Iwonia z Goraja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
Iwonia był właścicielem większości terenów okolic m. Klecie, [[Iwonicz]], [[Rymanów]], w XIII, które później jego syn – [[Piotr z Klecia]] – [[wojewoda]] [[Żydaczów|żydaczowski]], i wnuk – [[Dymitr z Goraja]] – który z Iwanem z [[Klecie (województwo podkarpackie)|Klecia]] w 1377 roku od [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]] otrzymał; [[Goraj (województwo lubelskie)]] wraz z przyległymi ziemiami. |
Iwonia był właścicielem większości terenów okolic m. Klecie, [[Iwonicz]], [[Rymanów]], w XIII, które później jego syn – [[Piotr z Klecia]] – [[wojewoda]] [[Żydaczów|żydaczowski]], i wnuk – [[Dymitr z Goraja]] – który z Iwanem z [[Klecie (województwo podkarpackie)|Klecia]] w 1377 roku od [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]] otrzymał; [[Goraj (województwo lubelskie)]] wraz z przyległymi ziemiami. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 08:45, 19 sty 2018
 Korczak | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1290 |
| Ojciec |
Krystyn Korczak (fikcyjnie?)[1] [2] |
| Dzieci |
Piotr z Klecia, wojewoda żydaczowski |
Iwonia z Goraja (Iwonia Gorayski, Iwonia z Klecia[3][4]) herbu Korczak (ur. ok. 1290) – sędzia chełmski.
Był jednym z protoplastów rodu i jednym z założycieli Gorajskich – herbu Korczak. Wywodził się z Rusi Czerwonej. Iwonia był sędzią chełmskim, który zasłużył się niebezpiecznym poselstwem do Tatarów, zapobiegł wojnie z Turcją, uzyskując dla Polski pokój. Miał syna Piotra z Klecia, zwanego też Piotrem z Goraja, który był wojewodą żydaczowskim. Jego wnukiem był Dymitr z Goraja. Jego potomkowie uzyskali znaczenie za panowania Kazimierza Wielkiego w latach 1340-49 Polska odzyskała Ruś Halicką. W 1353 r., synowie Iwana (Iwoni) z Klecia, trzej bracia – Chodko, Ostaszko i Piotr z Klecia otrzymali od króla Kazimierza Wielkiego kilkanaście wsi, takich jak: Klecie (Kleszcze), Czermno, Januszkowice, Błażkowa, Gogołów, Glinik, Bukowa, Smarżowa i Kamienica (okolice Jasła). W ten sposób wynagrodził ich za zasługi położone na rzecz Polski, w walkach na Rusi. Otrzymali oni także; m. Klecie, Januszkowice i Skurowa, odebrane wcześniej benedyktynom, o które to wioski toczyły się długie procesy, z interwencjami kolejnych papieży na wniosek opactwa tynieckiego. Benedyktynom udało się odzyskać jedynie część Januszkowic i Kleci, z uwagi na to, iż sporne ziemie przypadły w dziedzictwie synom; Piotra z Klecia: Iwanowi i Dymitrowi, który był zaufanym współpracownikiem królów, podskarbim koronnym i marszałkiem królestwa.
Iwonia był właścicielem większości terenów okolic m. Klecie, Iwonicz, Rymanów, w XIII, które później jego syn – Piotr z Klecia – wojewoda żydaczowski, i wnuk – Dymitr z Goraja – który z Iwanem z Klecia w 1377 roku od Ludwika Węgierskiego otrzymał; Goraj (województwo lubelskie) wraz z przyległymi ziemiami.
Przypisy
- ↑ Został wspomniany z imienia w Przypisach Krasickiego w herbarzu Niesieckiego na podstawie starego dokumentu, który jest prawdopodobnie falsyfikatem
- ↑ http://www.archive.org/stream/rycerstwopolskie31piekuoft/rycerstwopolskie31piekuoft_djvu.txt, Rycerstwo polskie wieków średnich, t.3 Franciszek Piekosiński, 1902
- ↑ Jan Górak. Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, s. 59; Maria Stankowa. Dawny powiat szczebrzeski. 130.
- ↑ Iwo de Kleczicze [w:] Adam Fastnacht. Osadnictwo ziemi sanockiej w latach 1340-1650, s. 138 op. cit. 1404 (KDM, IV, s. 93). 51; AGZ, XVI, 701, 702
Bibliografia
- Karol Szajnocha: Jadwiga i Jagiello, 1374-1413. 1969, s. 628.
- Adam Fastnacht: Osadnictwo ziemi sanockiej w latach 1340-1650. Zakład narodowy imienia Ossolińskich, 1962.