Sunderland A.F.C.: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kosimus (dyskusja | edycje)
182 edycje
m Najnowszy dodatek do historii + usunięcie trenera z infoboksa (zwolniony)
Linia 19: Linia 19:
|właściciel = [[Ellis Short]]
|właściciel = [[Ellis Short]]
|prezes = [[Ellis Short]]
|prezes = [[Ellis Short]]
|trener = [[Simon Grayson]]
|trener = wakat
|asystent trenera =
|asystent trenera =
|liga = [[Football League Championship|Championship]]
|liga = [[Football League Championship|Championship]]
Linia 67: Linia 67:
[[Plik:Peter Reid Sunderland 1998small.jpg|mały|prawo|Peter Reid prowadził drużynę w latach 1997-2002]]
[[Plik:Peter Reid Sunderland 1998small.jpg|mały|prawo|Peter Reid prowadził drużynę w latach 1997-2002]]
W 1997 roku po 99 latach zespół Sunderlanu pożegnał się z [[Roker Park]]. Klub zmienił siedzibę na [[Stadium of Light]], obiekt o pojemności 49 000 miejsc. W pierwszym sezonie po zmianie stadionu (1997/98), Sunderland ukończył rozgrywki na 3. miejscu. W walce o awans do [[Premier League]] doszedł do finału. W ostatnim meczu sezonu lepszą drużyną okazał się [[Charlton Athletic F.C.|Charlton Athletic]]. W meczu na Wembley padł remis 4:4. Zwycięzcę wyłoniły rzuty karne, które zakończyły się wynikiem 7:6 dla Charltonu. Kolejny sezon drużynie ze [[Stadium of Light]] przyszło grać w drugiej lidze. W sezonie 1998/99 Sunderland zdobył mistrzostwo Division One i uzyskał awans do Premier League. Dokonali tego w imponującym stylu, ustanawiając rekord zdobytych punktów w jednym sezonie (105 punktów). W pierwszym roku po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej uplasowali się na 7. miejscu (najwyższe od 45 lat).
W 1997 roku po 99 latach zespół Sunderlanu pożegnał się z [[Roker Park]]. Klub zmienił siedzibę na [[Stadium of Light]], obiekt o pojemności 49 000 miejsc. W pierwszym sezonie po zmianie stadionu (1997/98), Sunderland ukończył rozgrywki na 3. miejscu. W walce o awans do [[Premier League]] doszedł do finału. W ostatnim meczu sezonu lepszą drużyną okazał się [[Charlton Athletic F.C.|Charlton Athletic]]. W meczu na Wembley padł remis 4:4. Zwycięzcę wyłoniły rzuty karne, które zakończyły się wynikiem 7:6 dla Charltonu. Kolejny sezon drużynie ze [[Stadium of Light]] przyszło grać w drugiej lidze. W sezonie 1998/99 Sunderland zdobył mistrzostwo Division One i uzyskał awans do Premier League. Dokonali tego w imponującym stylu, ustanawiając rekord zdobytych punktów w jednym sezonie (105 punktów). W pierwszym roku po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej uplasowali się na 7. miejscu (najwyższe od 45 lat).

Po sezonie 2016/17 klub spadł z Premier League, uzyskując w całym sezonie zaledwie 24 punkty i plasując się na ostatnim miejscu tabeli<ref>{{Cytuj|autor=Louise Taylor at the Stadium of Light|tytuł=Sunderland relegated from Premier League after defeat by Bournemouth|czasopismo=The Observer|data=2017-04-29|data dostępu=2017-11-18|issn=0029-7712|url=http://www.theguardian.com/football/2017/apr/29/sunderland-bournemouth-premier-league-match-report|język=en-GB}}</ref>.


