Katastrofa lotnicza na Ławicy (1977): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m infobox
m Usunięto kategorię "Historia Poznania"; Dodano kategorię "Historia Poznania po 1945" za pomocą HotCat
Linia 42: Linia 42:
[[Kategoria:Katastrofy lotnicze w Polsce]]
[[Kategoria:Katastrofy lotnicze w Polsce]]
[[Kategoria:Katastrofy w Polsce 1944–1989]]
[[Kategoria:Katastrofy w Polsce 1944–1989]]
[[Kategoria:Historia Poznania]]
[[Kategoria:Historia Poznania po 1945]]
[[Kategoria:Wojsko Polskie w Poznaniu]]
[[Kategoria:Wojsko Polskie w Poznaniu]]

Wersja z 15:17, 6 paź 2017

Katastrofa lotnicza na Ławicy
Państwo

 Polska

Miejsce

Port lotniczy Poznań-Ławica

Rodzaj zdarzenia

zderzenie samolotu z ziemią

Data

14 lutego 1977

Godzina

8:17

Ofiary śmiertelne

8 osób

Położenie na mapie
[[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Położenie miejsca katastrofy na mapie|]]
{{{opis mapy}}}
brak współrzędnych

Katastrofa lotnicza na Ławicy miała miejsce 14 lutego 1977 roku o godz. 8:17. Zginęło w niej 3 członków załogi oraz 5 pasażerów – wysokich rangą oficerów Wojsk Lotniczych PRL.

Przebieg katastrofy

Samolot An-2 wystartował w kierunku na Warszawę zaraz po godz. 8, w trudnych warunkach atmosferycznych. Na pokładzie znajdowała się komisja Dowództwa Wojsk Lotniczych, mająca dokonać przeglądu lotniska w Warszawie. Po wykonaniu lotu w lewym kręgu, na wysokości 400 m załoga uznała, że wobec warunków atmosferycznych wykonanie zadania jest niemożliwe. O godz. 8:09 pilot zameldował, że wraca na lotnisko, a o godz. 8:17 nastąpiło zderzenie maszyny z ziemią. Katastrofy nikt nie przeżył.

Przyczyny katastrofy

Za przyczyny katastrofy uznano:

  • niedopuszczalne przechylenie samolotu w czasie zajścia do lądowania, spotęgowane włączeniem trymera lotek w kierunku przechylenia,
  • niewłaściwe dowodzenie załogą,
  • wykonanie zajścia do lądowania w trudnych warunkach atmosferycznych, bez wykorzystania środków radiotechnicznych.

Ofiary katastrofy

  • ppłk Henryk Wiktor Bełżek – oficer Oddziału Organizacji i planowania Szefostwa Wojsk Łączności i Radiolokacyjnego Ubezpieczania lotów
  • sierż. sztab. Franciszek Gierwazik – technik pokładowy, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • ppłk pil. inż. Hieronim Jerzak – starszy inspektor Zarządu Szkolenia Lotniczego Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • kpt. mgr inż. Marek Kozłowski
  • ppłk pil. inż. Mieczysław Piętowski – starszy inspektor Zarządu szkolenia Lotniczego Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • płk dypl. pil. Józef Piorun – starszy oficer Wydziału Planowania Operacyjnego Sztabu Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • Wojciech Rzepka – II pilot, 17 Eskadra Łącznikowa Dowództwa Wojsk Lotniczych
  • Andrzej Wiktor Wawrzaszek – I pilot, dowódca załogi[1]
  1. Polskie Lotnictwo Wojskowe 1945-2010. Rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze, red. płk. rez. nawig. dr Józef Zieliński, Warszawa 2011, s. 417 – 419