Płyn do mycia naczyń: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa przek., WP:SK, dodanie parametru do szablonu {{Dopracować}}, kategoryzacja problemów występujących w artykułach |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
* Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]]. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]] na [[Dolnośląski Festiwal Nauki|Dolnośląskim Festiwalu Nauki]] w 2004<ref>[http://www.festiwal.wroc.pl/2005/pl/index.php?page=archiwum&file=2004/pl/content/8010.php ''Przepis na DNA'' – Studenckie Koło Naukowe Biotechnologów Uniwersytetu Wrocławskiego na Festiwalu Nauki]</ref>. |
* Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]]. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]] na [[Dolnośląski Festiwal Nauki|Dolnośląskim Festiwalu Nauki]] w 2004<ref>[http://www.festiwal.wroc.pl/2005/pl/index.php?page=archiwum&file=2004/pl/content/8010.php ''Przepis na DNA'' – Studenckie Koło Naukowe Biotechnologów Uniwersytetu Wrocławskiego na Festiwalu Nauki]</ref>. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 13:06, 18 sty 2018
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
Płyn do mycia naczyń – pospolity i uniwersalny detergentowy środek czystości stosowany w gospodarstwach domowych i w gastronomii. Używany jest głównie do ręcznego mycia – usuwania brudu i resztek posiłku z naczyń kuchennych, zastawy stołowej i sztućców. Sprzedawany jest w postaci koncentratu dobrze rozpuszczalnego w wodzie. Przed użyciem należy sporządzić jego kilkuprocentowy roztwór.
Oprócz skuteczności i wydajności, płyn do mycia naczyń powinien charakteryzować się brakiem negatywnego wpływu na skórę rąk. Nie powinien także pozostawiać zacieków na szklanych naczyniach. Skład chemiczny płynu powinien zapewniać jego neutralność dla środowiska naturalnego oraz szybką biodegradację. Obrońcy przyrody postulują również sprzedawanie takich płynów w postaci wysokoskoncetrowanej i w dużych opakowaniach jednostkowych nadających się do recyklingu.
Skład
Podstawowymi składnikami płynu do mycia naczyń są:
- oksyetylenowane alkohole tłuszczowe jako związki powierzchniowo czynne (5-15%),
- woda.
Ponadto w jego skład mogą wchodzić:
- surfaktanty anionowe wspomagające usuwanie tłuszczu,
- tlenki amin lub dietanoloamidy jako stabilizatory piany (np. cocamide DEA – dietanoloamid kwasów oleju kokosowego),
- środki enzymatyczne,
- wybielacze,
- środki odrdzewiające,
- regulatory twardości wody (krzemiany, fosforany, cytryniany),
- polimery regulujące lepkość,
- gliceryna lub lanolina dla ochrony dłoni,
- etanol,
- chlorek sodu,
- kwas octowy,
- niewielkie ilości substancji konserwujących, barwiących i zapachowych.
Ciekawostki
- Polski płyn do mycia naczyń Ludwik produkowany jest od 1964 r. i początkowo sprzedawany był w szklanych opakowaniach[1]. Współtwórcami wynalazku są: inż. Hanna Majchert, inż Zbigniew Korda. Właścicielem patentu zostały Zjednoczone Zespoły Gospodarcze INCO Warszawa, obecnie Grupa INCO (wcześniej INCO-Veritas S.A.)[2].
- Płyn do mycia naczyń można zastosować do amatorskiego wyizolowania DNA. Technologię takiego procesu zaprezentowali studenci z Uniwersytetu Wrocławskiego na Dolnośląskim Festiwalu Nauki w 2004[3].