== Sukcesy ==
== Sukcesy ==

Wersja z 20:00, 18 lis 2017

Sunderland A.F.C.
Ilustracja
Pełna nazwa

Sunderland Association Football Club

Przydomek

The Black Cats (Czarne Koty)
The Mackems

Barwy

czerwono-biało-czarne

Data założenia

1879

Liga

Championship

Państwo {{{państwo}}}
Stadion

Stadium of Light
Sunderland

Właściciel

Ellis Short

Prezes

Ellis Short

Trener

wakat

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sunderland Association Football Club (wymowa: /ˈsʊndərlənd/) – angielski klub piłkarski z siedzibą w Sunderlandzie, założony w 1879 roku. Sunderland AFC to sześciokrotny mistrz Anglii i wieloletni angielski pierwszoligowiec, który w sezonie 2017/18 występuje w Championship.

Historia

XIX wiek

Klub został założony w październiku 1879 roku przez Jamesa Allana, nauczyciela Hendon Board School. Początkowo klub nosił nazwę Sunderland and District Teachers' Association Football Club, gdyż tylko nauczyciele mogli być zrzeszeni w organizacji. Po roku do klubu mogli już dołączyć nie tylko nauczyciele i nazwę zmieniono na Sunderland AFC. Początkowo klub grał w Blue House Pole w Hendon. Następnie boiska zmieniali czterokrotnie by w 1886 roku przenieść się na Newcastle Road (15 tys. widzów). W 1884 roku klub zdobył Durham Senior Cup, pierwsze trofeum w kolekcji. W 1887 klub był bliski zniknięcia ze piłkarskiej sceny. James Allan opuścił klub i stworzył konkurencyjny Sunderland Albion. Wraz z nim odeszła większość najlepszych piłkarzy. Między klubami była ostra rywalizacja o prymat w mieście, która ostatecznie zakończyła się rozwiązaniem Albion w 1892 roku. Klubem ostatecznie zajęli się stoczniowiec Robert Thompson i potentat węglowy Samuel Tyzack. Do Sunderlandu zostali sprowadzeni utalentowani gracze ze Szkocji co spowodowało dobre wyniki w meczach towarzyskich z zespołami ligowymi. Po wygranym meczu z Aston Villą (7:2) William McGregor (założyciel ligi), powiedział że Sunderland to drużyna, która ma utalentowanego gracza na każdej pozycji. Rok później Sunderland rozpoczął grę w lidze[1].

W 1890 roku Sunderland wziął udziału w rozgrywkach The Football League i w pierwszej lidze grał przez 68 lat. Klub zastąpił Stoke, który został relegowany do Football Alliance. Sunderland w debiucie uległ na swoim stadionie klubowi Burnley 3:2. Pierwszy sezon zakończyli na 7 miejscu. Sezon 1891/92 zakończyli na pierwszym miejscu zdobywając pierwszy tytuł. Następny sezon (1892/93) także okazał się zwycięski. Trzeci tytuł zdobyli w sezonie 1894/95. Dodatkowo Sunderland w sezonie 1892/93 jako pierwszy zespół zdobył 100 goli w sezonie. Pod koniec XIX wieku Sunderland wybudował nowy stadion. Roker Park otworzono w 1898 roku. W pierwszym meczu na nowym stadionie Sunderland pokonał Liverpool 1:0[1].

XX wiek

Wiek XX Sunderland rozpoczął od wywalczenia mistrzostwa w sezonie 1901/02. W 1905 roku do Middlesbrough sprzedał swojego zawodnika. Alf Common został sprzedany za £1000. Jest to pierwsza cztero cyfrowa kwota za transfer w angielskiej lidze. Następnym rekordem jaki pobił Sunderland na początku wieku jest najwyższa wygrana na wyjeździe. W 1908 roku na St James’ Park Sunderland pokonał Newcastle United 9:1. Ten rekord widnieje w tabelach do dnia dzisiejszego. W sezonie 1912/13, Sunderland po raz kolejny zdobył tytuł mistrzowski. Było to ich piąte mistrzostwo w ciągu 22 lat gry w najwyższej klasie rozgrywkowej w Anglii. W tym samym roku klub po raz pierwszy dotarł do finału FA Cup w którym został pokonany przez Aston Villę (1:0)[1].

