Adopcja: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
źródła/przypisy |
|||
Linia 12: | Linia 12: | ||
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy [[kodeks rodzinny i opiekuńczy|kodeksu rodzinnego i opiekuńczego]] (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w [[Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej|ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej]] ({{Dziennik Ustaw|2017|697}}). |
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy [[kodeks rodzinny i opiekuńczy|kodeksu rodzinnego i opiekuńczego]] (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w [[Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej|ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej]] ({{Dziennik Ustaw|2017|697}}). |
||
Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę [[małoletni]]ą, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek [[małżeństwo|małżeński]]. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = |
Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę [[małoletni]]ą, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek [[małżeństwo|małżeński]]. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 276 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Rodzice, o ile nie są nieznani i nie pozbawiono ich [[władza rodzicielska|władzy rodzicielskiej]], także muszą wyrazić zgodę na adopcję<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 278 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Nie jest to możliwe, jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 6 tygodni<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 280 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref> |
||
Polskie prawo wyróżnia: |
Polskie prawo wyróżnia: |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* przysposobienie pełne rozwiązywalne |
* przysposobienie pełne rozwiązywalne |
||
* przysposobienie niepełne (powodujące powstanie wyłącznie stosunku między przysposabiającym a przysposobionym) |
* przysposobienie niepełne (powodujące powstanie wyłącznie stosunku między przysposabiającym a przysposobionym) |
||
* przysposobienie pełne nierozwiązywalne<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = |
* przysposobienie pełne nierozwiązywalne<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 281-282 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. |
||
Przez przysposobienie między stronami powstaje stosunek podobny do pokrewieństwa<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = |
Przez przysposobienie między stronami powstaje stosunek podobny do pokrewieństwa<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 271 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Władza rodzicielska naturalnych rodziców gaśnie<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 283 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. |
||
Dwa pierwsze rodzaje przysposobienia sąd może rozwiązać z ważnych powodów, o ile nie zagrozi to dobru małoletniego dziecka<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = |
Dwa pierwsze rodzaje przysposobienia sąd może rozwiązać z ważnych powodów, o ile nie zagrozi to dobru małoletniego dziecka<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 289 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. |
||
== Adopcja muzułmańska == |
== Adopcja muzułmańska == |
Wersja z 22:41, 11 sty 2018
Adopcja (łac. adoptio), przysposobienie, usynowienie – forma przyjęcia do rodziny osoby obcej, stwarzająca stosunek podobny do pokrewieństwa. Jest to przybranie dziecka (często w wieku dziecięcym) za swoje.
Historia
- Zobacz więcej w artykule
W starożytnym Rzymie polegała na przejęciu pod władzę ojcowską syna lub córki z innej rodziny. Adopcja przeprowadzana była w obecności pretora lub namiestnika. Nie była wymagana zgoda adoptowanego. Powodem przeprowadzania adopcji była najczęściej potrzeba utrzymania ciągłości rodu[1].
Polskie prawo zna adopcję od XIII w. Szczególnymi rodzajami przysposobienia były adopcja braterska i adopcja do herbu.
W polskim prawie współczesnym
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. z 2017 r. poz. 697).
Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę małoletnią, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek małżeński. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców[2]. Rodzice, o ile nie są nieznani i nie pozbawiono ich władzy rodzicielskiej, także muszą wyrazić zgodę na adopcję[3]. Nie jest to możliwe, jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 6 tygodni[4]
Polskie prawo wyróżnia:
- przysposobienie pełne rozwiązywalne
- przysposobienie niepełne (powodujące powstanie wyłącznie stosunku między przysposabiającym a przysposobionym)
- przysposobienie pełne nierozwiązywalne[5].
Przez przysposobienie między stronami powstaje stosunek podobny do pokrewieństwa[6]. Władza rodzicielska naturalnych rodziców gaśnie[7].
Dwa pierwsze rodzaje przysposobienia sąd może rozwiązać z ważnych powodów, o ile nie zagrozi to dobru małoletniego dziecka[8].
Adopcja muzułmańska
- Zobacz więcej w artykule
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link
W prawie międzynarodowym
- Europejska Konwencja o przysposobieniu dzieci sporządzona w Strasburgu 24 kwietnia 1967 r.[9]
- Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego, sporządzona w Hadze 29 maja 1993 r.[10]
- Konwencja o prawach dziecka (1989) w art. 20 i 21
Zobacz też
- pokrewieństwo, stopień pokrewieństwa
- rodzina zastępcza, rodzina zaprzyjaźniona
- matka zastępcza
- adopcja na odległość
- adopcja duchowa
- wioska dziecięca
- ↑ Jean-Claude Fredouille, 2004, Słownik cywilizacji rzymskiej, ss. 29, Wydawnictwo "Książnica", ISBN 83-7132-853-2
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 276. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 278. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 280. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 281-282. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 271. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 283. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 289. ISBN 978-83-255-8393-4.
- ↑ Dz.U. 1999 nr 99 poz. 1157
- ↑ Dz.U. 2000 nr 39 poz. 448