2 Warszawska Dywizja Piechoty: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne techniczne, WP:SK+mSK+ToS
Linia 26: Linia 26:
|formacja =
|formacja =
|rodzaj wojsk = [[piechota]]
|rodzaj wojsk = [[piechota]]
|podległość = [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR| 1 Korpus Polski w ZSRR]]<br />[[1 Armia Polska w ZSRR]]<br />[[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armia WP]] 9do 1945)<br />[[Łódzki Okręg Wojskowy|Łódzki OW]] (do 1946)<br />[[Lubelski Okręg Wojskowy|Lubelski OW]] (do 1949)<br />[[Krakowski Okręg Wojskowy|Krakowski OW]] (do 1951)<br />[[11 Korpus Piechoty]](do 1952)<br />[[11 Korpus Armijny (LWP)|11 Korpus Armijny]]{{r|kaj429}} (do 1956)
|podległość = [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpus Polski w ZSRR]]<br />[[1 Armia Polska w ZSRR]]<br />[[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armia WP]] 9do 1945)<br />[[Łódzki Okręg Wojskowy|Łódzki OW]] (do 1946)<br />[[Lubelski Okręg Wojskowy|Lubelski OW]] (do 1949)<br />[[Krakowski Okręg Wojskowy|Krakowski OW]] (do 1951)<br />[[11 Korpus Piechoty]](do 1952)<br />[[11 Korpus Armijny (LWP)|11 Korpus Armijny]]{{r|kaj429}} (do 1956)
|skład = [[4 Pułk Piechoty (LWP)|4 pułk piechoty]]<br />[[5 Kołobrzeski Pułk Piechoty|5 pułk piechoty]]<br />[[6 Pułk Piechoty (LWP)|6 pułk piechoty]]<br />[[2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)|2 pułk artylerii lekkiej]]
|skład = [[4 Pułk Piechoty (LWP)|4 pułk piechoty]]<br />[[5 Kołobrzeski Pułk Piechoty|5 pułk piechoty]]<br />[[6 Pułk Piechoty (LWP)|6 pułk piechoty]]<br />[[2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)|2 pułk artylerii lekkiej]]
|odznaczenia = [[Plik:Order of the Red Banner.png|20px]]
|odznaczenia = [[Plik:Order of the Red Banner.png|20px]]
Linia 32: Linia 32:
|www =
|www =
}}
}}

'''2 Warszawska Dywizja Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego''' (2 DP) – [[związek taktyczny]] [[piechota|piechoty]] [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowego Wojska Polskiego]].
'''2 Warszawska Dywizja Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego''' (2 DP) – [[związek taktyczny]] [[piechota|piechoty]] [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowego Wojska Polskiego]].


Sformowana w Sielcach w 1943 roku<ref name=enc> {{cytuj książkę |nazwisko= Sobczak (red.)|imię= Kazimierz|tytuł= Encyklopedia II wojny światowej|strony=36}}</ref>. Weszła w skład [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]]. W sierpniu 1944 walczyła na [[przyczółek warecko-magnuszewski|przyczółku warecko-magnuszewskim]]. W styczniu 1945 uczestniczyła w walkach o Warszawę, przełamywała [[Wał Pomorski]] i wyszła pod [[Kamień Pomorski]]. Szlak bojowy zakończyła nad Łabą.
Sformowana w Sielcach w 1943 roku<ref name=enc> {{cytuj książkę |nazwisko= Sobczak (red.)|imię= Kazimierz|tytuł= Encyklopedia II wojny światowej|strony=36}}</ref>. Weszła w skład [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]]. W sierpniu 1944 walczyła na [[przyczółek warecko-magnuszewski|przyczółku warecko-magnuszewskim]]. W styczniu 1945 uczestniczyła w walkach o Warszawę, przełamywała [[Wał Pomorski]] i wyszła pod [[Kamień Pomorski]]. Szlak bojowy zakończyła nad Łabą.