Bramka Portefielda w finale FA Cup w 1973 roku

W sezonie 1927/28 Sunderland do końca sezonu walczył o pozostanie w najwyższej lidze. W ostatnim meczu decydującym o pozostaniu w First Division Sunderland spotkał się Middlesbrough. Drużyna która przegra mecz miała zostać relegowana o poziom niżej. Sunderland pokonał rywali 3:0 i pozostał w najwyższej lidze. W następnym sezonie padł rekord pod względem ilości zdobytych goli w jednym sezonie. Na kartach historii Sunderlandu zapisał się Dave Holliday, który strzelił 43 gole w 42 meczach. Do tej pory nie udało się nikomu pobić tego osiągnięcia. W sezonie 1935/36 Sunderland sięgnął po swój kolejny tytuł, pobijając swój rekord zdobytych goli w jednym sezonie. Tym razem bramkarza rywali pokonali 109 razy. Rok później po raz pierwszy wywalczyli FA Cup. W finale pokonali 3:1 drużynę Preston North End.

Przez resztę lat drużyna Sunderlandu plasowała się w połowie tabeli. W sezonie 1957/58 nadszedł koniec długoletniej ery w pierwszej lidze. Na koniec sezonu Sunderland uzbierał 32 punkty (podobnie jak Newcastle United i Portsmouth) jednak spadł z First Division, gdyż miał najgorszy bilans bramkowy. Ponownie w najwyższej lidze znaleźli się w sezonie 1964/65. Poprzedni sezon ukończyli na drugim miejscu w Second Division i uzyskali promocję po sześciu latach. Przez kolejne lata gry w First Division ani razu nie udało się Sunderlandowi wyjść z dolnej połowy tabeli na koniec sezonu. Mimo to udało im się wygrać FA Cup. 5 maja 1973 roku w rozgrywanym na Wembley finale Sunderland pokonał Leeds United (1:0).

W sezonie 1969/70 po raz kolejny zostali zdegradowani o poziom niżej. W Second Division, Sunderland grał przez kolejne sześć sezonów. W 1976 roku, Sunderland zdobył mistrzostwo drugiej ligi i po raz drugi uzyskał awans do wyższej ligi. Niestety w kolejnym sezonie (1976/77) ponownie nie utrzymał się w First Division i po raz trzeci został zdegradowany o poziom niżej. Co ciekawe trzykrotnie spadając nie zajęli ani razu ostatniego miejsca, plasując się każdorazowo za ostatnią pozycją dającą utrzymanie.

W sezonie 1979/80, rok po obchodach 100-lecia klubu, Sunderland ponownie awansował do First Division. Po kolejnych pięciu latach w sezonie 1984/85 ponownie nie potrafili dotrzymać kroku rywalom. Zajęli przedostatnie miejsce w lidze i ponownie znaleźli się w drugiej lidze. Po następnych dwóch sezonach nastąpiła kolejna zmiana. Sunderland ponownie opuścił Second Division, tyle że nie uzyskali promocji do First Division a spadli o poziom niżej do Third Division. W trzeciej lidze grali tylko jeden sezon (1987/88), zdobyli mistrzostwo i ponownie znaleźli się w drugiej lidze. W sezonie 1989/90 Sunderland zajął szóste miejsce w Second Division i awansował do play-off. W meczu finałowym ulegli Swindon Town. Mimo to uzyskali awans do pierwszej ligi. Swindon Town przyznał się do 36 zarzutów o nieprawidłowości finansowe i w jego miejsce do First Division przesunięto Sunderland. Kolejny sezon zakończył się kolejną relegacją z najwyższej ligi i ponowną grą na niższym szczeblu. Do pierwszej ligi, która już po reformie nosiła nazwę Premier League, awansowali po sezonie 1995/96. Zdobycie mistrzostwa Division One (wcześniej Second Division) dało im awans i ponownie grę w pierwszej lidze. Ponowny pobyt na najwyższym szczeblu rozgrywkowym angielskiej piłki trwał tylko rok. Na koniec sezonu 1996/97 z dorobkiem 40 punktów uplasowali się na 18. miejscu i pożegnali się z Premier League.

