roku rozpoczął nauczanie prawa rzymskiego. Początkowo na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], w którym pracował jedynie w roku akademickim 1965/1966. W latach 1966-2000 pracował na [[Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu|Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu]], gdzie pełnił funkcję [[prorektor]]a (1981-1982) i [[prodziekan]]a Wydziału Prawa i Administracji (1975-1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972-2000 i Katedrą Prawa Kanonicznego w latach 1991-2000. W latach 1992-2000 pracował również na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza]] w Poznaniu.
Linia 40: Linia 39:


{{SORTUJ:Bojarski, Władysław}}
{{SORTUJ:Bojarski, Władysław}}

[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]]
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej]]

Wersja z 10:29, 26 lip 2017

Władysław Bojarski
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1931
Wołochy, Polska (obecnie Ukraina)

Data i miejsce śmierci

27 marca 2000
Toruń, Polska

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo kanoniczne i prawo rzymskie
Alma Mater

Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów
KUL
UJ

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

UW
UMK
UAM

Okres zatrudn.

1965-1966
1966-2000
1992-2000

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Władysław Bojarski (ur. 21 maja 1931 we Wołochach; zm. 27 marca 2000 w Toruniu) – polski profesor nauk prawnych, zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.

Życiorys

W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w Jarosławiu. Maturę zdał w 1959 roku w Krakowie. Studiował filozofię prawa w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów w latach 1952-1959, a następnie prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1959-1962) i Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień naukowy doktora otrzymał w 1964 za rozprawę zatytułowaną Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym. W 1971 habilitował się pracą pt. Emfitenza według prawa rzymskiego. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.

Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Odbywał staże naukowe we Włoszech, na uniwersytetach w Rzymie, Padwie i Neapolu. W 1965 roku rozpoczął nauczanie prawa rzymskiego. Początkowo na Uniwersytecie Warszawskim, w którym pracował jedynie w roku akademickim 1965/1966. W latach 1966-2000 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pełnił funkcję prorektora (1981-1982) i prodziekana Wydziału Prawa i Administracji (1975-1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972-2000 i Katedrą Prawa Kanonicznego w latach 1991-2000. W latach 1992-2000 pracował również na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Jego imieniem nazwano ulicę na toruńskim kampusie przy której pod numerem 3 mieści się Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w budynku Collegium Iuridicum Novum.

Odznaczenia

Bibliografia

  • Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 106. ISBN 83-231-1988-0.
  • Wojciech Dajczak: Władyslaw Bojarski (1931-2000). bibliografie.wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2015-09-01]. (pol.).
  • {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).[martwy link]