Sztab dywizji stacjonował pierwotnie w [[Kielce|Kielcach]], a potem w [[Częstochowa|Częstochowie]]<ref>Częstochowa, ul. Śląska</ref>. W 1956 rozformowana<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Piotrowski | imię=Paweł | inni= | tytuł=Śląski Okręg Wojskowy | strony=185}}</ref>. Jej tradycje przejęła 7 Dywizja Piechoty przeformowująca się na [[2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana|zmechanizowany związek taktyczny]].
Sztab dywizji stacjonował pierwotnie w [[Kielce|Kielcach]], a potem w [[Częstochowa|Częstochowie]]<ref>Częstochowa, ul. Śląska</ref>. W 1956 rozformowana<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Piotrowski | imię=Paweł | tytuł=Śląski Okręg Wojskowy | strony=185}}</ref>. Jej tradycje przejęła 7 Dywizja Piechoty przeformowująca się na [[2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana|zmechanizowany związek taktyczny]].


== Formowanie ==
== Formowanie ==
Linia 65: Linia 64:
* Oddział Informacji 2 Dywizji Piechoty
* Oddział Informacji 2 Dywizji Piechoty


11 listopada 1943, w Chutorze Białym, żołnierze złożyli przysięgę wojskową <ref name="Kom">Stanisław Komornicki: ''Wojsko Polskie: krótki informator historyczny'' s. 132 - 135</ref>. 11 grudnia w skład dywizji włączono 2 kompanię fizylierek. 26 grudnia dywizja otrzymała sztandar ufundowany przez [[Związek Patriotów Polskich]]. Do 31 grudnia nie zakończono formowania i szkolenia dywizji. 1 stycznia 1944 stan ewidencyjny dywizji liczył 8.942 żołnierzy, czyli 80 procent stanu etatowego (11.164 żołnierzy). Stan liczebny koni wynosił 58,7 procent stanu etatowego.
11 listopada 1943, w Chutorze Białym, żołnierze złożyli przysięgę wojskową<ref name="Kom">Stanisław Komornicki: ''Wojsko Polskie: krótki informator historyczny'' s. 132 – 135</ref>. 11 grudnia w skład dywizji włączono 2 kompanię fizylierek. 26 grudnia dywizja otrzymała sztandar ufundowany przez [[Związek Patriotów Polskich]]. Do 31 grudnia nie zakończono formowania i szkolenia dywizji. 1 stycznia 1944 stan ewidencyjny dywizji liczył 8.942 żołnierzy, czyli 80 procent stanu etatowego (11.164 żołnierzy). Stan liczebny koni wynosił 58,7 procent stanu etatowego.


10 stycznia 1944 dywizja ześrodkowała się w rejonie [[Smoleńsk]]a i rozpoczęła [[Marsz (wojsko)|marsz]] przez [[Wołyń]], by 24 lipca 1944 osiągnąć [[Chełm]]. W marcu tego roku 2 DP włączona została w skład [[1 Armia Polska w ZSRR|1 Armii Polskiej w ZSRR]], w lipcu w skład [[1 Armia Wojska Polskiego|l Armii WP]].
10 stycznia 1944 dywizja ześrodkowała się w rejonie [[Smoleńsk]]a i rozpoczęła [[Marsz (wojsko)|marsz]] przez [[Wołyń]], by 24 lipca 1944 osiągnąć [[Chełm]]. W marcu tego roku 2 DP włączona została w skład [[1 Armia Polska w ZSRR|1 Armii Polskiej w ZSRR]], w lipcu w skład [[1 Armia Wojska Polskiego|l Armii WP]].
Linia 87: Linia 86:


