Leszek Podhorodecki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
data urodzenia, drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Leszek Podhorodecki''' (ur. |
'''Leszek Podhorodecki''' (ur. 11 stycznia [[1934]] w [[Pruszków|Pruszkowie]]<ref name="ih">Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk ''Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000'', wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 164</ref>, zm. [[7 grudnia]] [[2000]] w [[Wołomin|Wołominie]]) – polski historyk, autor kilkudziesięciu książek i artykułów, w większości dotyczących [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]]. Specjalizował się w historii wojskowości. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Pochodził z polskiej rodziny [[Szlachta|szlacheckiej]] wywodzącej się z [[Wołyń|Wołynia]]. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w [[Kijów|Kijowie]]. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], w 1935 przenieśli się do [[Wołomin]]a. |
Pochodził z polskiej rodziny [[Szlachta|szlacheckiej]] wywodzącej się z [[Wołyń|Wołynia]]. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w [[Kijów|Kijowie]]. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], w 1935 przenieśli się do [[Wołomin]]a. |
||
W 1955 ukończył studia historyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Uczestniczył w seminariach [[Stanisław Herbst|Stanisława Herbsta]], u którego zamierzał otworzyć [[przewód doktorski]], ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, [[Doktor (stopień naukowy)|doktoryzował]] się na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] pod kierunkiem [[Władysław Serczyk|Władysława Serczyka]] na podstawie rozprawy ''Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621''. |
W 1955 ukończył studia historyczne na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]<ref name="ih"/>. Uczestniczył w seminariach [[Stanisław Herbst|Stanisława Herbsta]], u którego zamierzał otworzyć [[przewód doktorski]], ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, [[Doktor (stopień naukowy)|doktoryzował]] się na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] pod kierunkiem [[Władysław Serczyk|Władysława Serczyka]] na podstawie rozprawy ''Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621''. |
||
Spoczywa na cmentarzu w Wołominie. |
Spoczywa na cmentarzu w Wołominie. |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
* ''Jugosławia. Zarys dziejów'' 1979 |
* ''Jugosławia. Zarys dziejów'' 1979 |
||
* ''Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji'', 2000 |
* ''Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji'', 2000 |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 18:27, 12 kwi 2018
Leszek Podhorodecki (ur. 11 stycznia 1934 w Pruszkowie[1], zm. 7 grudnia 2000 w Wołominie) – polski historyk, autor kilkudziesięciu książek i artykułów, w większości dotyczących Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Specjalizował się w historii wojskowości.
Życiorys
Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej wywodzącej się z Wołynia. Ojciec, Stefan urodził się w 1897 w Zurnem na Wołyniu, matka Petronela z domu Ilnicka w 1904 w Kijowie. Rodzice Podhorodeckiego osiedlili się w Pruszkowie po I wojnie światowej, w 1935 przenieśli się do Wołomina.
W 1955 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Uczestniczył w seminariach Stanisława Herbsta, u którego zamierzał otworzyć przewód doktorski, ostatecznie z powodów osobistych (warunki materialne i intensywna praca zawodowa) zrezygnował. Po 30 latach, w 1983, doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Władysława Serczyka na podstawie rozprawy Jan Karol Chodkiewicz 1560–1621.
Spoczywa na cmentarzu w Wołominie.
Publikacje
- Chanat krymski i jego stosunki z Polską w XV-XVIII wieku, 1987
- Wojna chocimska 1621, 1979
- Czyngis-chan, Warszawa, 1991
- Dzieje Kijowa, 1982
- Dzieje Lwowa, 1993
- Dzieje rodu Chodkiewiczów, 1997
- Dzieje Ukrainy
- Hetman Jan Karol Chodkiewicz 1560-1621, 1976, 1982
- Hetman Jan Zamoyski 1542-1605, 1971
- Hetman Stanisław Koniecpolski ok. 1591-1646, 1969, 1978
- Hetman Żółkiewski, 1968, 1988
- Historia Polski 1796-1996, 1997
- Kulikowe Pole 1380, 1986
- Lepanto 1571, 1993
- Rapier i koncerz. Z dziejów wojen polsko-szwedzkich, 1985
- Sicz Zaporoska, 1960
- Sławne bitwy Polaków
- Sławni hetmani Rzeczypospolitej, 1994
- Sobiescy herbu Janina, 1981
- Stefan Czarniecki 1966
- Tatarzy, 1971
- Wazowie w Polsce, 1985
- Wiedeń 1683, 1983
- Władysław IV 1595-1648, 1974
- Zarys dziejów Ukrainy, 1976
- Jugosławia. Zarys dziejów 1979
- Jugosławia. Dzieje narodów, państw i rozpad federacji, 2000
Przypisy
Bibliografia
- Marzena Kubacz: Historyk i pedagog. Leszek Stefan Podhorodecki (1934 - 2000). Dawny Wołomin. [dostęp 2013-11-17].