Monaster Przemienienia Pańskiego w Tryhorach: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne, drobne merytoryczne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Klasztory prawosławne na Ukrainie|Tryhory]] |
[[Kategoria:Klasztory prawosławne na Ukrainie|Tryhory]] |
||
[[Kategoria:Kościół unicki w I Rzeczypospolitej]] |
[[Kategoria:Kościół unicki w I Rzeczypospolitej]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Monastery Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego|Tryhory]] |
[[Kategoria:Monastery Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego|Tryhory]] |
||
⚫ |
Wersja z 08:31, 1 sie 2017
Widok ogólny | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Kościół | |
Eparchia | |
Ihumen |
Galakcjon (Korniczuk)[1] |
Klauzura |
nie |
Typ monasteru |
męski |
Liczba mnichów (2012) |
9 |
Obiekty sakralne | |
Sobór |
Przemienienia Pańskiego |
Cerkiew |
św. Barbary |
Fundator |
Nikołaj i Fiodor Woroniczowie (?) |
Data budowy |
XVI–XVII w. |
Data zamknięcia |
1939 |
Data reaktywacji |
1990 |
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
50°11′54″N 28°22′22″E/50,198333 28,372778 | |
Strona internetowa |
Monaster Przemienienia Pańskiego w Tryhorach – prawosławny męski klasztor w Tryhorach[a], w jurysdykcji eparchii żytomierskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Dokładny czas powstania monasteru nie jest znany. Według Urszuli Pawluczuk wspólnota funkcjonowała już w XVI stuleciu[2]. Według innego źródła klasztor powstał po 1575, lub też ufundowali go w 1613 Nikołaj i Fiodor Woroniczowie[3]. Według SgKP, klasztor został założony w roku 1583[4].
Monaster należał do Kościoła prawosławnego, podlegając bezpośrednio metropolicie kijowskiemu, do 1723, gdy przyjął unię. Przełożeni klasztoru zaczęli posługiwać się wówczas łacińskim tytułem superiora. W końcu XVIII w. w monasterze przebywało tylko dziesięciu mnichów, zaś sytuacja ekonomiczna wspólnoty była bardzo trudna[3]. Mimo to w 1782 w klasztorze wzniesiono murowany budynek mieszkalny z celami mnichów na miejscu starszego drewnianego obiektu, następnie zbudowano cerkwie Świętych Niewiast Niosących Wonności i św. Barbary[3].
Wskutek rozbiorów Polski Tryhory razem z całą ziemią żytomierską znalazły się w granicach Imperium Rosyjskiego. W ramach stopniowej likwidacji Kościoła unickiego w tym państwie z praktyki liturgicznej klasztoru usunięto elementy pochodzenia łacińskiego (m.in. organy), zaś w latach 1839–1841 kierowano do niego najbardziej niechętnych przejściu na prawosławie duchownych unickich (Kościół prawosławny na ziemiach litewskich i białoruskich został zlikwidowany na synodzie połockim w 1839)[3]. W 1841 monaster w Tryhorach oficjalnie przyłączył się do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[5]. W latach 1848–1852 w klasztorze wzniesiono nową cerkiew Objawienia Pańskiego, zaś w 1873 ukończono budowę nowej głównej świątyni wspólnoty – soboru Przemienienia Pańskiego. W 1842 wspólnotę zaliczono do monasterów II klasy, z szesnastoma etatami[b]. Od 1883 monaster prowadził szkołę parafialną[3]. Po 1915 na bieżeństwo do monasteru udały się mniszki klasztoru w Turkowicach[6].
Po rewolucji październikowej wspólnota została poddana prześladowaniom, zaś w 1939 ostatecznie zlikwidowana. Cerkwie Świętych Niewiast Niosących Wonności i Objawienia Pańskiego zostały zniszczone. W 1941 okupacyjne władze hitlerowskie zgodziły się na otwarcie soboru monasterskiego w charakterze cerkwi parafialnej. Funkcję tę obiekt spełniał do 1990; w budynku mieszkalnym dla mnichów mieściła się po wojnie szkoła średnia. Monaster został w 1990 reaktywowany i według danych z 2012 przebywa w nim dziewięciu mnichów i 11 posłuszników[3].
Szczególnym kultem otoczona jest w monasterze osiemnastowieczna Tryhorska Ikona Matki Bożej[3].
Linki zewnętrzne
- ↑ Współczesna nazwa ukraińska: Tryhirja (Тригір'я)
- ↑ Tj. z prawem przyjmowania szesnastu braci w następującej proporcji: przełożony noszący godność archimandryty, sześciu hieromnichów, trzech hierodiakonów, dwóch mnichów bez święceń duchownych, czterech posłuszników.
- ↑ Главная
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ a b c d e f g Спасо-Преображенський Тригірський чоловічий монастир
- ↑ Tryhurya, Tryhory, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 529 .
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 30. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 161. ISBN 978-83-7431-127-4.