{|
{|
|[[Plik:1_armia_lwp.png|255px]]
|[[Plik:1 armia lwp.png|255px]]
|[[Plik:Forsowanie odry 1 1945.png|200px]]
|[[Plik:Forsowanie odry 1 1945.png|200px]]
|[[Plik:Forsowanie odry 2 1945.png|200px]]
|[[Plik:Forsowanie odry 2 1945.png|200px]]
Linia 123: Linia 122:
Na podstawie rozkazu Nr 024/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 1951 r. anulowano rozkaz o przeformowaniu 2 DP według etatów terytorialnej dywizji piechoty i sformowaniu w jej składzie nowych pododdziałów oraz nakazano utrzymać oddziały na dotychczasowych etatach dywizji piechoty z 14 września 1949<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=|imię=| autor = Jerzy Kajetanowicz |tytuł=Polskie wojska lądowe 1945-1960...|strony=149}}</ref>.
Na podstawie rozkazu Nr 024/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 1951 r. anulowano rozkaz o przeformowaniu 2 DP według etatów terytorialnej dywizji piechoty i sformowaniu w jej składzie nowych pododdziałów oraz nakazano utrzymać oddziały na dotychczasowych etatach dywizji piechoty z 14 września 1949<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=|imię=| autor = Jerzy Kajetanowicz |tytuł=Polskie wojska lądowe 1945-1960...|strony=149}}</ref>.


17 maja 1951 wydany został rozkaz w sprawie przeniesienia 2 DP na etaty dywizji piechoty typu B "konna mała" z jednoczesnym włączeniem w skład [[11 Korpus Piechoty|11 Korpusu Piechoty]] <ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=|imię=| autor = Jerzy Kajetanowicz |tytuł=Polskie wojska lądowe 1945-1960...|strony=150}}</ref>.
17 maja 1951 wydany został rozkaz w sprawie przeniesienia 2 DP na etaty dywizji piechoty typu B "konna mała" z jednoczesnym włączeniem w skład [[11 Korpus Piechoty|11 Korpusu Piechoty]]<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=|imię=| autor = Jerzy Kajetanowicz |tytuł=Polskie wojska lądowe 1945-1960...|strony=150}}</ref>.


W 1952 dywizja wchodziła w skład [[11 Korpus Armijny (LWP)|11 Korpusu Armijnego]] z Gliwic.
W 1952 dywizja wchodziła w skład [[11 Korpus Armijny (LWP)|11 Korpusu Armijnego]] z Gliwic.
Linia 136: Linia 135:
* [[18 Batalion Łączności]] w Częstochowie (JW 2510)
* [[18 Batalion Łączności]] w Częstochowie (JW 2510)


Rozkazem Nr 0026/0rg. Ministra ON z 2 września 1956 roku Dywizję rozformowano ''( bez 6 pp, 36 pp i 24 daplot)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Piotrowski | imię=Paweł | inni= | tytuł=Śląski Okręg Wojskowy | strony=139}}</ref>.''
Rozkazem Nr 0026/0rg. Ministra ON z 2 września 1956 roku Dywizję rozformowano ''( bez 6 pp, 36 pp i 24 daplot)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Piotrowski | imię=Paweł | tytuł=Śląski Okręg Wojskowy | strony=139}}</ref>.''


Jednocześnie [[7 Łużycka Dywizja Piechoty]] została przeformowana na [[związek taktyczny|zmechanizowany związek taktyczny]] oraz przejęła sztandar i tradycje 2 DP z jednoczesną zmianą nazwy na [[2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana|2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną im gen. Henryka Dąbrowskiego]]. Dywizja przejęła też nie rozformowane [[Oddział wojskowy|oddziały]] 2 DP.
Jednocześnie [[7 Łużycka Dywizja Piechoty]] została przeformowana na [[związek taktyczny|zmechanizowany związek taktyczny]] oraz przejęła sztandar i tradycje 2 DP z jednoczesną zmianą nazwy na [[2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana|2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną im gen. Henryka Dąbrowskiego]]. Dywizja przejęła też nie rozformowane [[Oddział wojskowy|oddziały]] 2 DP.
Linia 154: Linia 153:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* {{cytuj książkę|nazwisko=Bigoszewska|imię=Wanda|nazwisko2=Wiewióra|imię2=Henryk|tytuł=Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 - 1974|miejsce=Warszawa|data=1974| wydawca = Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej| strony = }}
* {{cytuj książkę|nazwisko=Bigoszewska|imię=Wanda|nazwisko2=Wiewióra|imię2=Henryk|tytuł=Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 – 1974|miejsce=Warszawa|data=1974| wydawca = Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej| strony =}}
* Józef Margules, ''Drugie dywizje w bojach o Polskę 1776-2000'', Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2003, {{ISBN|83-11-09575-2}}.
* Józef Margules, ''Drugie dywizje w bojach o Polskę 1776-2000'', Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2003, {{ISBN|83-11-09575-2}}.
* {{Cytuj książkę |nazwisko=Komornicki| imię=Stanisław |autor link=Stanisław Komornicki| tytuł=Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty| data=1965| wydawca=Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej| miejsce=Warszawa|odn=tak}}
* {{Cytuj książkę |nazwisko=Komornicki| imię=Stanisław |autor link=Stanisław Komornicki| tytuł=Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty| data=1965| wydawca=Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej| miejsce=Warszawa|odn=tak}}

