Emisja spontaniczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
kat. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|źródła=2018-03}} |
|||
[[Plik:Emisia fotonu.svg|thumb|350px|'''A''' – atom w stanie wzbudzonym ([[elektron]] na poziomie o energii E2)<br />'''B''' – emisja [[foton]]u (''hν'')<br />'''C''' – atom w niskim stanie energii (elektron na poziomie E1<E2)]] |
[[Plik:Emisia fotonu.svg|thumb|350px|'''A''' – atom w stanie wzbudzonym ([[elektron]] na poziomie o energii E2)<br />'''B''' – emisja [[foton]]u (''hν'')<br />'''C''' – atom w niskim stanie energii (elektron na poziomie E1<E2)]] |
||
Wersja z 15:44, 28 mar 2018
Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Emisja spontaniczna zachodzi wtedy, gdy elektrony znajdujące się na poziomach wzbudzonych w sposób spontaniczny wracają na niższe poziomy energetyczne, emitując przy tym fotony.
Zjawisko występuje powszechnie i odpowiada za niemal każde świecenie ciał, np. gazów rozgrzanych, wzbudzonych atomów, ciał ciekłych i stałych, a także urządzeń elektronicznych takich jak diody elektroluminescencyjne (LED).
Liczba emisji spontanicznych ciała, w którym w stanie wzbudzonym jest N atomów określona jest wzorem:
- ,
gdzie A21 jest stałym dla danego przejścia w danym atomie współczynnikiem emisji (stała wprowadzona przez Einsteina).
Przy braku nowych wzbudzeń prowadzi to do równania określajacego liczbę atomów pozostających w stanie wzbudzenia:
- ,
gdzie: N(0) początkowa liczba wzbudzonych atomów , τ21 jest czasem życia i wiąże się ze współczynnikiem A, τ21 = (A21)-1.
Inne sposoby emisji fotonów:
- Emisja wymuszona
- Promieniowanie elektromagnetyczne cząstek obdarzonych ładunkiem podczas hamowania, przyspieszania, zmiany kierunku ruchu np. promieniowanie cyklotronowe, promieniowanie synchrotronowe, promieniowanie Czerenkowa.