Marcin Kazanowski (1563–1636): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 060 edycji
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
m Halfbricking przeniósł stronę Marcin Kazanowski (1563-1636) do Marcin Kazanowski (1563–1636): int.
(Brak różnic)

Wersja z 03:34, 24 wrz 2017

Marcin Kazanowski
Ilustracja
Herb
Grzymała
Rodzina

Kazanowscy

Data urodzenia

1563

Data i miejsce śmierci

28 marca 1636
Kamieniec

Ojciec

Mikołaj Kazanowski

Matka

Katarzyna Korycińska

Żona

Katarzyna Starzycka

Dzieci

Dominik Aleksander Kazanowski, Adam Kazanowski, Elżbieta Kazanowska

Marcin Kazanowski herbu Grzymała (ur. 1563, zm. 28 marca 1636 Kamieniec) – hetman polny koronny (1633-1636), od 1633 wojewoda podolski, od 1622 kasztelan halicki. Starosta bohusławski 1622, tłumacki 1627, dźwinogrodzki 1628, przedborski i niżyński 1634.

Brał udział w wojnach Rzeczypospolitej z Rosją, Szwecją, Turcją i Mołdawią.

Rodzina

Syn Mikołaja Kazanowskiego (zm. 1539) i Katarzyny Korycińskiej. W 1600 poślubił Katarzynę Starzycką, z którą miał trójkę dzieci: Dominika Aleksandra wojewodę bracławskiego, Adama oboźnego koronnego i Elżbietę – żonę Mikołaja Potockiego "Niedźwiedziej Łapy".

Życiorys

Plan bitwy

W 1608 mianowany rotmistrzem królewskim. Podczas słynnej zwycięskiej bitwy St. Żółkiewskiego pod Kłuszynem dowodził swoim pułkiem[1]. W czasie wyprawy Władysława IV na Moskwę w 1617 był mianowany regimentarzem (doszło wówczas do spięć między ambitnym Kazanowskim a hetmanem wielkim litewskim Janem Karolem Chodkiewiczem, który nawet cisnął w niego przy wojsku buzdyganem). Wiosną 1618 na czele 6000 Polaków zdobył Starodub. W 1620 umacniał polski obóz w bitwie pod Cecorą, dostał się do niewoli, ale przebrany za zwykłego żołnierza za mały okup odzyskał wolność. W 1628 został pułkownikiem królewskim. W roku 1629 brał udział w Bitwie o Górzno przeciwko Szwedom, jako dowodzący oficer hetmana Stanisława Koniecpolskiego.

Mianowany 1632 wojewodą podolskim. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa podolskiego w 1632 roku[2]. W 1633 już jako hetman polny koronny wyruszył na wyprawę smoleńską. Był komisarzem królewskim podpisującym pokój w Polanowie 1634 z Rosją. Odkryta Legenda Madonny Bołszowieckiej mówi, że podczas jednej z wypraw w obronie Rzeczypospolitej przeciwko Tatarom hetman Kazanowski odkrył ikonę Błogosławionej Dziewicy. Zostało to przez jego wojska odczytane jako cud i podniosło ich morale, prowadząc do zwycięstwa nad Tatarami.

Razem z żoną został pochowany w kościele Karmelitów w Bołszowcach, który ufundował. Szczątki hetmana Kazanowskiego odnaleźli archeolodzy z Wrocławia podczas prowadzenia prac zabezpieczających kościół w 2006 roku[3].

  1. ↑ Leszek Podhorodecki, Stanisław Żółkiewski, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1988, ISBN 83-205-4082-8, str. 164-177
  2. ↑ Suffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych, y W. X. Litewskiego, Zgodnie ná Naiásnieyssego Władisława Zygmunta ... roku 1632 ... Woiewodztwo Krákowskie., [b.n.s.]
  3. ↑ Kurier Galicyjski, Historia sanktuarium w Bołszowcach i Odnowa, s. 9

Bibliografia

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Hetmani polni koronni

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Kazanowski_(1563–1636)&oldid=50445148”