Wersja z 16:16, 25 lis 2017

2 Dywizja Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1956

Nazwa wyróżniająca

Warszawska

Patron

Henryk Dąbrowski

Tradycje
Święto

1 września

Kontynuacja

2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana
2 Brygada Zmechanizowana

Dowódcy
Pierwszy

płk Antoni Siwicki

Ostatni

płk Zbigniew Ohanowicz

Działania zbrojne
przyczółek warecko-magnuszewski
Organizacja
Dyslokacja

Częstochowa[1], Kielce

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

1 Korpus Polski w ZSRR
1 Armia Polska w ZSRR
1 Armia WP 9do 1945)
Łódzki OW (do 1946)
Lubelski OW (do 1949)
Krakowski OW (do 1951)
11 Korpus Piechoty(do 1952)
11 Korpus Armijny[1] (do 1956)

Skład

4 pułk piechoty
5 pułk piechoty
6 pułk piechoty
2 pułk artylerii lekkiej

Odznaczenia

2 Warszawska Dywizja Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego (2 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Sformowana w Sielcach w 1943 roku[2]. Weszła w skład 1 Armii WP. W sierpniu 1944 walczyła na przyczółku warecko-magnuszewskim. W styczniu 1945 uczestniczyła w walkach o Warszawę, przełamywała Wał Pomorski i wyszła pod Kamień Pomorski. Szlak bojowy zakończyła nad Łabą.

Sztab dywizji stacjonował pierwotnie w Kielcach, a potem w Częstochowie[3]. W 1956 rozformowana[4]. Jej tradycje przejęła 7 Dywizja Piechoty przeformowująca się na zmechanizowany związek taktyczny.

Formowanie

Formowanie jednostki 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego zostało rozpoczęte w pierwszej dekadzie sierpnia 1943, w obozie sieleckim, według etatu Nr 04/500. 30 sierpnia ukazał się pierwszy rozkaz dowódcy dywizji. 2 DP weszła w skład 1 Korpusu Polskiego w ZSRR.

Henryk Dąbrowski, patron 2 WDP
Dziwnówek – tu oddziały dywizji doszły do morza

Struktura organizacyjna dywizji w okresie formowania

11 listopada 1943, w Chutorze Białym, żołnierze złożyli przysięgę wojskową[5]. 11 grudnia w skład dywizji włączono 2 kompanię fizylierek. 26 grudnia dywizja otrzymała sztandar ufundowany przez Związek Patriotów Polskich. Do 31 grudnia nie zakończono formowania i szkolenia dywizji. 1 stycznia 1944 stan ewidencyjny dywizji liczył 8.942 żołnierzy, czyli 80 procent stanu etatowego (11.164 żołnierzy). Stan liczebny koni wynosił 58,7 procent stanu etatowego.

