Errol Zimmerman: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m bot zamienia martwe linki zewnętrzne do www.k-1.co.jp na linki archiwalne |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
| Linia 50: | Linia 50: | ||
* 2005: Mistrz Holandii w boksie tajskim w kat. 85 kg |
* 2005: Mistrz Holandii w boksie tajskim w kat. 85 kg |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 19:44, 20 sty 2018
| |
| Pseudonim |
Bonecrusher |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
190 cm |
| Masa ciała |
118 (2012) kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa |
K-1 WGP |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
14[2] |
| Zwycięstwa |
8 |
| Przez nokauty |
4 |
| Porażki |
6 |
Errol Zimmerman (ur. 20 kwietnia 1986) − holenderski kick-boxer wagi ciężkiej pochodzenia Curaçao, zawodnik K-1. Reprezentuje klub Golden Glory.
Sportowa kariera
Urodził się w Surinamie w mieszanej surinamsko-antylskiej rodzinie. W młodości wyjechał do Holandii, gdzie podjął treningi kick-boxingu i bosku tajskiego. W 2005 roku został mistrzem Holandii w boksie tajskim w kategorii 85 kg. W tym samym roku rozpoczął starty w regionalnych turniejach w formule K-1.
W lutym 2008 roku zadebiutował w prestiżowym cyklu K-1 WGP, gdy podczas gali eliminacyjnej K-1 World GP w Bukareszcie znokautował chorwackiego boksera Damira Tovarovicia. Dzięki temu awansował do rozegranego 26 kwietnia GP Europy w Amsterdamie. Zimmerman wygrał turniej, pokonując w finale przez decyzję Zabita Samiedowa. Tryumf ten dał mu kwalifikację do gali K-1 World Grand Prix 2008 Final 16 w Seulu, podczas której zmierzył się z Glaube Feitosą w walce o awans do Finału K-1 WGP. Zimmerman zwyciężył zdecydowanie na punkty (w pierwszej i drugiej rundzie Brazylijczyk był liczony)[3].
W rozegranym w grudniu w Jokohamie Finale WGP w walce ćwierćfinałowej pokonał Ewertona Teixeirę, odpadł jednak potem w półfinale, przegrawszy przez nokaut w trzeciej rundzie z Badrem Hari (w drugiej obaj - najpierw Hari, a potem Zimmerman - byli liczeni)[4].
W 2009 roku ponownie awansował do turnieju o mistrzostwo K-1 (podczas Final 16 pokonał w walce rewanżowej Feitosę). Odpadł w ćwierćfinale, przegrywając z Remym Bonjaskym.
3 kwietnia 2010 zmierzył się w Jokohamie z Semmym Schiltem o jego pas mistrza K-1 w wadze superciężkiej. Przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów (27-30, 27-30, 28-30). Nie zdołał też po raz trzeci z rzędu awansować do Finału K-1 WGP, gdyż w Final 16 został znokautowany przez Daniela Ghiţę[5]. Mimo to otrzymał szansę występu w walce rewanżowej przeciwko Teixeirze, którą przegrał przez jednogłośną decyzję.
Swoją pozycję czołowego kick-boxera świata w wadze ciężkiej odbudował w 2011 roku, gdy odniósł sześć zwycięstw z rzędu (w tym 5 przed czasem) i zwyciężył w 8-osobowym turnieju Sper Kombat Fight Club w Rumunii. W maju 2012 roku w Sztokholmie po raz drugi w karierze zmierzył się z Semmym Schiltem. Stawką było inaugurujące mistrzostwo Glory w wadze ciężkiej. Przegrał przez techniczny nokaut w 3. rundzie.
Osiągnięcia
- 2011: Super Kombat Fight Club − 1. miejsce
- 2008: K-1 World Grand Prix w Amsterdamie (GP Europy) − 1. miejsce
- 2005: Mistrz Holandii w boksie tajskim w kat. 85 kg
Przypisy
- ↑ Na terenie Holandii walczy zwykle w barwach tego kraju. Występując w K-1 początkowo startował jako Holender, podczas Finału WGP 2008 reprezentował Surinam, a począwszy od 2009 roku walczy pod flagą Curaçao
- ↑ bilans walk w cyklu K-1 WGP; stan na 12.05.2011
- ↑ Monty DiPietro: Aerts Overwhelms Schilt in Seoul. k-1.co.jp, 27 września 2008. [dostęp 23 września 2010]. (ang.).
- ↑ Monty DiPietro: Bonjasky Wins K-1 World GP; Hari Loses It. k-1.co.jp, 6 grudnia 2008. [dostęp 23 września 2010]. (ang.).
- ↑ Stuart Tonkin: F16 - A Changing of the Guard. [dostęp 2 października 2010]. (ang.).