Jan Hińcza z Rogowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m redakcyjne |
|||
Linia 26: | Linia 26: | ||
W 1440 towarzyszył [[Władysław III Warneńczyk|Władysławowi Warneńczykowi]] w podróży na Węgry. W latach 1447–1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443–1452 był kasztelanem [[Rozprza (województwo łódzkie)|rozpierskim]]. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego, jako rycerz i dyplomata brał udział w [[Wojna trzynastoletnia|wojnie trzynastoletniej]] wraz z [[Mikołaj Szarlejski|Mikołajem Szarlejskim]] włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierzowi]] w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim{{r|Hińcza z Rogowa zm 1473 kasztelan}}. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445–1473 zarządzał [[Zamek w Mirowie|zamkiem w Mirowie]] mianując burgrabiów{{r|Urzędnicy łęczyccy sieradzccy}}. |
W 1440 towarzyszył [[Władysław III Warneńczyk|Władysławowi Warneńczykowi]] w podróży na Węgry. W latach 1447–1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443–1452 był kasztelanem [[Rozprza (województwo łódzkie)|rozpierskim]]. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego, jako rycerz i dyplomata brał udział w [[Wojna trzynastoletnia|wojnie trzynastoletniej]] wraz z [[Mikołaj Szarlejski|Mikołajem Szarlejskim]] włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierzowi]] w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim{{r|Hińcza z Rogowa zm 1473 kasztelan}}. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445–1473 zarządzał [[Zamek w Mirowie|zamkiem w Mirowie]] mianując burgrabiów{{r|Urzędnicy łęczyccy sieradzccy}}. |
||
Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji głównie na rzecz kościoła katolickiego. W 1459 rozpoczął budowę [[Kaplica Hińczy z Rogowa na Wawelu|rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu]]. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała [[Zbigniew Oleśnicki|Zbigniewa Oleśnickiego]] wspierał finansowo budowę [[Kościół św. Bernardyna w Krakowie|kościoła Bernardynów na Stradomiu]]. Dla [[Bernardynki|bernardynek]] ufundował drewniany [[Kościół św. Agnieszki w Krakowie|kościół św. Agnieszki]]. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w [[Krzepice|Krzepicach]] klasztoru kanoników laterańskich{{r|swietyjakubkrzepice-}}. W Kole przy [[Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole|Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego]] ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu, w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej{{r|Janina Kalinowska Jan Hińcza}}. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528). |
Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji głównie na rzecz kościoła katolickiego. W 1459 rozpoczął budowę [[Kaplica Hińczy z Rogowa na Wawelu|rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu]]. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała [[Zbigniew Oleśnicki (kardynał)|Zbigniewa Oleśnickiego]] wspierał finansowo budowę [[Kościół św. Bernardyna w Krakowie|kościoła Bernardynów na Stradomiu]]. Dla [[Bernardynki|bernardynek]] ufundował drewniany [[Kościół św. Agnieszki w Krakowie|kościół św. Agnieszki]]. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w [[Krzepice|Krzepicach]] klasztoru kanoników laterańskich{{r|swietyjakubkrzepice-}}. W Kole przy [[Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole|Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego]] ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu, w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej{{r|Janina Kalinowska Jan Hińcza}}. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528). |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 12:39, 21 wrz 2017
Herb Działosza | |
Data urodzenia |
1405–1410 |
---|---|
Data śmierci |
29 września 1473 |
Rodzice | |
Wojny i bitwy | |
Administracja |
podskarbi koronny, kasztelan sandomierski |
Jan Hińcza z Rogowa herbu Działosza (ur. pomiędzy 1405 a 1410, zm. 29 września 1473) – podskarbi koronny, kasztelan sandomierski.
Był najmłodszym synem Hińczy z Rogowa. W 1427 przebywał na dworze króla Władysława Jagiełły, gdzie został oskarżony o romans z królową Sonką Holszańską[1]. Następnie związał się z ruchem husyckim kierowanym przez Spytka z Melsztyna. Opuścił go jednak przed decydująca walką i przeszedł na stronę przeciwną [2]. W 1439 w czasie bitwy pod Grotnikami dowodził wojskami atakującymi obóz husytów w zakolu Nidy[3].
- Osobny artykuł:
W 1440 towarzyszył Władysławowi Warneńczykowi w podróży na Węgry. W latach 1447–1460 pełnił funkcję podskarbiego koronnego, w latach 1443–1452 był kasztelanem rozpierskim. W 1452 pełnił funkcje starosty nieszawskiego, jako rycerz i dyplomata brał udział w wojnie trzynastoletniej wraz z Mikołajem Szarlejskim włączył się czynnie o przyłączenie Prus do Polski. Wg Jana Długosza brał udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w 1455 i 1464 roku. W 1457 towarzyszył w orszaku królowi Kazimierzowi w czasie wizyty w Gdańsku. Od 1453 był kasztelanem sieradzkim. W 1460 został mianowany kasztelanem sandomierskim, w 1466 został starostą krzepickim a w 1572 starostą golubskim[4]. Ożenił się z Dorotą Koziegłowską (zm. ok. 1489) herbu Lis. W jej imieniu w latach 1445–1473 zarządzał zamkiem w Mirowie mianując burgrabiów[5].
Dysponując ogromnym majątkiem dokonał wielu fundacji głównie na rzecz kościoła katolickiego. W 1459 rozpoczął budowę rodzinnego mauzoleum kaplicy na Wawelu. W rodzinnym Rogowie ufundował drewniany kościół, po śmierci kardynała Zbigniewa Oleśnickiego wspierał finansowo budowę kościoła Bernardynów na Stradomiu. Dla bernardynek ufundował drewniany kościół św. Agnieszki. W 1466 jako starosta krzepicki za zgodą króla wyraził zgodę na utworzenie w Krzepicach klasztoru kanoników laterańskich[6]. W Kole przy Kościele Podwyższenia Krzyża Świętego ufundował i uposażył kolegium mansjonarzy. Wspierał szpitale: św. Ducha w Krakowie, św. Jadwigi na Stradomiu, w testamencie zapisał srebrne naczynia katedrze wawelskiej[7]. Wobec bezpotomnej śmierci Jana Hińczy pozostawiony przez niego majątek odziedziczyły wnuki siostry Małgorzaty synowie Jana Kobylańskiego starosty brzeskiego (zm. 1471) Jan i Jakub Kobylański (zm. 1528).
Przypisy
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieBożena Czwojdrak Jan Hińcza
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwienhpedia-
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieTadeusz Manteuffel Historia
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieHińcza z Rogowa zm 1473 kasztelan
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieUrzędnicy łęczyccy sieradzccy
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieswietyjakubkrzepice-
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieJanina Kalinowska Jan Hińcza
BŁĄD PRZYPISÓW