10 stycznia 1944 dywizja ześrodkowała się w rejonie Smoleńska i rozpoczęła marsz przez Wołyń, by 24 lipca 1944 osiągnąć Chełm. W marcu tego roku 2 DP włączona została w skład 1 Armii Polskiej w ZSRR, w lipcu w skład l Armii WP.

7 maja 1944 nakazano rozformowanie 2 samodzielnego dywizjonu przeciwpancernego. 5 czerwca w skład 2 DP włączona została radziecka jednostka artylerii samobieżnej SU-76 i przemianowana na 2 dywizjon artylerii samochodowej.

Marsze i działania bojowe

Brała udział w walkach o przyczółki nad Wisłą w rejonie Puław (lipiec-sierpień 1944), działała na przyczółku warecko-magnuszewskim (sierpień-wrzesień 1944).

Pułki dywizji próbowały też przyjść z pomocą walczącej Warszawie (przyczółek czerniakowski)[6].

W czasie ofensywy styczniowej forsowała Wisłę i brała udział w zajęciu Warszawy (styczeń 1945), przełamała Wał Pomorski i w pościgu doszła do Kamienia Pomorskiego (luty-marzec 1945).

Na podstawie rozkaz ogólnego Nr 060 dowódcy 1 Armii WP z 24 lutego 1945, wydanego w wykonaniu rozkazu Nr 011 Naczelnego Dowództwa Armii Radzieckiej z 19 lutego 1945 dywizja otrzymała nazwę wyróżniającą "Warszawska".

W operacji berlińskiej, po sforsowaniu Odry, prowadząc działania bojowe, doszła do Łaby (kwiecień 1945).

2 Warszawska Dywizja Piechoty zakończyła szlak bojowy 4 maja 1945[5]. W kolejnych miesiącach pełniła służbę okupacyjną na terenie Niemiec. Działając w składzie wojsk okupacyjnych jej sztab stacjonował w Chociebużu.

4 maja 1945 Rada Najwyższa ZSRR odznaczyła Batalion Orderem Czerwonej Gwiazdy za "wzorowe wypełnianie zadań dowództwa w walce z wrogiem przy zdobyciu miast Deutsch Krone, Märkisch Friedland i wykazane przy tym męstwo i odwagę"[7].

Okres powojenny

Na przełomie lipca i sierpnia 1945 dywizja wróciła do kraju i weszła w skład Okręgu Wojskowego Śląsk. Od 15 lipca 1945 pełniła służbę graniczną na odcinku granicy południowej między Paczkowem, a Cieszynem. Sztab dywizji rozlokował się w Koźlu.

We wrześniu 1945 została przesunięta w obszar OW – VI (Łódź), a jej jednostki zakwaterowano w Kielcach, Częstochowie, Radomiu i Piotrkowie Trybunalskim.

Tutaj też nastąpiło przejście 2 WDP na etat pokojowy. Dostosowano struktury organizacyjne do nowych zadań i warunków działania, przy możliwie największym obniżeniu liczebności wojska.

Chociebuż – w tym mieście pełniła dywizja służbę okupacyjną

W 1949 poszczególne oddziały i pododdziały dywizji rozmieszczone były w garnizonach:

  • Dowództwo 2 Dywizji Piechoty w Kielcach przy ul. Kapitulnej 4
  • 4 Pułk Piechoty w Kielcach przy ul. Wojska Polskiego 57
  • 5 Kołobrzeski Pułk Piechoty w Piotrkowie (JW 1228)
  • 6 pułk piechoty w Częstochowie przy ul. Sabinowskiej 64
  • 2 pułk artylerii lekkiej w Radomiu (JW 1258)
  • 2 dywizjon artylerii przeciwpancernej w Radomiu (JW 2431)
  • 2 batalion saperów w Kielcach

Na podstawie rozkazu Nr 0099/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 września 1950 r. 2 Dywizja Piechoty miała zostać przeformowana w 2 Terytorialną Dywizję Piechoty, a jej składzie miały być sformowane nowe pododdziały:

  • 30 Batalion Sanitarny (JW 3904)
  • 14 Bateria Artylerii Przeciwlotniczej (bez numeru)
  • 32 Kompania Obrony Przeciwchemicznej (bn)
  • 23 Kompania Zwiadu (bn)
  • 56 Kompania Samochodowo-Transportowa (bn)[8]

Na podstawie rozkazu Nr 024/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 1951 r. anulowano rozkaz o przeformowaniu 2 DP według etatów terytorialnej dywizji piechoty i sformowaniu w jej składzie nowych pododdziałów oraz nakazano utrzymać oddziały na dotychczasowych etatach dywizji piechoty z 14 września 1949[9].

