Jerzy Nawrocki (polityk): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
m drobne techniczne
Linia 38: Linia 38:
* [https://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005271&find_code=SYS&local_base=ARS10 Profil na stronie Biblioteki Sejmowej]
* [https://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005271&find_code=SYS&local_base=ARS10 Profil na stronie Biblioteki Sejmowej]


{{Rada Państwa (1985–1989)}}
{{Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego}}
{{Rząd Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego}}
{{Rektorzy Politechniki Śląskiej}}
{{Rektorzy Politechniki Śląskiej}}

Wersja z 23:18, 23 sty 2018

Jerzy Nawrocki
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1926
Trzciana

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 1990
Katowice

Członek Rady Państwa
Okres

od 6 listopada 1985
do 19 lipca 1989

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki
Okres

od 3 lipca 1981
do 26 stycznia 1982

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Janusz Górski

Następca

Benon Miśkiewicz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – polski naukowiec i polityk, inżynier górnik, profesor. Poseł na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (1981–1982), członek Rady Państwa (1985–1989).

Życiorys

Kariera naukowa

W 1955 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej, od 1954 był jej pracownikiem, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 rektorem. W 1979 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.

Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku.

Działalność polityczna

Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985–1989 był członkiem Rady Państwa.

Od 1952 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Z ramienia tej partii był w latach 1972–1989 posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, wybieranym każdorazowo w okręgu Gliwice. W latach 1974–1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji. W VIII kadencji był także członkiem Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Radach Narodowych i Samorządzie Terytorialnym i Komisji Górnictwa, Energetyki i Wykorzystania Zasobów Naturalnych. W IX kadencji zasiadał w Komisji Edukacji Narodowej i Młodzieży, Komisji Górnictwa i Energetyki, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z realizacją drugiego etapu reformy gospodarczej i Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Ordery i odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej i odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”.

Bibliografia