Leszek Podhorodecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Pbk (dyskusja | edycje)
data urodzenia, drobne merytoryczne
Linia 1: Linia 1:
'''Leszek Podhorodecki''' (ur. w [[1934]] w [[Pruszków|Pruszkowie]], zm. [[7 grudnia]] [[2000]] w [[Wołomin|Wołominie]]) – polski historyk, autor kilkudziesięciu książek i artykułów, w większości dotyczących [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]. Specjalizował się w historii wojskowości.
'''Leszek Podhorodecki''' (ur. 11 stycznia [[1934]] w [[Pruszków|Pruszkowie]]<ref name="ih">Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk ''Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000'', wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 164</ref>, zm. [[7 grudnia]] [[2000]] w [[Wołomin|Wołominie]]) – polski historyk, autor kilkudziesięciu książek i artykułów, w większości dotyczących [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]. Specjalizował się w historii wojskowości.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Pochodził z polskiej rodziny [[Szlachta|szlacheckiej]] wywodzącej się z [[Wołyń|Wołynia]]. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w [[Kijów|Kijowie]]. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], w 1935 przenieśli się do [[Wołomin]]a.
Pochodził z polskiej rodziny [[Szlachta|szlacheckiej]] wywodzącej się z [[Wołyń|Wołynia]]. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w [[Kijów|Kijowie]]. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], w 1935 przenieśli się do [[Wołomin]]a.


W 1955 ukończył studia historyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Uczestniczył w seminariach [[Stanisław Herbst|Stanisława Herbsta]], u którego zamierzał otworzyć [[przewód doktorski]], ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, [[Doktor (stopień naukowy)|doktoryzował]] się na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] pod kierunkiem [[Władysław Serczyk|Władysława Serczyka]] na podstawie rozprawy ''Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621''.
W 1955 ukończył studia historyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]<ref name="ih"/>. Uczestniczył w seminariach [[Stanisław Herbst|Stanisława Herbsta]], u którego zamierzał otworzyć [[przewód doktorski]], ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, [[Doktor (stopień naukowy)|doktoryzował]] się na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] pod kierunkiem [[Władysław Serczyk|Władysława Serczyka]] na podstawie rozprawy ''Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621''.


Spoczywa na cmentarzu w Wołominie.
Spoczywa na cmentarzu w Wołominie.
Linia 36: Linia 36:
* ''Jugosławia. Zarys dziejów'' 1979
* ''Jugosławia. Zarys dziejów'' 1979
* ''Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji'', 2000
* ''Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji'', 2000

== Przypisy ==
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 18:27, 12 kwi 2018

Leszek Podhorodecki (ur. 11 stycznia 1934 w Pruszkowie[1], zm. 7 grudnia 2000 w Wołominie) – polski historyk, autor kilkudziesięciu książek i artykułów, w większości dotyczących Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Specjalizował się w historii wojskowości.

Życiorys

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej wywodzącej się z Wołynia. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w Kijowie. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po I wojnie światowej, w 1935 przenieśli się do Wołomina.

W 1955 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Uczestniczył w seminariach Stanisława Herbsta, u którego zamierzał otworzyć przewód doktorski, ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Władysława Serczyka na podstawie rozprawy Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621.

Spoczywa na cmentarzu w Wołominie.

Publikacje

  • Chanat krymski i jego stosunki z Polską w XV-XVIII wieku, 1987
  • Wojna chocimska 1621, 1979
  • Czyngis-chan, Warszawa, 1991
  • Dzieje Kijowa, 1982
  • Dzieje Lwowa, 1993
  • Dzieje rodu Chodkiewiczów, 1997
  • Dzieje Ukrainy
  • Hetman Jan Karol Chodkiewicz 1560-1621, 1976, 1982
  • Hetman Jan Zamoyski 1542-1605, 1971
  • Hetman Stanisław Koniecpolski ok. 1591-1646, 1969, 1978
  • Hetman Żółkiewski, 1968, 1988
  • Historia Polski 1796-1996, 1997
  • Kulikowe Pole 1380, 1986
  • Lepanto 1571, 1993
  • Rapier i koncerz. Z dziejów wojen polsko-szwedzkich, 1985
  • Sicz Zaporoska, 1960
  • Sławne bitwy Polaków
  • Sławni hetmani Rzeczypospolitej, 1994
  • Sobiescy herbu Janina, 1981
  • Stefan Czarniecki 1966
  • Tatarzy, 1971
  • Wazowie w Polsce, 1985
  • Wiedeń 1683, 1983
  • Władysław IV 1595-1648, 1974
  • Zarys dziejów Ukrainy, 1976
  • Jugosławia. Zarys dziejów 1979
  • Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji, 2000

Przypisy

  1. a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 164

Bibliografia