Peter Reid prowadził drużynę w latach 1997-2002

W 1997 roku po 99 latach zespół Sunderlanu pożegnał się z Roker Park. Klub zmienił siedzibę na Stadium of Light, obiekt o pojemności 49 000 miejsc. W pierwszym sezonie po zmianie stadionu (1997/98), Sunderland ukończył rozgrywki na 3. miejscu. W walce o awans do Premier League doszedł do finału. W ostatnim meczu sezonu lepszą drużyną okazał się Charlton Athletic. W meczu na Wembley padł remis 4:4. Zwycięzcę wyłoniły rzuty karne, które zakończyły się wynikiem 7:6 dla Charltonu. Kolejny sezon drużynie ze Stadium of Light przyszło grać w drugiej lidze. W sezonie 1998/99 Sunderland zdobył mistrzostwo Division One i uzyskał awans do Premier League. Dokonali tego w imponującym stylu, ustanawiając rekord zdobytych punktów w jednym sezonie (105 punktów). W pierwszym roku po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej uplasowali się na 7. miejscu (najwyższe od 45 lat).

Po sezonie 2016/17 klub spadł z Premier League, uzyskując w całym sezonie zaledwie 24 punkty i plasując się na ostatnim miejscu tabeli[2].

Sukcesy

Klubowe rekordy

Stadion

 Osobny artykuł: Stadium of Light.
  • Nazwa: Stadium of Light
  • Pojemność: 49 tys.
  • Inauguracja: 1997
  • Wymiary boiska: 115 × 75 yd

Poprzednie stadiony:

Obecny skład

 Osobna strona: Kategoria:Piłkarze Sunderland AFC
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.
Stan na 4 sierpnia 2017[3].
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Anglia Jason Steele
2 OB Anglia Billy Jones
3 OB Kostaryka Bryan Oviedo
4 PO Irlandia Północna Paddy McNair
5 OB Senegal Papy Djilobodji
6 PO Anglia Lee Cattermole
7 NA Holandia Jeremain Lens
8 PO Anglia Jack Rodwell
9 NA Anglia James Vaughan
10 PO Tunezja Wahbi Khazri
11 OB Anglia Lewis Grabban (wypożyczony z Bournemouth)
12 BR Portugalia Mika
14 NA Anglia Duncan Watmore
Nr Poz. Piłkarz
15 OB Anglia Brendan Galloway (wypożyczony z Evertonu)
16 OB Irlandia John O’Shea (kapitan)
17 PO Gabon Didier Ndong
18 OB Anglia Tyias Browning (wypożyczony z Evertonu)
19 NA Irlandia Aiden McGeady
20 NA Anglia Josh Maja
21 OB Walia Adam Matthews
22 OB Szkocja Donald Love
23 OB Wybrzeże Kości Słoniowej Lamine Koné
24 PO Irlandia Darron Gibson
25 BR Holandia Robbin Ruiter
26 PO Anglia George Honeyman
27 PO Stany Zjednoczone Lynden Gooch

Młodzież włączona do pierwszego zespołu

Nr Poz. Piłkarz
25 PO Anglia Ethan Robson
31 OB Australia Tom Beadling
32 BR Polska Maksymilian Stryjek
34 OB Anglia Thomas Robson
Nr Poz. Piłkarz
37 NA Anglia Rees Greenwood
39 PO Anglia George Honeyman
43 OB Anglia Michael Ledger
45 OB Anglia Josh Robson

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz
  1. ↑ a b c SAFC - Story so far. safc.com. [dostęp 2015-08-26].
  2. ↑ Louise Taylor at the Stadium of Light, Sunderland relegated from Premier League after defeat by Bournemouth, „The Observer”, 29 kwietnia 2017, ISSN 0029-7712 [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  3. ↑ First Team. Sunderland A.F.C.. [dostęp 2014-01-31]. (ang.).

Szablon:Championship

Zwycięzcy Pucharu Anglii
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sunderland_A.F.C.&oldid=50966872”