Lukarna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Zmiana kategorii |
źródła/przypisy |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:2014 Klasztor franciszkanów w Kłodzku 14.JPG|thumb|240px|Barokowa lukarna w [[Klasztor Franciszkanów w Kłodzku|klasztorze]] w [[Kłodzko|Kłodzku]]]] |
[[Plik:2014 Klasztor franciszkanów w Kłodzku 14.JPG|thumb|240px|Barokowa lukarna w [[Klasztor Franciszkanów w Kłodzku|klasztorze]] w [[Kłodzko|Kłodzku]]]] |
||
'''Lukarna''', gibel – element architektoniczny umieszczony na [[dach]]u, doświetlający [[poddasze]]. Składa się z powierzchni frontowej, w której umieszczone jest okno, oraz prostopadłych do niej powierzchni bocznych, łączących front z połacią dachu. Od góry nakryta jest zwykle dachem dwu- lub trójspadowym (współcześnie również dachem płaskim). Lukarna pojawiła się w architekturze [[gotyk]]u we [[Francja|Francji]]. W okresie [[barok]]u najbardziej ozdobne, |
'''Lukarna''', gibel – element architektoniczny umieszczony na [[dach]]u, doświetlający [[poddasze]]{{r|sztuka2}}. Składa się z powierzchni frontowej, w której umieszczone jest okno, oraz prostopadłych do niej powierzchni bocznych, łączących front z połacią dachu. Od góry nakryta jest zwykle dachem dwu- lub trójspadowym (współcześnie również dachem płaskim). Lukarna pojawiła się w architekturze [[gotyk]]u we [[Francja|Francji]]. W okresie [[barok]]u najbardziej ozdobne, często stosowane w architekturze pałacowej i w kamienicach{{r|pwn}}{{r|szolg}}. Od [[XIX wiek]]u stopniowo pozbawiane detali architektonicznych, stosowane do dziś, zachowały swoją praktyczną funkcję. |
||
Cechą charakterystyczną lukarny jest osadzenie jej na dachu w pewnym oddaleniu od [[okap]]u, bez jego przerywania (w przeciwieństwie np. do [[ściana szczytowa|szczytu]] |
Cechą charakterystyczną lukarny jest osadzenie jej na dachu w pewnym oddaleniu od [[okap]]u, bez jego przerywania (w przeciwieństwie np. do [[ściana szczytowa|szczytu]]). Lukarna odróżnia się też od [[jaskółka (architektura)|jaskółki]] poprzez występowanie ścian bocznych, których ta druga nie posiada. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
* [[wole oko]] |
* [[wole oko]] |
||
* [[okno połaciowe]] |
* [[okno połaciowe]] |
||
* [[portfenetr]] |
|||
== Przypisy == |
|||
* [[wykusz]] |
|||
{{Przypisy| |
|||
<ref name=sztuka2>{{cytuj książkę |tytuł = Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18| wydawca = Wydawnictwo Arkady | miejsce = Warszawa | rok = 2013 | strony = | isbn = 978-83-213-4727-1}}</ref> |
|||
<ref name=pwn>{{cytuj książkę |tytuł = Słownik terminologiczny sztuk pięknych | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | rok = 1996 | strony = | isbn = 83-01-12365-6}}</ref> |
|||
<ref name=szolg>{{cytuj książkę | nazwisko = Szolginia | imię = Witold | tytuł = Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo | wydawca = Wydawnictwo Naukowo-Techniczne | miejsce = Warszawa | rok = 1975 | strony = }}</ref> |
|||
}} |
|||
[[Kategoria:Części budynku]] |
[[Kategoria:Części budynku]] |
Wersja z 17:48, 24 cze 2018
Lukarna, gibel – element architektoniczny umieszczony na dachu, doświetlający poddasze[1]. Składa się z powierzchni frontowej, w której umieszczone jest okno, oraz prostopadłych do niej powierzchni bocznych, łączących front z połacią dachu. Od góry nakryta jest zwykle dachem dwu- lub trójspadowym (współcześnie również dachem płaskim). Lukarna pojawiła się w architekturze gotyku we Francji. W okresie baroku najbardziej ozdobne, często stosowane w architekturze pałacowej i w kamienicach[2][3]. Od XIX wieku stopniowo pozbawiane detali architektonicznych, stosowane do dziś, zachowały swoją praktyczną funkcję. Cechą charakterystyczną lukarny jest osadzenie jej na dachu w pewnym oddaleniu od okapu, bez jego przerywania (w przeciwieństwie np. do szczytu). Lukarna odróżnia się też od jaskółki poprzez występowanie ścian bocznych, których ta druga nie posiada.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4727-1.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975.