17 maja 1951 wydany został rozkaz w sprawie przeniesienia 2 DP na etaty dywizji piechoty typu B "konna mała" z jednoczesnym włączeniem w skład 11 Korpusu Piechoty[10].

W 1952 dywizja wchodziła w skład 11 Korpusu Armijnego z Gliwic.

  • Dowództwo 2 Dywizji Piechoty w Częstochowie przy ul. Kościuszki 6, a później ul. Śląskiej (JW 1615)
  • 4 Pułk Piechoty w Kielcach (JW 2729)
  • 6 Pułk Piechoty w Częstochowie (JW 1598)
  • 36 Pułk Piechoty w Lublińcu (JW 1784)
  • 37 Pułk Artylerii Lekkiej w Tarnowskich Górach (JW 2945)
  • 11 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej w Tarnowskich Górach (JW 2982)
  • 24 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Lublińcu (JW 2133)
  • 2 Batalion Saperów w Kielcach (JW 2732)
  • 18 Batalion Łączności w Częstochowie (JW 2510)

Rozkazem Nr 0026/0rg. Ministra ON z 2 września 1956 roku Dywizję rozformowano ( bez 6 pp, 36 pp i 24 daplot)[11].

Jednocześnie 7 Łużycka Dywizja Piechoty została przeformowana na zmechanizowany związek taktyczny oraz przejęła sztandar i tradycje 2 DP z jednoczesną zmianą nazwy na 2 Warszawską Dywizję Zmechanizowaną im gen. Henryka Dąbrowskiego. Dywizja przejęła też nie rozformowane oddziały 2 DP.

Dowódcy dywizji

  • płk Antoni Siwicki (od 15 sierpnia 1943 – 18 września 1944)
  • płk Jan Rotkiewicz (od 18 września 1944 – 19 marca 1945)
  • płk Dionizy Surzyc (19 marca 1945 – styczeń 1946)
  • płk Stanisław Kupsza styczeń 1946 – wrzesień 1948
  • płk Józef Bielecki (1 października 1948 – 25 września 1949)
  • płk Emil Cimura (25 września 1949 – 20 czerwca 1950)
  • ppłk Arseniusz Wadejko (1953 – 1955)
  • ppłk Artur Raginia (1955 – 1956)
  • płk Zbigniew Ohanowicz (1956)
  1. ↑ a b Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 429.
  2. ↑ Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. s. 36.
  3. ↑ Częstochowa, ul. Śląska
  4. ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 185.
  5. ↑ a b Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny s. 132 – 135
  6. ↑ Według Lecha Kowalskiego w "Generał ze skazą" pozorowały próby przyjścia z pomocą Warszawie (wrzesień 1944). "
  7. ↑ Organizacja i działania bojowe ... s. 365.
  8. ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960.... s. 148.
  9. ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960.... s. 149.
  10. ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960.... s. 150.
  11. ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 139.

Bibliografia

  • Wanda Bigoszewska, Henryk Wiewióra: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 – 1974. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.
  • Józef Margules, Drugie dywizje w bojach o Polskę 1776-2000, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2003, ISBN 83-11-09575-2.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958.
Piechota polska na froncie wschodnim
Korpusy
Dywizje (DP)
Brygady
Pułki (pp)
Bataliony
Broń strzelecka

Ludowe Wojsko Polskie
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=2_Warszawska_Dywizja_Piechoty&oldid=51059215”